"นี่ ทำไมคุณถึงไปให้บุคลากรหน้าใหม่ทำงานแบบนั้นให้ละ" O5-3 พูดขึ้น

"คุณรู้ใช่ไหมว่าเรื่องแบบนี้มันเสี่ยงมาก" O5-5 พูดต่อ

"ฉันว่างานแบบนี้น่าจะเสี่ยงสำหรับหนุ่มคนนั้นนะคะ" O5-10 พูดขึ้นเพื่อเสริม

"แถมคุณยังไม่รับคำอนุมัติจากคณะกรรมการ O5 เลยนะ นี่คุณอยากได้ยาลบความทรงจำขนาดนั้นเลยหรือไง!" O5-1 พูดด้วยนำ้เสียงโมโห

"ก็ผมรู้ดีว่าต่อให้ขออย่างไร พวกคุณก็ไม่ให้" O5-13 พูดขึ้น

"หมายความวาอย่างไรฮะ!!!" O5-1 ยังคงพูดด้วยนำเสียงโมโหต่อไป

"ก็ถ้าผมบอกไป คุณจะเชื่อไหมละ" O5-13 พูดด้วยนำ้เสียงที่เรียบเฉย

"คุณก็ลองบอกหน่อยสิครับ" O5-5 กล่าวขึ้นด้วยความเย็นชาและสุภาพ

"เฮ้อ" O5-13 ถอนหายใจ "เอาละ นี่คือสิ่งที่ได้มาจากข้อมูลไฟล์เก่าของหน่วยก่อการจลาจลนั้น"

"แล้ว…." O5-6 พูดด้วยความกวนประสาทและสงสัย

"ผมพบว่าหนึ่งในหน่วยกองทัพล่องหนพิเศษของพวกนั้นมีชื่อคนที่เรารู้จักกันดีอยู่" O5-13 กล่าวขึ้นด้วยนำ้เสียงเรียบเฉย

"ก็ใครละ!!!" O5-1 กล่าวไปด้วยนำ้เสียงน่ากลัว

"ดร.เจริญชัย พ่อของนักวิจัยแม็กซ์" O5-13 ตอบออกไป

ทุกคนในห้องรวมถึงผมต่างตะลึงในคำพูดนั้น

"เป็นไปไม่ได้" O5-3 กล่าวขึ้น

"เขาทำงานมาเป็นปีๆ มีผลงานดีๆมากมาย แต่ทำไม…" O5-5 พูดด้วยนำเสียงที่ตกตะลึง

"ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ลองเปิดแฟลชไดรฟ์นี่เองเถอะ" O5-13 พูดไป "นี่คือแฟลชไดรฟ์ที่ทางหน่วยข่าวกรองได้อัปโหลดใส่มา"

"นี่คุณ… คุณทำอย่างนี้ไปทำไม อย่างเราก็น่าจะ.." O5-1 พูดไปด้วยนำ้เสียงที่อ่อนลงจากครั้งก่อน

"คุณก็รู้ดีนิว่า ดร.เจริญชัยเข้าถึงได้ยาก ต่อให้เป็น O5 อย่างพวกเราก็ตาม"

"คุณก็เลยต้อง…"

"ใช่" O5-13 พูด "ผมคงอธิบายชัดเจนแล้วสินะ"

"คราวหน้ามาปรึกษาพวกเราก่อนก็ดีนะครับ" O5-6 กล่าว

"เลิกประชุมได้" O5-2 กล่าว

วัตถุ# SCP-266-TH
ระดับ Keter
มาตรการกักกันพิเศษ: อาศัยอยู่ในห้องกักกันพิเศษ มีเจ้าหน้าที่สวมชุดป้องกันเต็มรูปแบบ 25 คน เป็นผู้หญิงทั้งหมด
หุ่นยนต์บังคับทางไกล 30 ตัว ติดอาวุธเต็มที่ ในห้องประกอบไปด้วยภาพเเฟนเก่าของเธอทั้งหมด และหุ่นขี้ผึ้งของเเฟนเก่าทั้งหมด ห้ามนำผู้ชายเข้าใกล้เขต เกิน 15 เมตร ไม่อนุญาติออกนอกสถานที่ได้ เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ SCP-266-TH ไม่สามารถคุมตัวเองได้ สามารถจัดการเธอได้ทุกรูปแบบ
รายละเอียด: SCP-266-TH เป็นผู้หญิงอายุ 26 ปี เธอมีผิวหนังที่ทนทาน เเละมีพละกำลังมาก เเละมีความฉลาดสูง
เธออยู่เบื้องหลังการตายของ ผู้ชาย 5 คน จาก 6 คน ซึ่งเป็นเเฟนเก่าของเธอทั้งหมด เธอได้ตามฆ่าเเฟนเก่าด้วยวิธีการที่ทารุณมาก เธอถูกจับได้โดยเเฟนเก่าที่มีชีวิตอยู่ สาเหตุที่ฆ่าคือ เนื่องจากเเฟนเก่าของเธอทั้งหมดเป็นคนทิ้งเธอเองเนื่องจากรับรู้ว่าเธอผิดปกติทางจิต
ภาคผนวก:วิธีการฆ่าเเฟนเก่าของ SCP-266-TH

• คนที่ 1 ตายโดยวิธีการถูกหักกระดูกทั้งตัวเเละถูกถลกหนังออก
• คนที่ 2 ถูกจับเเขวนด้วยตะขอ เเละ ทรมานด้วยการ นำชุดเหล็กที่ทำขึ้นมาเอง ไปใส่ที่ผู้ตายเเล้วนำมาเเขวนไว้ที่ในเมรุ
• คนที่ 3 ถูกผลักลงกรงเสือ
• คนที่ 4 ถูกจับมัดไว้เเละนำน้ำกรดกรอกปาก
• คนที่ 5 ถูกจับตรึงเเละถูกเลื่อยหั่นเป็นชิ้นๆ
• โดยเเฟนเก่าของ SCP-266-TH ที่ตายไป เธอนำไปทำเป็นขี้ผึ้ง

ภาคผนวก2:เธอถูกจับได้โดยเเฟนคนเเรกของเธอ โดยเเฟนเก่าของเธอได้ต่อสู้กับเธอจนเเขนขาด แฟนเก่าของเธอได้หาจุดอ่อนของ SCP-266-TH ได้โดยจุดอ่อนของ SCP-266-TH คือไฟฟ้าเเรงสูง เเฟนเก่าเลยนำปืนประดิษฐ์พิเศษที่มีพลังงานไฟฟ้ายิงเธอ ทำให้เธอน็อคที่สุด หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้เธอเริ่มมีปัญหาทางจิตมากกว่าเดิม

เงื่อนไข:

• นิยายต้องเขียนให้จบในหน้าเดียว หากมีหลายตอนก็แบ่งเป็นพาสได้ ห้ามมาร่าง/เขียนเล่นๆเอาไว้ เพราะถือว่ายังไม่เสร็จแล้วเรื่องนั้นจะถูกลบออก
• นิยายต้องมีส่วนใดส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับ SCP หรือกลุ่มคนที่มีความเกี่ยวโยงกัน
• นิยายถือเป็นไอเดียส่วนบุคคล ห้ามก๊อปหรือนำนิยายจากที่อื่นมาลง หากพบจะถูกลบออกทันที การดัดแปลงนิยายสามารถทำได้แต่ส่วนมากในเนื้อหาต้องมาจากไอเดียของตัวเอง

ข้อแนะนำ:

• อ่าน แนะแนวการเขียนนิยาย
• จัดเรียงเนื้อหาให้ดูดีดูสวยงามให้มากที่สุด เว้นวรรค หรือแก้คำผิด
• อย่าลิมเขียนหัวเรื่องเป็นภาษาไทย
• ลงชื่อในสารบัญให้เรียงตามตัวอักษรเท่านั้น

วัตถุ# SCP-xxx-TH

ระดับ: Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: สร้างรั้วกันบริเวณโดยรอบหนึ่งกิโลเมตรให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คนลาดตระเวน
สร้างโดมครอบ SCP-xxx-1 โดยจะเป็นโดมป้องกันแสงลอดผ่าน อนุญาตให้ใช้หลอดไฟ LED 8 วัตต์จำนวนสองหลอด
ก่อนเปิดประตู SCP-xxx-1 ต้องมั่นใจว่าไม่มีแสงใดเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อย การเข้าไปภายใน SCP-xxx-1 แต่ละครั้งจำเป็นต้องสวมหน้ากากออกซิเจนที่มีออกซิเจนสำหรับหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ห้ามมิให้นำวัตถุเรืองแสงใดๆก็ตามเข้าไปภายใน SCP-xxx-1 เมื่อมีสิ่งใดก็ตามออกมาจาก SCP-xxx-1 จะถูกฉายแสงความเข้มข้นสูงเพื่อป้องกันการปนเปื้อน หากหลอดไฟที่ใช้ถูกปนเปื้อน ให้นำมันเข้าไปทิ้งภายใน SCP-xxx-1 ทุกสิ่งที่เข้าไปใน SCP-xxx-1 จะต้องติดเครื่องติดตามตัวทุกคน และผูกเชือกไวกับประตูทางออก การทดลองใดๆกับ SCP-xxx-2 ต้องได้รับการรับรองจากเจ้าหน้าที่ระดับสี่สองคนเป็นลายลักษณ์อักษร

รายละเอียด: SCP-xxx-1 มีลักษณะเหมือนกับโกดังเก็บของสีแดงขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนภายในจะดูใหญ่กว่าภายนอก ภายในเป็นกลุ่มของแก๊สที่ไม่ทราบที่มา โดยจะเรียกว่า SCP-xxx-2 มีสีดำและสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า องค์ประกอบทางเคมีของมันไม่ตรงกับแก๊สที่เคยพบ ไม่สามารถตรวจพบการสะท้อนแสงใดๆจากตัวมันได้ มันสามารถเพิ่มจำนวนด้วยการถูกรังสียูวี เมื่อมันพบเจอแหล่งกำเนิดแสงใดๆ มันจะทำการเข้าไปเกาะอยู่บริเวณแหล่งกำเนิดแสงนั้นจนไม่สามารถส่องแสงได้อีก การนำมันออกไปได้คือการให้มันสัมผัสแหล่งกำเนิดแสงที่มีความเข้มข้นกว่าเดิม ยกเว้น SCP-xxx-2 จะเจอแสงยูวี เมื่อมันเจอแสงยูวีแล้ว มันจะพยายามเคลื่อนที่หาแหล่งกำเนิดรังสียูวี เมื่อ SCP-xxx-2 ออกไปจากแหล่งกำเนิดแสงแล้ว แหล่งกำเนิดแสงนั้นจะไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป อาหารทุกชนิดที่นำเข้าไปใน SCP-xxx-1 อาหารนั้นจะเน่าเสียทันที แต่ศพนั้นจะไม่สามารถย่อยสลายได้ตามธรรมชาติ เมื่อสูดหายใจเอา SCP-xxx-2 เข้าไปจะทำให้เกิดอาการหายใจไม่สะดวกจนถึงหายใจไม่ออก และเมื่อมันมารวมตัวกันมากๆจะสามารถพยุงตัวผู้ชายหนัก 60 กิโลกรัมให้ไม่สามารถขยับตัวได้

ภาคผนวก-1: สถาบันพบ SCP-xxx ครั้งแรกที่จังหวัด ██████████ ของประเทศไทย ภายในพบไฟฉายหนึ่งกระบอกตกอยู่ภายใน และพบศพมนุษย์ที่เสียชีวิตจากการขาดอาหาร สามารถยืนยันอัตลักษณ์ได้ว่าเป็นของนาย █████ ████ ซึ่งหายตัวไปในปี ████

ภาคผนวก-2:

การสอบ : นำหลอดไฟที่ปนเปื้อน SCP-xxx-2 ใส่กล่องพลาสติกใสและนำไปฉายแสงยูวี
ผลลัพธ์ : SCP-xxx-2 ขยายตัวจนเต็มกล่อง กล่องขยายตัวจนใกล้แตก
เพิ่มเติม : กล่องถูกนำไปเก็บในวัตถุภายในเวลาสี่นาที
“โอ้ พระเจ้า ผมจำได้ว่ามันยังมีขนาดแค่เลนส์ของไฟฉายเองนะ” - ดร.████ ████

ภาคผนวก-3:

การทดสอบ นำสีเรืองแสงทาตัว D-135426 และส่งเข้าไปภายใน SCP-xxx-1
ผลลัพธ์ : SCP-xxx-2 เกาะ D-135426 จนทั่วตัวภายในเวลา 3 วินาที D-135426 เสียชีวิตจากการขาดอากาศหายใจ
เพิ่มเติม :การเข้าหา SCP-xxx-2 ของเจ้าหน้าที่ในครั้งต่อไป ให้สวมหน้ากากออกซิเจนพร้อมออกซิเจนสำหรับหนึ่งชั่วโมงครึ่ง

ภาคผนวก-4:

การทดสอบ : ส่ง D-148769 เข้าไปสำรวจภายใน
ผลลัพธ์ : D-148769 หายตัวไปเป็นเวลา 2 วัน และกลับออกมาในสภาพหิวโหย
เพิ่มเติม : D-148769 ให้สัมภาษณ์ว่า มันไม่สามารถมองเห็นประตูทางออกได้

ภาคผนวก-5:

การทดสอบ : ส่ง D-148769 เข้าไปสำรวจภายในอีกครั้ง พร้อมผูกเชือกไว้ที่ประตู โดยนำอาหารจำนวนหนึ่งไปด้วย
ผลลัพธ์ : D-148769 กลับออกมาในเวลา 1 ชั่วโมง อาหารที่นำติดตัวไปด้วยเน่าเสียทั้งหมด
เพิ่มเติม : -

ภาคผนวก-6:

การทดสอบ : ส่ง D-148769 เข้าไปอีกครั้ง พร้อมกับเครื่องติดตามตัวและผูกเชือกไว้ที่ประตู
ผลลัพธ์ : D-148769 กลับออกมาภายในเวลา 3 ชั่วโมง
เพิ่มเติม : D-148769 ให้สัมภาษณ์ว่า มันไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืดมิด

ภาคผนวก-7:

การทดสอบ : ปล่อย SCP-xxx-2 จำนวนหนึ่งออกมาสู่ภายนอก
ผลลัพธ์ : การทดสอบถูกปฏิเสธ บุคลากรที่เสนอการทดสอบนี้ถูกลดระดับไปเป็นระดับ 2
เพิ่มเติม : "ผมยังไม่อยากอยู่ในยุคมืดนะ" - ดร.████ ████

SCP 904 TH
ระดับ eucild

มาตรการกักกัน

ให้ทำการกัก SCP 904 TH เอาใว้ในห้องทีทำจากคอนกรีตเสริมเหล็ก
และรั้วไฟฟ้า ห้ามมีปฏิสัมพันธ์กับ SCP 904 TH โดยไม่ได้รับอนุญาติ ถ้า SCP 904 TH
หลุดการกักกันออกมาได้ ให้ทำการหลอกล่อมันด้วยเนึ้อสัตว์ และใช้หลุมกับดักดักจับ

รายละเอียด
SCP 904-TH หรือรู้จักในชื่อ "้hyperlania" นั้น เป็นสิ่้งมีชีวิตผิดธรรมชาติ
ที่อยู่ในรูปแบบของกิ้งก่าตระกูล moniter ขนาดใหญ่ รูปร่างโดยรวมคล้ายกับมังกร
โคโมโดเป็นอย่างมาก แต่มีความยาวถึง 13 เมตร และน้ำหนัก 4 ตัน
SCP 904 TH มีฟันคมยาว 6 นิ้วในปาก ทืี่สามารถเฉือนได้แม้แต่คอนกรีต
สายตาของมันมองเห็นได้ทั้งในคลื่นอินฟราเรด และอุลตร้าไวโอเล็ท มีระดับสติปัญญาที่สูง

SCP 904 TH แม้จะไม่สามารถบินได้ แต่ก็สามารถจัดการกับเหยื่อที่อยู่กลาง
อากาศได้ ด้วยปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว และขากรรไกรที่มีฟันคมกริบ SCP 904 TH
มีสารพิษที่เป็นกรดติดไฟได้ในปาก และสามารถพ่นจู่โจมได้ด้วยระยะทางถึง 30 เมตร
กินอาหารเท่าไหร่ก็ไม่มีน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น เพราะมีอัตราเมตาบอลิซึม ที่สูงกว่าสัตว์ขนาดใหญ่ด้วยกัน

จากการตรวจสอบเลือดของ SCP 904 th พบว่าในเลือดของมันประกอบด้วยเซลล์(ข้อมูลปกปิด) ที่ช่วยใน
การฟึ้นฟูเส้นเลือด และควบคุมอุณหภูมิของร่างกาย แต่เมื่อทดลองฉีดมันเข้าไปในร่างกาย D-class
พบว่า D-Class เกิดการกลายพันธ์เป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์เลึ้อยคลาย และต่อสู้ตามการควบคุมของวัตถุ
ผลกระทบของเลือดนี้มีผลต่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และเลือดของมันสามารถเสริมแกร่งให้สัตว์เลี้อยคลาน
SCP-904 TH นั้นกินเนึ้อสัตว์ได้ทุกชนิด และกินอาหารได้สูงสุดถึง 2 เท่าของน้ำหนักตัวใน 1 วัน

ความลึกลับอีกอย่างของมัน ที่สถาบันยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้ คือ SCP 904-TH
นั้นจะไม่โจมตีสัตว์เลึ้อยคลาน หรือ SCP ที่มีรูปแบบเป็นสัตว์เลี้อยคลาน ซึ่งน่าสนใจ
ว่ามันมีความตระหนักรู้ตรงนี้มาได้อย่างไรกัน แต่จากการตรวจสอบพันธุกรรม คาดว่ามีความเกี่ยวข้อง
กับสัตว์ร้ายที่น่ากลัว อย่างเมกะลาเนีย

ฟรองซัวส์ตื่นขึ้น ภาพในดวงตาสีฟ้าของเธอค่อยๆปรากฏขึ้นจากที่ภาพกำลังเบลอๆจนกระทั่งเห็นได้ชัดว่าห้องที่เธออยู่ในขณะนี้ก็คือห้องพยาบาล เธอมองไปรอบๆห้องก็พบว่าห้องนี้อยู่ในสภาพเก่าๆ ตามกำแพงและพื้นห้องก็เต็มไปด้วยคราบดำๆ แสงไฟภายในห้องบ้างก็มืดสลัวบ้างก็ให้แสงสว่างแค่บางจุดราวกับว่าที่นี่ยังมีกระแสไฟฟ้าอยู่บ้างแม้ว่าจะถูกปล่อยไว้ให้รกร้างก็ตาม สำหรับในห้องพยาบาลที่ตอนนี้มีแสงไฟจากโคมไฟเฉพาะตรงหัวเตียงของเธอเท่านั้นที่ทำให้จุดที่เธออยู่นั้นสว่างจ้าที่สุด เธอไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแถมเธอยังอยู่ในชุดทำงานวิจัยอีกด้วย เพราะเธอจำได้ครั้งสุดท้ายว่าเธอนอนในห้องพักส่วนตัวของเธอในชุดนอน

ฟรองซัวส์จัดแว่นตาที่เธอกำลังสวมอยู่นั้นให้เข้าที่จากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียง เธอเริ่มลงมือสำรวจสิ่งของรอบๆตัวเผื่อว่าเธออาจจะเจอสัมพาระของเธอเอง หรือไม่อย่างน้อยที่สุดก็น่าจะเจอไฟฉายซักกระบอก แต่ทว่าเธอกลับไม่เจออะไรตามที่เธอต้องการเลย เธอจึงเดินออกจากห้องพยาบาล

ฟรองซัวส์ก้าวเดินอย่างช้าๆเรื่อยๆไปตามเส้นทางที่มีแต่แสงไฟสลัวๆหรือไม่ก็แค่ส่องแสงสว่างแค่เป็นบางจุด นอกจากคราบดำๆตามผนังกำแพงและพื้นห้องที่บ่งบอกว่าสถานที่นี้ถูกทิ้งร้างมานานมากแล้ว ในบางจุดนั้นก็มีรอยเลือดในขนาดต่างๆตั้งแต่แบบเป็นหยดน้ำเล็กๆจนกระทั่งเหมือนเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ที่ราวกับว่าเคยมีเหตุการณ์สังหารหมู่หรือฆาตกรรมหมู่เกิดขึ้นที่นี่ ซึ่งนั่นก็ไม่อาจทำให้เธอแปลกใจเมื่อจมูกของเธอจับกลิ่นคาวเลือดที่อาจหลงเหลือปนอยู่ในอากาศได้ในบางครั้ง บางห้องที่เธอเดินผ่านนั้นก็เหมือนราวกับว่าเคยเป็นที่กักกันของวัตถุ SCPs บางตัวมาก่อน เธอพยายามที่จะมองป้ายว่าห้องนั้นกักกับวัตถุ SCPs อะไร แต่ทว่าตัวอักษรข้อความและรูปภาพในป้ายต่างๆนั้นเลืองลางเกินกว่าที่ดวงตาของเธอจะมองเห็นว่าเป็นวัตถุ SCPs ชนิดไหน

ทันใดนั้น จู่ๆหูของเธอจับทางเสียงที่มีทิศทางมาจากทางด้านหลัง! เธอหันหลังควับไปมองต้นเสียงทันทีตามสัญชาติญาณ เธอเห็นเงาของชายผู้หนึ่งเดินผ่านไป ความคิดของเธอตัดสินใจให้ร่างกายของเธอรีบวิ่งตามเขาไปแม้ว่าซิกเซ้นต์ของเธอจะห้ามเธอไม่ให้เธอตามเขาไปก็ตาม

ฟรองซัวส์ก้าวขาวิ่งออกไปตามเส้นทางหลักเรื่อยๆจนกระทั่งพบว่าชายผู้นั้นเขายืนอยู่ข้างๆเตียงผู้ป่วยที่อยู่ตรงกลางห้องพยาบาล พื้นที่ใต้เตียงนั้นเต็มไปด้วยรอยคราบเลือดขนาดใหญ่ เธอได้วิ่งเข้าใกล้เขาจนกระทั่งเธอเห็นว่าผมของเขาเป็นสีดำ สวมเสื้อกาวน์สีขาวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสกปรกสีดำ สวมกางเกงขายาวและรองเท้าสีดำ เขาแลดูซีดเซียวจากสีผิวขาวปนเทาของเขา เขากำลังยืนหันหลังให้กับเธอ เธอหายใจหายซักพักหนึ่งก่อนที่เธอจะเอ่ยทักเขา

“ขอโทษนะคะ คุณ—” ฟรองซัวส์ยังเอ่ยไม่ทันขาดคำ ชายผู้นั้นหันหัวแบบ 360 องศามายังเธอ!! เธอผงะถอยหลังด้วยความตกใจสุดขีดทันทีตามปฎิกิริยาของร่างกายที่ตอบสนองต่อความกลัว “ชะ-เชี้ยอะไรเนี่ย!?”

ชายผู้นั้นส่งเสียงกรีดร้องคำราม คลื่นรังสีความหวาดกลัวอันมหาศาลได้แผ่ปกคลุมพร้อมทั้งเข้าครอบงำความคิดและจิตใจของฟรองซัวส์ทันที!! สมองของเธอสั่งให้ขาของเธอออกตัววิ่งและขาของเธอได้ทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็วแม้ว่าจะดูทุลักทุเลในตอนแรกเนื่องจากความตกใจกลัวสุดขีด เธอวิ่งหนีออกจากจุดนั้นไปอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งหนีเข้าตู้เหล็กเก็บของใบหนึ่งในห้องออฟฟิศที่มีความกว้างและความสูงพอที่จะหลบซ่อนได้ทันทีหลังจากที่สายตาของเธอเหลือบไปเห็น เธอนั่งลงทันทีและพยายามทำตัวให้เงียบที่สุดแม้ว่าเธอจะเหนื่อยล้าและหวาดกลัว

สักพักหนึ่งเสียงฝีเท้าค่อยๆดังก้องขึ้นมา ชายผู้นั้นเดินเข้ามาในห้องอย่างช้าๆพร้อมกับมีดเดินป่าขนาด 8 นิ้ว เขาก้าวเดินไปรอบๆห้องอย่างช้าๆราวกับว่าเขาพยายามฟังเสียงจากสิ่งมีชีวิตที่อาจจะหลบซ่อนอยู่ภายในห้องนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสิ่งของที่อาจใช้เป็นที่หลบซ่อนได้ อย่างเช่นตู้เหล็กใบนี้ที่ฟรองซัวส์กำลังหลบซ่อนจากเขาอยู่

ปอดของฟรองซัวส์พยายามปล่อยลมหายใจให้เงียบที่สุดหลังจากที่หูของเธอจับเสียงฝีเท้าที่เดินตรงมายังตู้เหล็กที่เธอกำลังหลบอยู่ข้างใน เธอรู้สึกว่าแสงไฟในห้องออฟฟิศที่สาดส่องผ่านทางช่องต่างๆของตู้เหล็กถูกบดบังด้วยเงาของเขาราวกับเกิดสุริยุปราคา หูของเธอพยายามจับเสียงรอบตัว เสียงฝีเท้าของเขายังวนเวียนอยู่แถวๆตู้เหล็กที่เธอกำลังหลบซ่อนราวกับว่าเขากำลังจะพยายามจ้องมองเข้ามาข้างใน ต่อมาแสงที่สาดส่องผ่านทางช่องต่างๆของตู้เหล็กได้กลับมาสาดส่องอีกครั้งและเสียงฝีเท้าได้หายไปทันทีหลังจากนั้น

ความคิดของฟรองซัวส์สั่งห้ามร่างกายของเธอไม่ให้ออกจากที่ซ่อนไปในตอนนี้ ดังนั้นเธอพยายามอยู่ให้นิ่งที่สุดไปเรื่อยๆจนกว่าเธอจะแน่ใจว่าเสียงที่หายไปนั้นไม่ใช่เป็นการซุ่มของนักล่าที่กำลังรอเหยื่อให้ออกมาจากที่ซ่อน

ในที่สุด เสียงฝีเท้าได้ดังขึ้นใกล้ๆตู้เหล็กที่ฟรองซัวส์กำลังหลบซ่อน ความคิดของเธอและร่างกายของเธอนั้นได้ตัดสินใจอย่างถูกต้อง! เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จู่ๆเสียงฝีเท้าของชายผู้นั้นจะหายไปเฉยๆหลังจากที่เดินมาใกล้ๆที่ซ่อนของเธอ นอกจากว่าอีกฝ่ายจะซุ่มดักรอให้เธอออกมาแล้วก็ลงมือฆ่าเลย หลังจากที่เสียงฝีเท้าของเขาค่อยๆไกลออกไปจากห้องจนกระทั่งหูของเธอไม่สามารถจับเสียงฝีเท้านั่นได้อีก เธอนั่งรออีกครั้งซักระยะหนึ่งจนกว่าเธอจะแน่ใจว่าเขาจะไม่ได้รอดักซุ่มเธอให้ออกมาจากที่ซ่อนก่อนที่เธอค่อยๆออกจากตู้เหล็กและเดินออกไปจากห้อง

ฟรองซัวส์เดินผ่านห้องต่างๆตามเส้นทางไปเรื่อยๆจนกระทั่งเจอห้องหนึ่งที่มีประตูที่เชื่อมไปยังอีกโซนหนึ่ง ที่แน่ๆในตอนนี้เธอคิดว่าเธอต้องหาห้องควบคุมไฟฟ้าเป็นลำดับแรกเนื่องจากไม่มีกระแสไฟฟ้าบริเวณนั้น ซึ่งแน่นอนว่าทำให้เธอใช้บัตรคีย์การ์ดระดับ 3 ของเธอผ่านประตูไปไม่ได้ จากนั้นเธอเดินผ่านห้องต่างๆตามเส้นทางไปเรื่อยๆอีกครั้งจนกระทั่งสายตาของเธอสะดุดกับป้ายสีเหลืองที่บอกว่าเป็นห้องควบคุมไฟฟ้า เธอเดินเข้าไปที่ห้องควบคุมไฟฟ้า กวาดสายตามองหาตรงที่คิดว่าน่าจะเป็นจุดที่ควบคุมไฟฟ้าของประตูที่เชื่อมไปยังอีกโซนหนึ่ง ซักพักหนึ่งเธอเจอสวิตขนาดใหญ่ที่บ่งบอกว่าเป็นสวิตไฟฟ้าของประตูนั้น จากนั้นเธอก็สับสวิตลง

หลังจากที่ฟรองซัวส์สับสวิตลง สายตาของเธอเหลือบไปเห็นภาพจากจอกล้องวงจรปิดภาพหนึ่งที่เผยให้เห็นชายผู้นั้นที่กำลังตามล่าเธอ กำลังเดินตรงเข้ามาในห้องควบคุมไฟฟ้าราวกับเขามีเรดาร์ตรวจจับเธอและตรวจพบแล้วเธอได้อยู่ในห้องนี้แน่ๆ!! เธอคิดว่าเป็นไปได้ที่เขาจะรู้ตัวว่าเธออยู่ที่นี่หลังจากที่จู่ๆกระแสไฟฟ้าของประตูเชื่อมไปยังอีกโซนหนึ่งได้ทำงาน

ตอนนี้หูของฟรองซัวส์ได้ยินเสียงฝีเท้าอย่างชัดเจนแล้ว แต่ในระหว่างที่เธอกำลังจะเดินออกจากห้องออก เหล็กปลายแหลมได้พุ่งตรงตามความเร็วของชายผู้นั้นมายังเธอทันทีราวกับว่าพยายามจะพรากลมหายใจไปจากเธอ!! เธอรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที เมื่อเธอวิ่งไปตามทางเรื่อยๆและเจอห้องโซนประตูทางเชื่อมไปยังอีกโซนหนึ่ง เธอก็รีบใช้บัตรคีย์การ์ดระดับ 3 ของเธอวิ่งข้ามเข้าเขตอีกโซน พอเธอวิ่งเข้าข้ามมาแล้วเธอรีบใช้บัตรคีย์การ์ดของเธอปิดประตูทันทีและจากนั้นก็รีบวิ่งออกห่างจากจุดอันตรายบริเวณนั้น

ฟรองซัวส์เร่งฝีเท้าวิ่งได้ซักพักหนึ่งจนเธอรู้สึกว่าชายผู้นั้นไม่ได้ตามเธอมาด้วยแล้ว เธอจึงรู้สึกโล่งใจจากนั้นก็นั่งพิงกำแพงเพื่อพักเหนื่อยจากการที่เธอใช้แรงออกตัววิ่ง แต่ทว่าสายตาของเธอเหลือบไปชายผู้นั้นกลับยืนจังก้าตรงหน้าเธอราวกับว่าเขาวาร์ปหรือล่องหนมายังบริเวณที่เธออยู่ได้!! เธอไม่รู้ว่าเขาใช้แผนการหรืออะไรที่ทำให้เขาสามารถตามหาเธอจนเจอได้ยังไง!! แต่ที่แน่ๆความคิดของเธอได้ตะโกนบอกให้ร่างกายของเธอออกวิ่ง!!

ฟรองซัวส์วิ่งย้อนกลับไปเส้นทางเดิม แต่ปรากฏว่าเส้นทางเดิมที่เธอวิ่งผ่านมากลับมีรอยเลือดสดๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งกลายเป็นน้ำท่วมพื้นขนาดย่อมๆ ที่สามารถได้ยินเสียงน้ำแฉะๆตามทุกๆฝีเท้าที่กระทบกับแอ่งน้ำเลือดบนพื้นจนกระเด็นเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าของเธอโดยเฉพาะบริเวณช่วงขาลงไป และคราวนี้จมูกของเธอสามารถจับกลิ่นคาวเลือดได้อย่างชัดเจนซึ่งแตกต่างจากตอนแรกที่เธอพึ่งตื่นอย่างสิ้นเชิง! เส้นทางเก่าที่เธอกำลังวิ่งย้อนกลับไปขณะนี้ได้กลับกลายเป็นกำแพงทางตันที่ย้อมไปด้วยคราบเลือดสดๆแทนที่จะเป็นห้องที่มีประตูที่เชื่อมไปยังอีกโซนหนึ่ง เธอช็อกสุดขีดและไม่รู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

ฟรองซัวส์รีบหันหลังควับไปทันที สายตาของเธอเห็นชายผู้นั้นเดินย่างสามขุมตรงมายังเธอพร้อมกับมีดที่เขาถือ เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอขยับไม่ได้ราวกับว่าถูกแรงดันที่มองไม่เห็นกดทับเอาไว้แม้ว่าเธอจะพยายามขืดขืนต่อต้านก็ตาม ทันใดนั้นร่างของเธอก็ทรุดนั่งลงไปกับพื้นที่ที่เต็มไปด้วยเลือด คราวนี้เสื้อผ้าเกือบทั่วทั้งตัวเปอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดสีแดงสดหลังจากที่เธอทรุดตัวลงไปนั่ง กลิ่นคาวเลือดสดๆได้สัมผัสกับจมูกของเธออย่างเต็มที่และเข้มข้นขึ้นมากจากระยะห่างที่เข้าไปใกล้มากกว่าเดิม เมื่อสายตาของเธอจับจุดไปที่ใบมีดก็พบว่าใบมีดนั้นสลักสัญลักษณ์บางอย่างที่ดูลักษณะเหมือนเป็นไสยศาสตร์ ความคิดของเธอได้แล่นเข้าสู่สมองของเธอทันที! เฮ้ยหรือว่าจะเป็นพวก—!!

“…พวก SCP อย่างแกจะต้องตาย…” ชายผู้นั้นเอ่ย น้ำเสียงของเขาแหบกร้านแต่แฝงไปด้วยความเย็นชาและความอาฆาตแค้น ฟรองซัวส์พยายามออกแรงดิ้นรนสุดฤทธิ์แต่ทว่าร่างกายของเธอนั้นกลับตอบสนองตรงข้ามกับความต้องการของเธอ!! จากนั้นเหล็กปลายแหลมได้พุ่งตรงมายังเธอทันทีที่ชายผู้นั้นพุ่งตรงเข้ามา!!

ฟรองซัวส์กรีดร้องพร้อมกับหลับตาโดยทันทีโดยที่ไม่รอให้ปลายแหลมคมมาถึงตัวเธอ!! ต่อมาเธอก็เข้าสู่ห้วงแห่งความมืดราวกับว่าจู่ๆเธอถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ จากนั้นเธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องพักของเธอ

ฟรองซัวส์ถอนหายใจด้วยความรู้สึกโล่งอกที่ว่าโชคดีที่เธอแค่ฝันไปเอง แต่เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกว่าความฝันของเธอในครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนๆ เธอรู้สึกว่าความฝันของเธอในครั้งนี้เหมือนเธอได้หลุดเข้าไปในอีกโลกหนึ่ง…โลกที่เต็มไปด้วยสิ่งลี้ลับที่เธอสามารถได้ยินและสัมผัสได้ราวกับว่าเธอได้ไปอยู่ที่นั่นจริงๆ…!

ฟรองซัวส์ลุกขึ้นมาจากเตียงและดำเนินการธุระส่วนตัวก่อนที่จะออกจากห้องไปทำงานวิจัยตั้งแต่เช้า หลังจากที่เธอออกจากห้อง ร่างของชายผู้นั้นที่มองเธอได้สะท้อนอยู่ในกระจกก็สลายหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อแสงอาทิตย์ปรากฏขึ้นราวกับว่าช่วงเวลาราตรีที่เป็นของเขาได้จบลง

:-)
วันนี้เป็นวันดี Android P.101 ที่มาจากสาขาญี่ปุ่นได้รับการบำรุงดูแลรักษาและติดตั้งโปรแกรมใช้งานและภาษาไทยเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันจะถูกเอาออกมาใช้งานวันนี้ที่ไซร์29 งานของ 101 ก็แค่พูดคุยกับทุกคนที่เจอ เล่นเพลงกับหนังให้พวกเขา เสิร์ฟกาแฟและนวด มันเป็นของใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน มันทำให้ทุกคนให้ความสนใจ

"นายคือตัวอะไรห่ะ" นักวิจัยหญิงถาม
"สวัสดี ผมคือ Android P.101 รุ่น P101-786-LM2 สร้างโดยดร.ทานิชิโอะ จากสาขาญี่ปุ่น"
"จากญี่ปุ่นงั้นเหรอ ชั้นน่าจะรู้คนพวกนั้นสร้างตัวอย่างแกออกมาเยอะแยะเต็มไปหมด"
"ผมได้สแกนระดับความเครียดของคุณแล้ว คุณมีความเครียดที่สูงมาก"
"ห่ะ นี่แอบสแกนชั้นเรอะไอ้หุ่นลามก"
"คุณอยากให้ผมนวดไหม"
"อะอ่อ ก็ดีเหมือนกัน ไปที่ห้องชั้นกันเถอะ" นักวิจัยหญิงเปลี่ยนท่าทีอย่างรวจเร็ว

หลังจากนั้นเธอก็โดนหัวหน้าตำหนิที่เอา 101 ไปใช้ส่วนตัวภายในห้องของเธอที่นอกจากการนวด

:(
101 ได้เคลื่อนไปตามโต๊ะทำงานของแต่ละคนเพื่อเสิร์ฟกาแฟ มันช่วยให้พวกเขานั่งกับที่ได้นานมากขึ้นโดยไม่ต้องลุกออกไปไหนนอกจากไปฉี่ การมีกระเพาะปัสสาวะก็ต้องมีปลดปล่อยเป็นธรรมดา แต่เมื่อส้วมของพวกเขาชำรุดนั่นแหละปัญหาใหญ่เลยล่ะ

"มันเกิดอะไรขึ้นล่ะนั่น" นิก พนักงานระดับ 1 ร้องขึ้นก่อนคนอื่นๆ
"ส้วมตัน" ภารโรงตอบห้วนๆ
"ไงนะ แล้วเราจะไปเข้าที่ไหน"

ภารโรงชี้ไปที่ห้องน้ำหญิงข้างๆ

"เป็นอะไรที่สิ้นคิดมาก ผมไม่อยากเข้าไปแล้วเจอห่อแซนวิชสอดใส้สตอเบอร์รี่อยู่ในนั้น" ด๊อคเตอร์เทอลี่ลอสส์เอ่ยขึ้นข้างๆ
"ด๊อคฯ คุณนี่แบบว่า ใจมากนะทำเอาเห็นภาพเลย…"

ภารโรงได้หันไปหยิบขวดน้ำเปล่าๆขวด 1 ลิตรจากรถเข็นออกมายืนให้

"เอ้านี่ แก้ขัดไปก่อน" เขาบอก "ขวดนี้ใช้ได้หลายคน"
"ช่วยบอกทีว่านี่ไม่จริง" นิกมองขวดแล้วพูดช้าๆ

ในตอนนั้นเองที่ 101 ผ่านมาทางนี้เจอนิกกับคนอื่นๆอยู่ตรงทางเดินแทนที่จะอยู่ที่โต๊ะทำงานตามปรกติ

"กาแฟครับ" 101 บอกแล้วเปิดช่องกลางลำตัวที่มีแก้วกาแฟในนั้น
"ผมคิดอะไรออกแล้วล่ะ" นิกบอก

…. 101 เคลื่อนไปตามโต๊ะทำงานของแต่ละคน แขนของมันถือถาดที่มีแก้วกาแฟวางอยู่บนนั้น

"กาแฟครับ"
"ชั้นไม่เอาแล้วล่ะ" ด๊อคเตอร์เทอลี่ลอสส์พูดโดยไม่หันมามอง
"คุณอยากระบายของเสียไหมครับ"

101 ได้เปิดช่องลำตัวออกในนั้นมีกระโถนใส่ฉี่ที่มีฉี่อยู่เกือบครึ่งแล้ว

"เวรเอ้ย ไปให้พ้นๆโต๊ะชั้นเลยไป๊"

โชคยังดีที่ 101 ไม่ได้ทำกระโถนหกแต่ในตัวของมันมีคราบกระเซ็นเหลืองๆติดอยู่ มันทำให้แผนกนั้นโดนระงับการเอา 101 ไปใช้งาน

:|
101 เคลื่อนไปตามโต๊ะของพนักงานแต่ละคนในแผนกบุคคล

"สวัสดี" มันพูดอีกเป็นรอบที่ 14

ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ในนี้ในวันที่เลวร้ายเลย วันที่มีเหตุโจมตีในไซร์และ SCP บางตัวก็หลุดออกมาอีก มีการเตือนให้คนหนีออกไปแต่ 101 ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกัน

ชายติดอาวุธ 3 คนที่เป็นฝ่ายกบฏเดินผ่านมาทางแยกหน้าห้อง

"ตัวห่าอะไรวะนั่น" คนหนึ่งที่ช่างสังเกตชะโงกหน้าเข้ามา "เฮ้ย มีตัวอะไรไม่รู้ในห้องนี้ด้วย"
"คิดว่ามันคืออะไร ของเล่นใหม่ของพวกนี้งั้นเรอะ"
"สวัสดี ผมคือ Android P.101 รุ่น P101-786-LM2 สร้างโด…"
"เฮ้ย พอๆๆ แกนี่พูดมากจริงว่ะ แกทำอะไรได้มั่งวะ เต้นได้ไหม๊"
"ผมร้องเพลงได้ " 101 บอก
"ไหนทำให้ดูหน่อย"

101 ได้เปิดเพลง Wrecking ball ของ Miley cyrus เสียงดัง และทำให้ 682 ที่อยู่ไม่ไกลได้ยินและมุ่งหน้ามาทางนี้ ฆ่าคนพวกนี้ตาย ส่วน 101 โดนหางของ 682 ฟาดกระเด็นล้มตะแคงไปอยู่ใต้โต๊ะ

มันจะไม่เป็นไร ทุกอย่างต้องเรียบร้อย T_T

ระดับ eucild

มาตรการกักกัน SCP 032 TH จะถูกกักกันในห้องขนาด 3*3*3 เมตรโดยจะมีกระจกหนา 20เซนติเมตรเพื่อสังเกตุ โดยจะมีเจ้าหน้าที่ระดับ 2 คอยควบคุมอยู่ตลอดเวลา ในห้องกักกันถูกประดับตกแต่งด้วยต้นไม่พุ่มและดอก█████ ในห้องกักกันจะมีพื้นที่ทำจากทรายผสม สาร███ และบนเพดานของห้องกักกันจะมีสปริงเกอร์ไว้ฉีดน้ำเวลาที่ SCP-032-TH พยายามหบหนีหรือแสดงความก้าวร้าว ส่วนประตูของห้องกักกันจะเป็นแบบ AIR LOCK เพื่อไม่ให้มีแก้สแปลกปลอมเข้ามา (ยกตัวอย่าง เวลาที่มีออกซิเจนหรือไนโตรเจนเข้ามาหรือออกไป ทำให้ปริมาณแก้สมีความไม่สมดุล) โดยที่จะมีหน้าจอเพื่อตรวจดูปริมาณของแก้สต่างๆ
อยู่ข้างประตู

SCP 032 TH เป็นแมวพันธุ์ไทยแท้ รูบร่างสมส่วน มีน้ำหนัก12 กิโลกรัม โดยที่ SCP 032 TH นั้นจะติดไฟตลอดเวลา เท่าที่
วิจัยดูทำให้พบว่า SCP 032 TH นั้นโดนสารเคมีแปลกปลอมทำให้มีไฟครอกและไม่ได้รับความเจ็บปวดจากไฟ

ความสามารถของ SCP 032 TH นั้นสามารถทะลุสิ่งของทุกอย่างที่เป็นโลหะได้ และเวลามันไม่ได้รับอาหารนาน 5 ชั่วโมง มันจะอาระวาดและทำร้ายผู้คนที่พบเห็น ทุกคน ในขณะนั้น SCP 032 TH จะสามารถทะลุผ่านทุกอย่างได้

การทำร้ายของมันนั้นจะเป็นการกัดผู้คนที่พบเห็น ผู้ที่โดนกัดจะโดนไฟครอกทั้งตัวและตายในที่สุด
ผู้ที่มีอำนาจควรดูภาคผนวก prayut-2

prayut-2
ขณะนี้อาหารที่SCP 032 TH ได้รับคือยี่ห้อ█████ รสไก่

ดร.ตู่ได้ทำการทดลองอดอาหาร

SCP-032-TH : อา หิว ต้องการ อาหาร
ดร.ตู่ : ฟังนะ คุณต้องเรียนรู้ที่จะอดอาหารบ้าง
SCP-032-TH : แก…(จับใจความไม่ได้)
ดร.ตู่ : เป็นไงบ้าง
SCP-032-TH : (SCP-032-TH กำลังมีไฟลุกขึ้นทังตัว)
ดร.ตู่ : คุณกำลังทำอะไรหน่ะ
SCP-032-TH : อ่า หะ ห่ะ ห่า ย่าก (ทำเสียงโวยวายอย่างทรมาณ)
ดร.ตู่ : MTF เข้ามาช่วยหน่อยเร็ว!
SCP-032-TH : แก แก แก แก แก แก ถ้า ถ้า ฉัน ฉัน ฉัน ไม่ ไม่ ได้ กิน อาหาร ฉัน จะ จะ รู้ สึก สึก สึก ร้อน ร้อน ร้อออน
ดร.ตู่ : โอ้ไม่นะ
(ขณะนี้ SCP-032-TH ได้ทะลุออกจากห้องกักกันแล้วฆ่าทุกคนที่เห็นอย่างบ้าคลั่ง มีผู้เสียชีวิต 259 คนจากเหตุการ์ณนี้)

วัตถุ# SCP-925-TH

ระดับ:eucild

มาตรการกักกันพิเศษ: ให้ทำการกักกัน SCP 925 TH เอาใว้ในสระน้ำขนาด 400x400 ฟุต
มันจะได้รับอาหาร เป็นเนึ้อสดจำนวนครึ่งตันทุกวัน ให้ใช้คอนกรีตเสริมเหล็ก เพิ่มความแข็งแรง
ให้กับบ่อกักกัน ห้ามไม่ให้นำอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เข้าไปใกล้วัตถุเกินกว่าระยะ 500 เมตร ยกเว้นจะได้รับ
คำสั่งจาก 05 ระดับน้ำของบ่อน้ำใต้ดิน จะต้องได้รับการตรวจเช็ค

รายละเอียด: SCP 925 TH เป็นตัวตนผิดธรรมชาติที่อยู่ในรูปแบบของสิ่งมีชีวิตคล้ายปลากินเนึ้อ
มีใบหน้าส่วนหน้าที่มีลักษนะแหลมคม ขากรรไกรที่อ้าได้กว้างถึง 180 องศา และความยาวหัวถึงหาง
ที่มากกว่า 50 ฟุต(จากการวัดครั้งล่าสุด มันมีความยาวที่ 52 ฟุต) มีครีบทั้งหมด 7 ครีบ มีหางขนาดใหญ่คล้ายใบพาย
ที่ส่วนหัวมีโลหะขนาดใหญ่คล้ายหมวกเกราะ ที่นำไฟฟ้าได้ในระดับของซูเปอร์คอนดักเตอร์ ฟันของมัน
ทำจากสาร(ข้อมูลปกปิด) ที่สามารถเฉือนได้แม้แต่แผ่นโลหะและหินแกร่ง พฤติกรรมการว่ายน้ำและล่าเหยื่อของมัน

มีรูปแบบคล้ายกับฉลามขาวยักษ์อย่างน่าประหลาด เพียงแต่ความเร็วสูงสุดของมันอาจสูงได้ถึง 90 ไมล์ต่อชั่วโมง
จากผลของสารเคมี(ข้อมูลปกปิด) ที่พบในกล้ามเนึ้อ ซึ่งทำให้ว่ายน้ำได้เร็ว และไม่เหนื่อยล้า ผิวหนังของมัน
พบว่าถูกเคลื่อบใว้ด้วยชั้นนาโนแมชชีนหนา และสาก ซึ่งพร้อมจะกลายสภาพเป็นหนามแหลมคมจู่โจม
เมื่อได้รับการโจมตี ในกระเพาะพบว่ามีของเหลวนาโนแมชชีนอีกชนิดอยู่ข้างใน ซึ่งนั่นทำให้สามาถย่อยอาหาร
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ กระดูกเป็นโลหะชนิดพิเศษที่ไม่รู้จัก สามารถนำไฟฟ้าได้อย่างสมบูรณ์ และทนความร้อนสูงกว่า 20,000
องศาเซลเซียส จากการเอ็กซ์เรย์ พบว่าโครงสร้างกระดูกที่ใช้ครอบร่างของมัน มีลักษนะคล้ายกรงฟาราเดย์เคจ

ที่ใช้ในการป้องกันการโจมตีจากคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ดวงตาสามารถมองเห็นในคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าทุกย่านความถี่
ทำให้ไม่ว่าจะเป็น EMP หรือการล่องหน ก็ใช้งานกับมันไม่ได้ผล จึงนับว่ามีความอันตรายในระดับที่สูงมาก
สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวตัวนี้ มีเลือดที่เป็นสารเคมีที่เป็นซูเปอร์คอนดักเตอร์ที่อุณหภูมิห้อง ทำให้สามารถใช้ไฟฟ้า
จากเซลล์ของตัวเองได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ไม่ว่าจะเป็นการล่าเหยื่อในทะเลลึกด้วยคลื่นไฟฟ้า
การตรวจจับเป้าหมายด้วยไฟฟ้า หรือแม้แต่การเชื่อมตอความคิดกับใครต่อใครด้วยกระแสไฟฟ้า

รวมถึงการใช้สมองเพื่อทำการจูนสมองเข้ากับเจ้านักล่าที่น่ากลัว ทำให้มันสามารถควบคุมการทำงานของเครื่องจักรต่างๆ
ในระยะมากกว่า 100 เมตรขึ้นไปได้ ความสามารถตรงนี้ทำให้นักล่าที่น่ากลัวตัวนี้ รอดพ้นจากการจับ
ของเรือล่าฉลามมาได้ตลอด ด้วยการควบคุมการทำงานของเครื่องจักรอย่างต่อเนื่อง นักล่าที่น่ากลัว
ตัวนี้ หลับอยู่ในทะเลลึกอย่างยาวนาน จากการสื่อสารดับนักล่าพวกนั้นในระยะเวลา
อันยาวนาน คาดว่าสิ่งมีชีวิตสุดอันตราย อาจหลับอยู่ใต้ทะเลนานกว่า 400 ปี

ภาคผนวก:

วัตถุ# SCP-008-TH

ระดับ: Safe

มาตรการกักกันพิเศษ: ให้เก็บ SCP-008-TH-1 และ -2 ไว้ในห้องกักกันขนาด 10x10x10 เมตร ในไซต์-20 และ -29 รวมถึงต้องมีเครื่องปั่นไฟสำรองแยกเพื่อกรณีที่เกิดเหตุการณ์ไฟดับ การใช้งานเพื่อการทดลองต้องมีคำอนุมัติจากเจ้าหน้าระดับกวาดล้าง 4 ขึ้นไปอย่างน้อย 2 คน และให้เจ้าหน้าที่ระดับกวาดล้าง 4 ไปประจำที่ห้องของ SCP-008-TH ทั้ง 2 ไซต์ หากใช้งานในสถานการณ์ฉุกเฉินให้ใช้ได้ทันทีแต่ต้องมีเจ้าหน้าที่ระดับ 3 ไปด้วย

รายละเอียด: SCP-008-TH คือ ตู้กระจกแบบทึบขนาด 5x5x5 พร้อมทั้งมีสวิชต์อยู่ข้างนอก โดยมีทั้งหมด 2 เครื่อง (ต่อไปนี้ คือ SCP-008-TH-1 และ -2) SCP-008-TH นั้นมีความสามารถในการย้ายมวลสารทั้งอินทรีย์และอนินทรีย์ไปยัง SCP-008-TH อีกเครื่อง อย่างไรก็ตาม หากเกิดข้อผิดพลาดระหว่างการย้ายมวลสาร (เช่น การปิดเครื่อง SCP-008-TH-2 ในขณะที่กำลังใช้งาน SCP-008-TH-1) จะทำให้มวลสารหายสาบสูญทันที แต่หาก SCP-008-TH อีกเครื่องได้ปิดไว้ก่อนแล้ว เครื่องที่เปิดอยู่จะทำการส่งสัญญาณไปที่อีกเครื่องและเปิดใช้งานทันที และส่งมวลสารไปตามปรกติ

ระหว่างการเคลื่อนย้ายมวลสาร จะเกิดแสงจ้าสว่างมากออกมาจากตู้กระจกข้างใน แต่ไม่สามารถทำให้คนใกล้เคียงตาบอดได้ หลังจากที่แสงได้ดับลง มวลสารจะหายไปจากตัววัตถุ และปรากฎที่อีกเครื่องทันที อย่างไรก็ตาม SCP-008-TH ไม่สามารถเคลื่อนย้ายมวลสารที่ไม่อยู่ในตู้กระจกได้

บันทึกการทดลอง:

SCP-008-TH-A:
วัตถุ : ก้อนหิน 1 ก้อน
วิธีการ : ใช้งานตามปรกติ
ผลลัพธ์ : ก้อนหินถูกส่งไปที่ SCP-008-TH อีกเครื่อง

SCP-008-TH-B:
วัตถุ : D-2531
วิธีการ : ใช้งานตามปรกติ
ผลลัพธ์ : D-2531 ถูกส่งไปที่ SCP-008-TH อีกเครื่องตามปรกติ
หมายเหตุ : จากการสัมภาษณ์ D-2531 ได้บอกว่าจำสิ่งที่เกิดขณะที่เคลื่อนย้ายมวลสารไม่ได้

SCP-008-TH-C:
วัตถุ : D-2532
วิธีการ : ทำการปิดเครื่อง SCP-008-TH อีกเครื่องไว้ก่อนแล้ว
ผลลัพธ์ : SCP-008-TH ถูกเปิดใช้งานโดยไม่ทราบสาเหตุ D-2532 ถูกส่งไปที่ SCP-008-TH อีกเครื่องตามปรกติ
หมายเหตุ : จากการสัมภาษณ์ D-2532 ได้บอกว่าจำสิ่งที่เกิดขณะที่เคลื่อนย้ายมวลสารไม่ได้

SCP-008-TH-D:
วัตถุ : D-2535
วิธีการ : ปิดเครื่อง SCP-008-TH อีกเครื่องในขณะที่กำลังใช้งาน SCP-008-TH เครื่องต้นทาง
ผลลัพธ์ : D-2535 หายสาบสูญ

SCP-008-TH-E:
วัตถุ : D-2536 พร้อมทั้งกล้องแบบถ่ายทอดสดไปที่จอของห้องสังเกตการณ์
วิธีการ : ปิดเครื่อง SCP-008-TH อีกเครื่องในขณะที่กำลังใช้งาน SCP-008-TH เครื่องต้นทาง
ผลลัพธ์ : D-2536 หายสาบสูญ สัญญาณถูกตัดขาดทันทีที่เคลื่อนย้ายเสร็จสิ้นแล้ว

หมายเหตุ: ผมว่าเราเสียบุคลากร Class-D เยอะไปแล้วนะ พอเถอะ พวยนายไม่รู้หรอกว่า Class-D 2 คนนั้นมีชะตากรรมยังไงบ้าง
-นักวิจัยแม็กซ์

เป็นเวลาผ่านไปเกือบ 2000 ปีแล้ว นับตั่งแต่ที่ผู้กักกันไม่สามารถเอาชนะจากสิ่งที่เหนือการควบคุมได้ เมื่อไม่มีผู้กักกัน ก็ไม่มีใครช่วยเหลือเราได้ โลกไม่ได้เป็นโลกอย่างที่เคย ทุกอย่างที่สร้างมานั้นได้ถูกทำลายหายไปจนหมดสิ้น จนแทบจะจำสิ่งนั้นไม่ได้แล้ว มนุษย์ล้มตายเป็นจำนวนมากจนเหลือ 20% จากที่เคยมีมากมายมหาศาล

ความทรงจำและประวัติศาสตร์ที่สำคัญได้หายสาบสูญ แต่…บางทีซักวันอาจมีใครบางคนค้นพบมรดกที่ผู้กักกันได้ซ่อนมันเอาไว้

XXX-TH

มาตรการจัดเก็บพิเศษ : ให้นำ SCP-XXX-TH บรรจุลงกล่องหมายเลข XXX-TH ไว้ภายในศูนย์กักกันและ
นำวัตถุนั้นจัดเก็บในฐานสำหรับใส่นาฬิกา ใต้ของฐานนั้นจะถูกตั้งเวลาให้สั่นทุกๆ 12 ชั่วโมงเพื่อให้กลไกออโต้ของนาฬิกาทำงานตลอดเวลาเพื่อป้องกันมิให้เข็มนาฬิกาหยุดเดินและป้องกันการสูญหายของความสามารถของวัตถุ

นักวิจัยทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับวัตถุนั้นจะต้องมีความรู้เรื่องนาฬิกาข้อมือในระดับหนึ่งเพื่อสามารถจับต้องวัตถุอย่างระมัดระวังและถูกต้องเพื่อป้องกันความเสียหายเกิดขึ้นกับวัตถุ

กล่องของวัตถุนั้นตะวิจัย NISROP โดยทุกๆ 24 ชั่วโมงจะต้องมีช่างซ่อมบำรุงตรวจสอบระบบสั่นของกล่องเพื่อให้ระบบสั่นนั้นเป็นไปตามปกติ

ผู้ทดลองที่หลังจากได้พบกับ SCP-XXX-TH-2 นั้นจะถูกกักบริเวณทันทีหลังจากพบกับความผิดปกติของวัตถุเป็นระยะเวลาอย่างน้อย 2 อาทิตย์ เพื่อป้องกันความผิดปกติย้อนศร หรือ ป้องกันความผิดปกติที่แฝงมากับผู้ทดลองเพื่อป้องกันมิให้เกิดความเสียหายต่อพื้นที่ของสถาบัน

SCP-XXX-TH คือนาฬิกายี่ห้อ Magellan รุ่น 1521 หน้าปัด ที่ภายนอกหน้าปัดไม่พบความผิดปกติใดๆลักษณะวัตถุนั้นมีหน้าปัดที่มีเข็มจำนวน 5 เข็ม เข็มวินาที เข็มนาที เข็มชั่วโมงและเข็มบอกเวลาที่เหลือในแต่ละวัน โดยปลายเข็มจะมีหัวสีทองแต่ไม่ทราบว่าหัวสีทองนั้นได้ระบุถึงสิ่งใด โดยด้านหลังของนาฬิกานั้นพบกับรอยสลักอย่างหยาบด้วยของแข็งว่า “Out Of Place, Till the end of Time. -GES”

ทุกๆวันที่ 19 พฤษภาคม เมื่อเข็มชั่วโมง นาทีและวินาทีทับซ้อนกัน เวลา 00:00:00 ความผิดปกติจะเกิดขึ้นโดยผู้ทดลองจะหายไปในเวลาดังกล่าว เมื่อนำอุปกรณ์รับส่งสัญญานระบุตำแหน่งติดไปนั้น อุปกรณ์ส่งสัญญานจะถูกปลดและอยู่ที่เดิมในตำแหน่งที่ผู้ทดลองได้ยืนก่อนจะหายไปและหลังจากนั้น ผู้ทดลองจะเข้าพบกับ SCP-XXX-TH-2

SCP-XXX-TH-2 คือห้องทรงกลมที่ไม่ทราบลักษณะถึงความสูงและความยาว โดยบริเวณโดยรอบนั้นจะพบกับวัตถุที่มีลักษณะทรงกลมและเคลื่อนที่ไปบริเวณรอบๆอย่างไม่พบอุปกรณ์ที่สนับสนุน ณ บริเวณกลางห้องนั้นพบกับแท่นสี่เหลี่ยมที่คาดคะเนความสูงได้ประมาณ 235 เมตร โดยบริเวณที่ผู้ทดลองได้มาถึงนั้นคือบริเวณที่มีความสูงเทียบเท่ากับยอดแท่นอย่างพอดิบพอดี และมีระยะทางห่างจากแท่นประมาณ 50-65 เมตร โดย ณ บริเวณตรงกลางนั้นจะพบกับสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายมนุษย์ (ขึ้นทะเบียนว่าเป็น SCP-XXX-TH-3) ความสูงประมาณ 3 เมตร โดยมีผิวสีเทา ตากลมโต ไม่มีตาขาว หัวทรงไข่ และสวมผ้าคลุมสีเทาสลับสีทอง ซึ่งจากการทดลองซ้ำและนำข้อมูลเดิมมาเปรียบเทียบนั้น พบว่าสิ่งมีชีวิตดังกล่าวนั้นคือตัวตนเดิมจากการเปรียบเทียบของลักษณะการพูด หัวข้อของการประชุม

บริเวณโดยรอบนั้นจะพบกับแท่นทรงกลมในลักษณะเดียวกัน โดยตำแหน่งนั้นจะสูงและต่ำไม่เหมือนกันส่วนบนแท่นนั้น จากการระบุของผู้ทดลองได้ระบุว่า พบสิ่งมีชีวิตที่มีความหลากหลายทางกายภาพ ซึ่งมีจำนวนมากกว่า 200+ โดยจากการเก็บข้อมูลและทำการทดลองทั้งสิ้น :: ครั้งนั้น สามารถระบุคร่าวๆได้ว่าแต่ละชนิดนั้นมีลักษณะอย่างไร โดยจากบันทึกนั้นการระบุถึงสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายมนุษย์,ลิง,กอริลล่า,พืชและพลังงาน โดยสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นไม่สามารถระบุสายพันธุ์ใดๆที่มีการบันทึกโดยมนุษย์

ทุกครั้งที่ผู้ทดลองมาถึงสถานที่ดังกล่าว SCP-XXX-TH-3 นั้นจะทำการกล่าวเปิดต้อนรับด้วยภาษาอังกฤษ โดยจะมีการกล่าวรำลึกถึง”คริสโตเฟอร์ โคลอมบัส นักสำรวจผู้เก่งกาจและยิ่งใหญ่” ซึ่งจากการสำรวจโดยรอบ พบว่าเหล่าสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นได้ทำการแสดงท่าทางแตกต่างกันออกไป ซึ่งคาดว่าอยู่ในลักษณะที่ “เคารพ” โดยหลังจากนั้นจะเป็นการเสวนาถึงการค้นพบใหม่ของแต่ละสิ่งมีชีวิต โดยการสื่อสารนั้น คาดคะเนได้ว่า SCP-XXX-TH-2 มีความผิดปกติที่ทำให้การสื่อสารของแต่ละสายพันธุ์สามารถเข้าใจได้โดยไม่มีอุปสรรค์ต่อการสื่อสาร โดยในแต่ละครั้งนั้นจะเป็นไปด้วยการโต้เถียงประเด็นหรือการแลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันและกัน โดยการและเปลี่ยนนั้นจะเป็นไปในทุกหัวข้อที่มนุษย์สามารถอธิบายได้แต่ทุกประเด็นจะมาจากการสำรวจเท่านั่น ซึ่งได้แก่ ชีววิทยา,การค้นพบอารยธรรม,ประวัติศาสตร์,ภาษาศาสตร์ และอื่นๆ [สำหรับหัวข้อเต็ม สามารถอ่านได้ที่เอกสาร XXX-TH]

โดยการประชุมนั้นจะดำเนินไปอย่างน้อย 2-3 ชั่วโมง และเมื่อครบ 3 ชั่วโมงนั้น SCP-XXX-TH-3 จะกล่าวปิดการชุมนุมและจะกล่าวถ้อยคำปิดเสมอว่า “แด่นักสำรวจ ใหม่ เก่า ล่วงลับ ผจญพื้นใหม่ สละไปแดนเดิม เหนือเวลา และเหนือจักรวาล” และผู้ทดลองจะกลับมาบริเวณเดิมที่ตนได้หายไป

“ฮืออออ!!!”เสียงร้องของเอเย่นต์ยูทำให้เอเย่นสไตน์เบิร์กหันมาที่เธอ
“ฉันเครียดมากๆเลยค่ะหัวหน้า” เธอมองหน้าเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างมากเขาก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นมาและดื่มมัน

สไตน์เบิร์กลูบหัวเธอเบาๆ”ที่นี่ไม่ใช่ศูนย์และไม่ใช่เวลางานไม่ต้องสุภาพและที่สำคัญเรียกฉันว่า”กร”เฉยๆก็พอ”
เมื่อพูดจบเขาก็หันมามองที่เนลสันที่นั่งอยู่ข้างๆเขา

เนลสันอยู่ในอารมณ์ที่ต่างจากยูมากเขาดื่มเบียร์หมดไปไม่รู้กี่แก้วแล้วและกำลังสั่งเพิ่มอีกเขาหัวเราะอย่างมีความสุข
ท่าทางของเนลสันทำให้เอเย่นต์ยูไม่พอใจอย่างมาก

“เฟท ในสถานการณ์แบบนี้นายจะยังมีอารมณ์หัวเราะอีกเหรอ”ยูหันมามองเนลสันด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์
เนลสันยังคงยิ้มและดื่มต่อไปโดยไม่สนโลก

“เอาน่ายู”สไตน์เบิร์กพูด
“ฉันพาพวกเธอออกมาเลี้ยงเหล้าก็เพื่อผ่อนคลาย”

ทางศูนย์สาขาไทยมีแผนที่จะทำวิจัยอะไรบางอย่างโดยมี ดร.รัน เป็นผู้ดำเนินการซึ่งสไตน์เบิร์กและลูกน้องในหน่วยของเขาก็
ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
แต่สไตน์เบิร์กรู้แค่ว่าพวกเขาขาดแคลน Class-D อย่างหนักจนไม่สามารถดำเนินโครงการต่อไปได้และพวกเขายังไม่สามารถหาคนมาเพิ่มได้ซึ่งผิดปกติมากๆ

ต่อมาพวกเขาจึงเรียกสไตน์เบิร์กมาพบว่าเขาจะขอสมาชิกในหน่วยของเขาที่บาดเจ็บสาหัสจากการทำภารกิจเก็บกู้วัตถุครั้งที่แล้วซักสองสามคนมาทดลองในงานวิจัยนี้
ทำให้เอเย่นต์ยูไม่พอใจอย่างมากสไตนเบิร์กเลยพาพวกเขาออกมาเลี้ยงเหล้าข้างนอกซึ่งเป็นโมเมนต์ที่หายากมากสำหรับเขาที่จะทำแบบนี้เพราะเขาไม่ค่อยออกไปไหนนอกเวลางาน

สไตนเบิร์กมองที่แก้วเบียร์ของเขา
เขาไม่มีอารมณ์ที่จะดื่มอะไรตอนนี้เขาเอาแต่ครุ่นคิดว่าควรจะจัดการกับปัญหานี้ยังไง
“ยางงงงงงายยยยยซะคนเราก็ต้องงงงงตายยยยยย!!!”เนลสันพูดขึ้นมาเขาดื่มหนักมากจนกลิ่นแอลกอร์ฮอล์โชยออกมาจากปาก
เขาอย่างแรง

เอเยนต์ยูทุบโต๊ะและหันมาทางเนลสัน”นายไม่สนใจเลยเหรอพวกนั่นก็เพื่อนของเรานะ!!!”
ยูพูดขึ้นด้วยความโกรธทำให้คนในร้านหันมามองที่พวกเขา

เนลสันมองมาที่เธอ”ก็แล้วทามมมายยล่ะ มีคนตายยยในศูนยยย์ทุกวันอยู่แล้วนี่”
เอเย่นต์สไตนเบิร์กกุมขมับและพึ่งนึกได้ว่าเขาไม่ควรพาเนลสันมาด้วยเลย

สไตนเบิร์กลุกขึ้นและแยกทั้งสองออกห่างกัน”ไปกันเถอะ”เขาพูดกับยู
สีหน้าของสไตนเบิร์กทำให้ยูตระหนักได้ว่าตัวเองเผลอทำอะไรลงไป
สไตนเบิร์กประคองร่างของเนลสันที่เมาอย่างหนักออกไปจากร้านหลังจากจ่ายเงินเสร็จท่ามกลางสายตาคนจำนวนมากและมียูเดินตามมาข้างๆ

ทั้งสามตัดสินใจจะเดินเที่ยวต่ออีกหน่อยเพราะนี่คือโอกาสเพียงไม่กี่ครั้งที่พวกเขาจะได้ออกมาข้างนอกโดยไม่ใช่ภารกิจ
พวกเขาเดินเล่นจนเวลาผ่านไปสามชั่วโมงเนลสันเริ่มได้สติเขาจึงตัดสินใจว่าจะเดินเอง
“คงได้เวลาที่จะกลับไปศูนย์แล้วล่ะ”สไตนเบิร์กพูดขึ้น

เขาและลูกทีมของเขากำลังจะเดินไปที่ลานจอดรถ
“มีคนสะกดรอยตามเรามา!”สไตนเบิร์กพูดขึ้น
ยูหันไปข้างหลังและพบชายสามคนหนึ่งในพวกเขาถือแฟ้มบางอย่างพวกเขามองมาที่ทั้งสาม
“เราควรทำยังไงดี?”เนลสันถาม

“ที่นี่มีคนมากเกินไปอย่าพึ่งทำอะไรเดินไปที่ลับตาคนดีกว่า”สไตนเบิร์กพูดขึ้น
ยูและเนลสันพยักหน้าทั้งสามเดินออกมาและเข้าไปที่ตรอกที่อยู่ห่างจากจุดนั้นไม่มาก
ชายทั้งสามวิ่งไล่ตามพวกเขามาทำให้สไตนเบิร์กนำยูและเนลสันมาหลบอยู่หลังตู้เสื้อผ้าที่ถูกทิ้งไว้ในตรอก

“คิดว่าพวกนั้นจะเป็นใคร?”เนลสันกระซิบ
“ฉันไม่รู้แต่ดูจากสภาพพวกเขาน่าจะไม่พกอาวุธ”สไตนเบิร์กชักDesert eagle ออกมา
“แต่ฉันเดาว่าน่าจะเป็นพวกศาสนจักรเพราะมันพวกอะไรบางอยู่ในแฟ้มฉันอาจจะกังวลไปเองแต่มันอาจจะเป็นวัตถุบางอย่างที่อันตรายมากๆ”

เนลสันและยูต่างชักปืนพกขึ้นมาเหมือนกัน
“ฟังเสียงและรอจังหวะจากฉัน”สไตนเบิร์กพูดขึ้นเขามองไปที่รูเล็กๆของตู้เสื้อผ้าที่เขาแอบอยู่ด้านหลัง
ชายสามคนวิ่งมาละหยุดอยู่ที่ด้านหน้าตู้เสื้อผ้า
สไตนเบิร์กทำสัญญาณมือ

พวกเขาพุ่งออกมาจากที่ซ่อนและเล็งปืนไปที่ชายทั้งสาม
“หยุดอย่าขยับวางอะไรก็ตามที่พวกนายถืออยู่ลงบนพื้นซะแล้วเอามือวางไว้บนหัวถ้าพวกนายไม่อยากถูกยิง!!”สไตนเบิร์กสั่ง
ชายทั้งสามตกใจมากพวกเขาทำตามที่สไตนเบิร์กสั่งโดยไม่ขัดขืน

ยูและเนลสันค้นตัวพวกเขา
“พวกเขาไม่มีอาวุธครับ”เนลสันรายงาน
สไตนเบิร์กหยิบแฟ้มของพวกเขาขึ้นมาและเปิดดู
ในแฟ้มมีแต่เอกสารบางอย่างเกี่ยวกับสินค้า

“บอกฉันมาสิพวกนายตามพวกฉันมาทำไม?!”เขาถามด้วยน้ำเสียงดุดัน
“อย่าทำอะไรพวกเราเลยครับ!”หนึ่งในทั้งสามพูดขึ้น
”พวกเราแค่อยากจะชวนพวกคุณเข้ามาฟังโปรเจคของเราเฉยๆแต่ท่าทางของพวกคุณดูแปลกๆพวกเราเลยไม่ได้เข้าไปหาในตอนแรก เชื่อพวกเราเถอะครับเราไม่มีเจตนาร้ายอะไรเลยจริงๆ!!”อีกคนนึงพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นเครือ

สไตนเบิร์กเก็บปืนและวางแฟ้มลง
”ปล่อยพวกเขาได้” ยูและเนสันเก็บอาวุธและเดินออกมา
เขารู้แล้วว่าพวกชายทั้งสามเป็นคนธรรมดา

“พวกเราต้องขอโทษพวกคุณด้วยพวกเราเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ”สไตนเบิร์กโกหกเขายื่นนามบัตรปลอมที่สถาบันออกให้เขาให้ทั้งสามดู

“พวกคุณสะกดรอยตามเรามาเราก็เลยสงสัย”เนลสันเสริม
“ว่าแต่พวกคุณต้องการอะไร?”ยูถาม

ทั้งสามพยายามควบคุมสติหนึ่งในคนนั้นหยิบแฟ้มขึ้นมาเขาหยิบเอกสารใบนึงขึ้นมาและยื่นมาให้สไตนเบิร์ก
เขารับเอกสารมาในนั้นเขียนเกี่ยวกับธุรกิจ การชวนคน และการวางแผนรายได้
“สนใจไหมครับ?”เขาถาม

ไสตน์เบิร์กและลูกทีมของเขารู้ว่ามันเป็นการหาคนเพิ่มของบริษัทที่น่าจะเป็นแชร์ลูกโซ่
เนลสันทำท่าจะพูดแต่ก็ถูกสไตนเบิร์กขัดไว้

“น่าสนใจมากครับ”เขาตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉย
ชายทั้งสามยิ้ม
ยูมองหน้าเนลสันด้วยความตกใจพวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่สไตนเบิร์กทำเลย

“งั้นจะโอเคไหมครับถ้าพวกเราจะนัดคุณมาคุยเรื่องนี้พรุ่งนี้?”
“ได้ครับแต่เราอาจจะขอเปลี่ยนสถานที่นัดหมายนิดนึง”

หลังจากสไตนเบิร์กตกลงสถานที่และเวลาเรียบร้อย สไตนเบิร์กและลูกทีมของเขาที่กำลังมึนงงกับสิ่งที่เขาพึ่งจะทำไปก็เดินมาที่รถ
“ยู รายงาน ดร.รัน ด้วยว่าเราหา Class-D มาได้สามคนสำหรับงานวิจัยมาแทนสมาชิกหน่วยของเราที่บาดเจ็บได้แล้วให้มารับพวกเขาไปที่สถาบันตามเวลาและสถานที่ที่ฉันนัดพวกเขาไว้”

SCP -888- TH พรหรือคำสาป(เขียนยังไม่เสร็จ?)

ระดับความอันตราย : Thaumiel

มาตรการกักกัน : เพราะความอันตรายของตัวมัน เจ้าหน้าที่และนักวิจัยทุกคนได้รับคำแนะนำให้ไม่ "คิดถึง" "สัมผัส" "เข้าใกล้" ทำให้ไม่สามารถกักกันได้

รายละเอียด : SCP 888 ถูกค้นพบในโบราณสถานแห่งหนึ่ง ซึ่งมันถูกคันพบภายหลังสงครามระหว่างสองประเทศ เมื่อมันถูกค้นพบมันก็ได้ปลดปล่อยพลังงานออกมาสังหารผู้คนรอบๆมันไปกว่าสามร้อยชีวิต เมื่อสถาบันเดินทางมาถึงพวกเขาก็ได้ทำการปิดพื้นที่ สร้างสถานีวิจัยขึ้นที่นั้น และได้มีการส่งคนไปรักษาความปลอดภัยอีกจำนวนหนึ่ง

SCP 888 คือสิ่งที่คาดเดารูปร่างไม่ได้ แต่ทว่ามันสามารถลอยตัวบนอากาศ 1 เมตรได้ด้วยตนเอง โดยไม่ทราบพลังงานที่ใช้ขับเคลื่อนตัวและลอยตัวของมัน เมื่อมีคนที่ “คิด” “สัมผัส” หรือ “เข้าใกล้” มัน มันจะเกิดปฏิกิริยาและแสดงอาการต่อเป้าหมายดังนี้

• เมื่อมีคนคิดถึงตัวตนของมัน มันจะสั่นไหวเหมือนน้ำถูกสั่น ก่อนที่จะทำให้อีกฝ่ายขาดน้ำเป็นอย่างแรกก่อนที่อวัยวะทั้งหมดของเป้าหมายที่มีของเหลวเป็นส่วนประกอบจะเกิดปฏิกิริยาต่อมาในรูปแบบสุ่ม ซึ่งที่มีทดลอง 2 ครั้งก็มี ครั้งแรกร้อนจนระเหยกลายเป็นไอไปเสียตรงนั้น หรือไม่ก็ทำให้กลายเป็นน้ำแข็งจนทั้งถูกแช่แข็งไปทั่วร่างและแตกสลายคล้ายๆกับแก้วจากการตรวจสอบพบว่า เมื่อร้อนมันจะมีความร้อนพอๆกับแกนของดวงอาทิตย์ กับแข็งจนถึงขั้นศูนย์สมบูรณ์ โดยระยะที่ส่งผลนั้นยังไม่อาจคาดเดาได้ เพราะครั้งแรกนั้นทดลอง 50 เมตร ครั้งที่สอง 300 เมตร ทำให้ยากต่อการคาดเดา
• เมื่อมีคนจะสัมผัสมัน มันจะหมุนไปมาราวกับพายุ ก่อนที่จะทำให้เกิดสภาวะสุญญากาศสมบูรณ์ซึ่งเราไม่อาจจะทราบระยะที่แน่นอนของมันได้ ครั้งแรกที่ทดลองมันเกิดขึ้นต่อผู้ทดลอง ก่อนที่จะทำให้ผู้ทดลองระเบิดขึ้นมาจากภายในทุกส่วน ครั้งที่สองมันทำให้เกิดขึ้นรอบๆตัวของมันเองและทำให้ผู้ทดลองขาดอากาศหายใจจนเสียชีวิต
• เมื่อมีคนเข้าใกล้มันในระยะ 100 เมตร มันจะแข็งราวกับก้อนหินและร่วงลงมาสัมผัสพื้น และทำให้ร่างกายของผู้ทดลองแข็งกลายเป็นหินไป ก่อนที่จะทำให้แผ่นดินสั่นไหวไปและทำให้แผ่นดินในระยะ 100 เมตรแยกออกจากกัน และระเบิดลาวาออกมาจากตัวของมัน

เหมือนมันจะมีสติปัญญาทำให้สามารถทำการสื่อสารกับ SCP 888 ได้หนหนึ่ง แต่ทว่าผลของการสื่อสารครั้งนั้นทำให้มีนักวิจัยเสียชีวิตเป็นจำนวนมากระหว่างการทดลอง ทำให้พวกเขาตัดสินใจที่จะไม่เข้าใกล้หรือทำการวิจัยเกี่ยวกับมันอีก

แต่ทว่าการบันทึกการพูดคุยของ SCP 888 และข้อมูลนั้นถูกลบออกไปจากฐานของข้อมูลของสถาบันด้วยฝีมือของสายลับคนหนึ่งคงเหลือไว้เพียงเอกสารชุดแรกที่ถูกส่งมาบันทึกไว้ในช่วงแรกของการทดลองเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ SCP 888 ถูกครอบครองไว้โดยชายคนหนึ่งที่แฝงตัวอยู่ในสถานที่ทดลองซึ่งเป็นผู้ลบข้อมูลเกี่ยวกับการทดลอง ซึ่งสถานที่ทดลองนั้นถูกทำลายโดยฝีมือของ SCP 888 ก่อนที่เขาจะหายตัวไปอย่างลึกลับ ทิ้งความเสียหายเป็นวงกว้างไว้ให้ดูต่างหน้า

ก่อนที่จะมีเอกสารฉบับหนึ่งส่งมาถึงสถาบันแห่งหนึ่งในไทยในอีก 2 ปีให้หลัง ซึ่งถูกพิมพ์ไว้ด้วยข้อความดังนี้

“สิ่งที่พวกคุณทดลองอยู่มันเรียกผมมารับตัวของมันไป มันได้มอบพร และคำสาปให้กับผมในเวลาเดียวกัน สักวันผมคงจะต้องขอบคุณและล้างแค้นพวกคุณ เหล่าสถาบันทั้งหลายให้วอดวายไปตามๆกัน แต่ว่าผมยังรู้สึกสนุกอยู่และยังมี SCP อีกสองสามอย่างรอให้ผมไปรับ เพื่อใช้งานมันหวังว่าพวกคุณจะไม่ได้ กักเก็บ ป้องกัน หรือกำจัดไปมันไปซะก่อนละนะ จาก คนไม่สำคัญ”

ทำให้ทางสถาบันจำเป็นต้องเร่งตรวจสอบ ค้นหา และเพิ่มมาตรการป้องกัน SCP ต่างๆที่อยู่ทั้งในและนอกสถาบันทั้งหมดเพื่อไม่ให้ชายผู้นี้นำมันไปใช้ได้อีก

คำแนะนำ : หากพบเห็นชายผู้นี้ หรือ SCP 888 ให้พยายามออกห่างและพยายามแจ้งมายังสถาบันโดยเร็วที่สุด

ชีวิตฉันก็เหมือนนักวิจัยทุกๆคนในสถาบันนั่นแหล่ะ แต่ถ้านั่นไม่นับตรงที่ฉันมีอะไรที่แตกต่างกับนักวิจัยคนอื่นๆ

นั่นก็คือ ฉันเห็นวิญญาณปะปนกับคน

ใช่…คุณฟังไม่ผิดหรอก เก็บมือที่กำลังสะอาดๆนั่นเอาไว้กินของอร่อยๆจะดีกว่า ไม่ต้องเสียเวลาเอามือแคะหูให้ขี้หูสกปรกๆเลอะมือคุณเล่นๆแล้วต้องไปล้างมืออีกหรอก และหูคุณก็ไม่ได้เพี้ยนด้วย ฉันเห็นวิญญาณได้จริงๆ ฉันเห็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ

ฉันเห็นวิญญาณได้ในระดับที่ว่า ฉันแยกแยะไม่ออกเลยว่าคนไหนเป็นคนหรือคนไหนเป็นวิญญาณเพราะพวกเขาทำตัวปกติมากๆเหมือนยังเป็นคนอยู่ นอกจากว่าคนรอบข้างฉันเห็นว่าฉันพูดคนเดียวจนบางทีก็ถึงขั้นที่พนักงานบางคนมาทักฉันเลยว่าฉันกำลังคุยอยู่กับใคร หรือไม่ก็ทำท่าทางเหมือนกลัวอะไรสักอย่างแล้วรีบหรือพยายามถอยห่างฉันไปในระหว่างที่ฉันกำลังคุยกับคนอื่นๆตรงหน้าฉัน

วิญญาณที่ฉันมองออกได้จริงๆก็คือวิญญาณของพวก Class-D ที่ตายไป เพราะถ้าเป็น Class-D ที่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆก็คงไม่ได้ออกมาป้วนเปี้ยนได้ตามใจชอบโดยที่ไม่มียามคุมหรอก ยกเว้นว่ายามคนก็เป็นวิญญาณเหมือนกันนะ บางครั้งฉันก็เห็นวิญญาณของพวก Class-D หลุดออกมาต่อหน้าต่อตาเลยหลังจากที่เขาทุกข์ทรมานกับผลกระทบของตัว SCPs

และที่บอกไปเมื่อกี้นี่ก็แค่สำหรับวิญญาณธรรมดาๆอย่างเดียว

ถ้าเป็นวิญญาณร้ายหรือผีเฮี้ยนนี่ฉันดูออกได้มาแต่ไกลเลย ลักษณะของพวกมันก็เหมือนกับที่พวกคุณทุกคนเห็นกันในหนังผีนั่นแหล่ะ ยกเว้นว่านั่นเป็นผีที่แอบเนียนทำเป็นวิญญาณดีจนฉันจับได้ก็ตอนที่ฉันพูดคำที่ใช้เรียกพระเจ้าออกมาเพราะผีจะกลัวพระเจ้า หรือถ้าตอนนั้นฉันไม่ได้เผลอทำน้ำมนต์หกใส่ล่ะนะ

เวลาที่ไซต์-20 หรือที่ไหนก็แล้วแต่ภายในสถาบันเกิดมีผีเฮี้ยนอาละวาดหนักมากๆฉันก็มักจะไม่อยู่ด้วยทุกทีเลย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนั้นในตอนที่ฉันไม่อยู่ในเขตสถาบันทุกที ฉันรู้ข่าวอีกทีก็เมื่อตอนที่ฉันทำไปธุระอยู่ที่อื่นแล้ว และนั่นก็ทำให้ฉันต้องเดินทางกลับไปสถาบันทันทีหลังทำธุระเสร็จ เหมือนพวกผีเฮี้ยนชอบอาละวาดหนักมากๆตอนที่ฉันไม่อยู่ในเขตสถาบันเพราะเห็นว่าไม้กันผีอย่างฉันไม่อยู่แล้วก็เป็นได้มั้งนะ

ล่าสุดที่พวกกลุ่มศาสนจักรมาโจมตีสถาบันของเรา ฉันก็เห็นวิญญาณเพิ่มขึ้นเยอะกว่าเดิมมากทั้งจากฝ่ายสถาบันเองและก็ฝ่ายพวกมัน

บอกตรงๆเลยนะว่าตอนแรกฉันก็กลัวๆอยู่เหมือนกันนะที่เห็นวิญญาณได้ แต่พอชินแล้วก็แล้วแต่นะว่าจะมาดีหรือมาร้าย

…จะว่าไป ตกลงคุณไม่ได้เป็นวิญญาณใช่มั้ยคะ?

วัตถุ# SCP-XXX-TH-J

ระดับ: Keter

มาตรการกักกันพิเศษ:

ถึงบุคลากรทุกคน สถาบันไม่ได้มีวิธีการในการป้องกัน SCP-XXX-TH-J ขอให้ทุกคนหาวิธีการป้องกันผลกระทบนี้ด้วยตัวเอง

ขอให้โชคดี

- O5-2

รายละเอียด: SCP-XXX-TH-J คือวัตถุบางเบาที่จะมาในรูปแบบของซองจดหมายสีขาวขนาด 4.25 x 9.25 นิ้ว ด้านหน้าวัตถุมีการพิมพ์ชื่อของสถานที่ที่บางครั้งก็เป็นที่รู้จักและบางครั้งก็ไม่เป็นที่รู้จักอยู่เป็นตัวหนังสือสีน้ำเงิน ภายในวัตถุนั้นมีแผ่นกระดาษที่ถูกพับ เมื่อเปิดอ่านก็จะพบกับข้อมูลของสถานที่และรายชื่อของบุคคลที่ไม่เป็นที่รู้จักยาวเหยียดทั้งสองด้าน ชื่อของสถานที่และบุคคลจะเปลี่ยนไปทุกครั้งที่พบเจอวัตถุ

SCP-XXX-TH-J มีผลกระทบในรูปแบบ Cognitohazard และ Infohazard ติดต่อจากคนหนึ่งไปสู่อีกคนหนึ่งได้อย่างง่ายดาย มักเกิดขึ้นระหว่างนักวิจัยอาวุโสกับพนักงานระดับล่าง บางครั้ง SCP-XXX-TH-J ก็จะไปโผล่อยู่บนโต๊ะทำงานหรือในล็อคเกอร์ของพวกเขาด้วยวิธีที่ไม่ทราบ

บุคคลใดก็ตามที่ได้รับผลกระทบจาก SCP-XXX-TH-J จะสูญเสียค่าจ้างในจำนวน 100-████ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้¹

ภาคผนวก:

"เดี๋ยวนี้มาวันละซองแล้วเหรอ? ทำไมไม่มาทีเดียว 10 ซองซะเลยเล่า!" - นักวิจัยแกมมม่า

"แล้วที่นี่มันอยู่ตรงไหนวะ ชั้นต้องรู้ด้วยไหมเนี่ย?" - ดร.เฟมัส ที่กำลังอ่าน SCP-XXX-TH-J อยู่

"ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ผมใส่แบ้งค์ 20 ลงไปในนั้น …คงไม่มีใครด่าลับหลังใช่ไหม?" - ดร.ทอมสัน นิรนาม

"คิดว่าไงล่ะ" - ดร.รัน ที่หยิบ SCP-XXX-TH-J ขึ้นมามองแว๊ปเดียวก่อนจะโยนลงถังข้างโต๊ะ

"ใครที่บ่นว่าได้ไอ้นี่เยอะแล้วล่ะก็ ผมได้เยอะกว่าพวกคุณเสียอีก ดูนี่!" - ภารโรงคนหนึ่งที่ได้เปิดถุงขยะบนรถเข็นให้ดู

"ขอพูดให้ชัดๆหน่อยนะ เรามีต้น[ข้อมูลถูกปกปิด]อยู่ที่หน้าห้องประชาสัมพันธ์แล้ว มันไม่ควรจะมีสิ่งนี้อีก" - ดร.แสลง

บทสนทนาบางส่วน:

เอเจ้น███: วันนี้เป็นไงบ้าง

ดร.██████: ก็เหมือนเดิม นอกจาก…

เอเจ้น███: อะไร?

ดร.██████: ไอ้ซองนี่! ไม่รู้ว่ามันมาอยู่บนโต๊ะของชั้นอีกได้ไงน่ะสิ (เอา SCP-XXX-TH-J 2 อันออกมาให้ดู) อย่าให้รู้ว่าใครเชียว

เอเจ้น███: นี่ได้ตั้ง 2 เชียวเหรอ

ดร.██████: แหงสิ ถ้านายมีโต๊ะประจำตัวก็จะรู้ว่ามันเยอะแค่ไหน

เอเจ้น███: จะโกรธชั้นไหม

ดร.██████: ทำไม?

เอเจ้น███: (เอา SCP-XXX-TH-J ออกมาแล้วยื่นให้) น่าาานะด็อค ที่นี่ดังด้วยนะ (ชี้ที่ชื่อของสถานที่)

(จบบันทึก)

วัตถุ# SCP-XXX-TH

ระดับ: Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-XXX-TH ได้ถูกย้ายออกมาจากศูนย์วิจัยทางทะเลของทางสถาบันมาไว้ยังไซต์-20ไซต์-29 ภายในห้องกักกันขนาด 6 X 4 เมตร SCP-XXX-TH-1 จะอยู่ในตู้กระจกขุ่นที่อยู่มุมหนึ่งของห้อง และไม่ให้สิ่งของหรือเฟอร์นิเจอร์เข้ามาไว้ในห้อง และให้ห้องกักกันโล่งตลอดเวลาเพื่อให้สามารถระบุได้ว่าสิ่งของใดๆภายในห้องนั้นมาจาก SCP-XXX-TH-2 ทั้งหมด

ตอนนี้ไม่อนุญาตให้เข้าถึง อ่านหรือสัมผัสกับ SCP-XXX-TH-1 การเข้าถึงใดๆนั้นทำได้แค่กับ SCP-XXX-TH-2 เท่านั้น ทั้งนี้บุคลากรควรหลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารที่ SCP-XXX-TH-2 นำเสนอให้ การรับประทานใดๆจะเป็นหน้าที่ของคลาส-D เท่านั้น

การเฝ้าสังเกตการณ์ SCP-XXX-TH ทำผ่านกล้องวงจรปิดและทุกวันอย่างน้อย 1 ครั้ง จะต้องมีบุคลากรหรือคลาส-D จำนวน 1 คน เข้าไปภายในห้องกักกันเพื่อรับประทานอาหารที่ SCP-XXX-TH-2 ได้ทำขึ้น¹

ในกรณีที่ SCP-XXX-TH-2 หายไปจากห้องกักกันให้บุคลากรทุกคนพึงระลึกไว้ว่าตัวอย่างอยู่ที่โรงอาหารหรือครัวของไซต์-29 แล้วในตอนนี้

รายละเอียด: SCP-XXX-TH-1 คือหนังสือทำอาหารเล่มหนา 4 สี มีปัจจุบันมีทั้งหมด 500 กว่าหน้า อีกทั้งจำนวนหน้าของหนังสือสามารถเพิ่มได้เองด้วยวิธีการที่ไม่รู้จัก ที่มีชื่อว่า "อาหารไทย" ในหน้าที่สองนั้นจะพบกับโลโก้ของสำนักพิมพ์โนว์อิ้ง มีชื่อ-ที่อยู่ของผู้จัดทำและสถานที่ผลิตที่ไม่มีอยู่จริง ดูเหมือนหนังสือได้ถูกตีพิมพ์เป็นครั้งแรกและคาดว่าน่าจะมีเพียงเล่มเดียว การตรวจสอบวัตถุไม่พบความมีความผิดปรกติ ด้านในหนังสือนั้นมีข้อมูลการรวมสูตรเมนูอาหารไทยเลิศรสหลากหลายเมนูในของทุกๆภาค จะเรียกได้ว่าเป็นหนังสือที่รวมทุกเมนูที่มีอยู่ในประเทศไทยไว้ในเล่มๆเดียวก็ว่าได้ อย่างไรก็ตามการอ่าน SCP-XXX-TH-1 ในตอนนี้ยังไม่พบความผิดปรกติเกิดขึ้นกับบุคคลที่ได้อ่าน แต่จากการทดสอบนั้นมีความเป็นไปได้ว่าผู้ที่อ่าน SCP-XXX-TH-1 จะทำให้พวกเขาทำอาหารได้อร่อยขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจนว่ามาจากผลกระทบของวัตถุหรือแค่ทำตามที่วัตถุบอกเท่านั้น

SCP-XXX-TH-2 คือสิ่งมีชีวิตที่ไม่เป็นที่รู้จักอยู่ในลักษณะของมนุษย์เพศชายสวมเสื้อเชฟทำอาหารที่ออกมาจากหนังสือทุกครั้งที่เปิด² การออกมาของ SCP-XXX-TH-2 จะเป็นรูปแบบควันสีขาวจางๆลอยออกมาจากหนังสือและมาเป็นตัว SCP-XXX-TH-2 (การกลับเข้าหนังสือก็เช่นเดียวกัน), ตัวอย่างได้แนะนำตัวเองว่าชื่อ "คา-ยอง" และมักจะให้คนอื่นเรียกเขาว่า เชฟ หรือ เชฟยอง SCP-XXX-TH-2 นั้นอ้างตนเองว่าทำอาหารได้เก่งมากๆและทำได้ทุกอย่างที่มีอยู่ใน SCP-XXX-TH-1, ตัวอย่างจะทำอาหารออกมาให้บุคลากรของสถาบันในแบบสุ่ม³ ในทุกๆวัน วันละ 1 ครั้ง (หลังจากที่บุคลากรได้ร้องขอ) หากถูกปฏิเสธหรือบุคลากรละเลยกับอาหารเหล่านั้น SCP-XXX-TH-2 ก็จะไปโผล่ที่ครัวและทำอาหารที่นั่น ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการ

ทุกครั้งที่มีการทำอาหาร SCP-XXX-TH-2 จะเอาโต๊ะและอุปกรณ์เครื่องมือในการทำอาหารรวมถึงวัตถุดิบทำอาหารออกมาจากแหล่งที่ไม่ปรากฏ จะเรียกว่าเสกสิ่งเหล่านั้นออกมาจากอากาศเลยก็ว่าได้ (และเมื่อทำอาหารเสร็จสิ่งของพวกนี้ก็จะหายไป) และ SCP-XXX-TH-2 ยังสามารถเดินทะลุกำแพง/ประตูห้องหรือเคลื่อนย้ายไปห้องครัวได้ด้วยวิธีที่ไม่รู้จัก ถึงอย่างนั้น SCP-XXX-TH-2 ก็ไม่สามารถออกห่างจาก SCP-XXX-TH-1 ได้มากกว่า 2000 เมตร และไม่สามารถจับต้องหนังสือได้อีกด้วย⁴

ภาคผนวก:

สมาชิกสามารถลงร่างบทความของตัวเองได้ในบอร์ดนี้และสมาชิกใหม่ให้ไปแนะนำตัวเองด้วยครับ

การตรวจร่างนั่นอาจช้าหน่อย ตามคิวตรวจและอื่นๆ สมาชิกสามารถลงร่างที่เสร็จแล้วทิ้งไว้ได้ เมื่อเรื่องไหนถูกตรวจจะแจ้งไปที่กลุ่มเฟสหรือ discord

» แนะนำการเขียน SCP

» แนะแนวการเขียนนิยาย

» เงื่อนไขการเขียนนิยาย

» การจัดรูปแบบบทความ

» รายการมุขเดิมๆที่มักจะถูกเขียนร่างกันเป็นส่วนใหญ่

» คนที่แต่งไม่ผ่าน และมือใหม่ อ่านที่นี่

SCP-034-TH-J คนทำอาหารจากนรก(Dr. Mayda)
ระดับความอันตราย : Thaumiel
มาตรการกักกัน : อย่าให้ SCP-034-TH-J ซึ่งเป็นบุคคลภายในสถาบัน SCP ซึ่งทำหน้าที่เกี่ยวกับการวิจัย ซึ่งห้ามเขาหรือเธอคนนี้ทำอาหารหรือแตะต้องอุปกรณ์ทำอาหารเด็ดขาด
โดยทางสถาบัน ได้ทำการขอความร่วมกับทุกฝ่าย ทั้ง C.I กับ โนบอดี้ และอื่นๆโดยทุกฝ่ายได้ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเพื่อความสงบสุขของโลกใบนี้
รายละเอียด : อาหารที่บุคคลคนนี้ได้กระทำสรรสร้างขึ้นมา มีความอันตรายต่อโลกใบนี้เป็นอย่างมาก เช่น SCP 444 TH ซุปมรณะ มีส่วนผสมมากมายเกินความคิดของมนุษย์จะคาดถึง ผู้กินจะรู้สึกมีความสุขจนพอได้เห็นว่ามีอะไรผสมบ้างจะจิตใจบ้าคลั่ง ทรมานกายและใจจนตายอย่างโคตรทรมาน คาดว่า scp ถูกสร้างจากสาวนางหนึ่งไม่ทราบนาม มีกลุ่มคนที่ได้กินเข้าไปและถึงกับจะฆ่าตัวตาย….
หนึ่งในสูตรทำอาหารที่ถูกบันทึกไว้ด้วยสติที่เลือนลาง(เฉพาะวัตถุดิบ)
███████ นกสีรุ้ง งู แมงป่อง ไส้เดือน สมุนไพร 5 แฉกที่มีสีแปลกๆเหมือนจะมีฤทธิ์แรงกว่าปกติ ███████ และ ███████ เหมือนจะถูกดัดแปลงด้วยฝีมือการทำอาหารไปแล้ววัตถุดิบที่เหลือจึงไม่สามารถแยกแยะได้ โดยรูปลักษณ์นั้นเหมือนกับอาหารปกติทุกอย่าง
เรื่องความราวเป็นมาของ SCP 034 TH ซึ่งเกิดภายใน ไซด์ 29
เมื่อวันที่ ███████เหล่าคนในสถาบันได้ทำการไปพักผ่อนที่ ███████ ซึ่งพวกเขาได้ทำการแบ่งเวรทำอาหารกันตามการพักผ่อนหรือพักร้อนทั่วไป หนึ่งในนักวิจัยได้จับสุ่มเป้นฝ่ายทำอาหาร และในวันนั้นเมื่อพวกเขาได้รับประทานอาหารเข้าไปก็ได้แสดงอาการมีความสุขแบบแปลกๆและมีอาการที่ผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกายโดยไม่ทราบสาเหตุ จนกระทั่งนักวิจัยคนนั้นได้บอกสูตรออกมา ทำเอาคนที่สาหัสถึงร้องอกมาอย่างทรมานหรือเสียชีวิตไปบางส่วนไปด้วยความสุขที่เกินจะบรรยายในทันที และส่วนผู้คนที่รอดมาได้ก็ได้บอกต่อกันมาว่า เราได้พบ SCP ใหม่แล้ว! มันต้องถูกกักกัน และถูกสั่งห้ามทำอาหารโดยทันที

อาการเบื้องต้น

มีการบทสทนาหนึ่งที่ถูกบันทึกไว้โดยหนึ่งในทีมที่ไปรับผู้รอดชีวิตกลับมา ซึ่งได้พูดคุยกับ SCP-034-TH-J

ทำไมคุณถึงสร้างเมนูแบบนี้ขึ้นมาบนโลกละครับ มันไม่สมควรที่จะเป็นเมนูที่อยู่บนโลกได้เลยนะครับ - ทีมช่วยเหลือ

มันเป็นเมนูพิเศษที่ทำขึ้นเพื่อทีมงานที่แสนพิเศษเฉยๆค่ะ - SCP-034-TH-J

แล้วคุณจะรับผิดชอบต่อเหตุการณ์นี้เป็นอย่างไรต่อไปครับ - ทีมช่วยเหลือ

จะทำยาหรืออาหารสูตรพิเศษไปขอโทษละกันนะค่ะ… - SCP-034-TH-J

ซึ่งเราคาดว่า SCP-034-TH-J ไม่ได้รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่า พวกเขาได้ทำการระบุตัวเป็น SCP-034-TH-J ที่แสนอันตรายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และทางสถาบันจำเป็นต้องจับตาดู SCP-034-TH-J นี้อย่างใกล้ชิด

มีข่าวซึ่งไม่ทราบที่มาได้บอกกล่าวคำของผู้รอดชีวิตเป็นนิยามสั้นๆว่า

นอกจากมันจะทำให้เกิดการฆาตกรรมหมู่ได้แล้วมันสามารถนำไปทำเป็นหัวรบนิวเคลียร์แทนพลูโตเนียมหรือยูเรเนียมได้ แม้รูปลักษณะภายนอกจะเหมือนกับอาหารปกติ รสชาติสุดแสนจะบรรยาย แต่สูตรของมันอาจจะทำให้คนตายมากกว่า 1000 คนได้หากได้บอกสูตรออกไป - หนึ่งในนิยามของ C.I ที่แฝงตัวไปในครั้งนั้นแล้วรอดมาได้

คำแนะนำ : หาก SCP-034-TH-J ทำการเผยแพร่สูตรอาหารทางเน็ต ให้หน่วย MTF Kappa-10 (Skynet) ทำการลบออกจากเน็ตเวิร์คหรือจากทุกฐานข้อมูลในโลกทันที

คำแนะนำ 2 : หากรับประทานเข้าไปแล้ว ต้องลบความทรงจำและล้างกระเพาะพร้อมทั้งปรึกษาแพทย์ในทันที มิเช่นนั้นอาจจะเสียชีวิตได้ใน 1 ชั่วโมง หรือหากทรมานต้องพยายามจบชีวิตของตนเองหรือเพื่อนให้จงได้!

SCP-444-TH-J ซุปมรณะ
มาตรการกักกันพิเศษ : ห้ามบุคคลที่ได้เห็น สัมผัส ดม หรือรับประทานโดยเด็ดขาด
รายละเอียด : SCP 444 TH ซุปมรณะ มีส่วนผสมมากมายเกินความคิดของมนุษย์จะคาดถึง ผู้กินจะรู้สึกมีความสุขจนพอได้เห็นว่ามีอะไรผสมบ้างจะจิตใจบ้าคลั่ง ทรมานกายและใจจนตายอย่างโคตรทรมาน คาดว่า scp ถูกสร้างจาก SCP-034-TH-J มีกลุ่มคนที่ได้กินเข้าไปและถึงกับจะฆ่าตัวตายเมื่อรู้สูตรจากผู้ทำ….
เรื่องเล่าจาก หนึ่งในบุคคลผู้รอดชีวิตได้เล่าต่อกันมา ซึ่งเหตุการณ์นี้ได้ถูกบันทึกไว้ในสถาบันเรียบร้อยแล้ว
คำแนะนำ : หากรับประทานเข้าไปแล้ว ต้องลบความทรงจำและล้างกระเพาะพร้อมทั้งปรึกษาแพทย์ในทันที มิเช่นนั้นอาจจะเสียชีวิตได้ใน 1 ชั่วโมง