ภาพถ่ายของ SCP-084

ระดับ: Keter

มาตรการกักกันพิเศษ: ปัจจุบันยังไม่สามารถกักกัน SCP-084 ได้อย่างปลอดภัย จึงต้องทำการจำกัดอาณาเขตให้มันโดยชื่อว่า area-084 ตั้งอยู่บริเวณหมู่เกาะ█████ มหาสมุทรแปรซิฟิก โดยได้ขออนุญาตทางรัฐบาลของประเทศ████ และเก็บเป็นความลับสูงสุด เพื่อไม่ให้ SCP-084 ไปทำลายเรือโดยสารและระบบนิเวศอื่นๆ โดยหาก SCP-084 หลุดออกไปจาก area-084 จะทำการค้นหาทั้งทางใต้น้ำและทางอากาศและรีบนำตัวมันกลับมาใน area-084 อย่างเร่งด่วนทันที

การจะทำการทดลองกับ SCP-084 โดยการทำการทดลองกับมันเป็นสิ่งที่เสี่ยงต่อบุคลากรและนักวิจัยเป็นอย่างมาก การที่จะทำการทดลองจึงต้องได้รับคำอนุมัติจากบุคลากรระดับ O5-x เท่านั้น โดยจะไม่อนุญาติให้เรือหรือยานพาหนะที่ลอยบนผิวน้ำเช้าไปในบริเวณนั้นเด็ดขาด

รายละเอียด: ลักษณะเป็นสัตว์เลื้อยคลานน้ำขนาดใหญ่มหึมา ยาวประมาณ 164 เมตร สันนิฐานว่า SCP-084 น่าจะมีน้ำหนักประมาณ 128 ตัน ลำตัวสีขาวออกเทา มีขาสี่ขา บริเวณมือและเท้ามีกรงเล็บและพังผืด มีขากรรไกรของใหญ่และหางยาว ลักษณะคล้ายกิ้งก่าแต่มีหัวที่มนกลมและดวงตาเล็กๆ

SCP-084 มีพละกำลังที่มหาศาล สามารถฉีกเรือโดยสารสมุทรจนขาดเป็นสองท่อน อ้างอิงจากเหตุการณ์ในปี 2001 และ███████ โดยมันจะว่ายขึ้นไปเกาะบริเวณใต้ท้องเรือและใช้กรงเล็บทั้งสี่เจาะเข้าไปก่อนจะฉีกเรือด้วยแรงจนอับปางในที่สุด
จากภาพถ่ายทางอากาศสามารถจับภาพของ SCP-084 ได้อย่างเห็นได้ชัด เพราะมันได้ว่ายขึ้นมาบริเวณผิวน้ำเพื่อหายใจ แต่การที่จะพบเห็นมันเป็นไปได้น้อย เพราะมันสามารถดำน้ำได้ลึกถึง 800 เมตรและอาจจะเคลื่อนที่ใต้น้ำด้วยความเร็ว 20-50 กิโลเมตร/ชั่วโมง

การเข้าถึงตัว SCP-084 เป็นไปได้ยาก เนื่องจาก SCP-084 ว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็ว และไม่สามารถใช้ยานพาหนะที่เคลื่อนที่บนผิวน้ำในการเข้าถึงมันได้ เนื่องจากมันจะพุ่งเข้ามาทำลายยานพาหนะในที่สุด และต้องได้รับการอนุญาตจากบุคลากรระดับสูงเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าไปใน area-084 ได้

การค้นพบ: SCP-084 ถูกพบเห็นครั้งแรงในปี 2001 บริเวณหมู่เกาะ█████ โดยได้รับแจ้งว่า เรือสำราญ███ ได้อับปางลงบริเวณห่างจากหมู่เกาะโซโลม่อนไปประมาณ 28 กิโลเมตร มหาสมุทรแปรซิฟิก โดยได้ส่งคนเข้าไปสำรวจและค้นหาผู้รอดชีวิต เรือช่วยเหลือ เรือดำน้ำเพื่อไปสำรวจซากเรืออับปาง พบว่าเรือถูกหักเป็นสองท่อนโดยบางอย่าง มีลอยกรางเล็บขนาดใหญ่เป็นรอยขีดข่วน และผู้รอดชีวิตที่มีอาการตื่นตระหนก ก่อนที่เรือช่วยเหลือจะโดนโจมตีจาก SCP-084 [ข้อมูลถูกลบ]

ภาคผนวก: **การทดลอง 084-a **

ผู้ทดสอบ:D-07581
โดยให้ D-07581 สวมใส่ชุดสำหรับดำน้ำพร้อมถังออกซิเจนที่พอสำหรับการอยู่ใต้น้ำนานเกิน 20 นาที พร้อมกับกล้องบันทึกภาพที่ติดกับตัว D-07581 มีบุคลากรคอยดูทางกล้องบันทึกภาพอยู่ตลอดเวลา ถูกให้อยู่ในกรงขนาด 2x2x2 เมตรและทำการหย่อนลงไปใต้น้ำ(โดยเครื่องหย่อนกรงถูกติดตั้งกับพื้นดินกลางน้ำที่ได้สร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพราะไม่สามารถใช้เรือได้) เพื่อดูปฎิริยาของ SCP-084 ที่มีต่อมนุษย์

เวลา 8.55 น.: ทำการหย่อนกรงที่บรรจุ D-07581 ลงไปใต้น้ำในระดับความลึก 8 เมตร ท่าทางของผู้ทดลองคลาสD มีอาการหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

เวลา 9.10 น. : วัตถุสีขาวคล้ายสัตว์เลื้อยคลานสี่ขนาดมหึมาขาเริ่มใกล้เข้ามาในระยะ 30 เมตร คาดว่าน่าจะเป็น SCP-084 ผู้ทดสอบคลาสD มีอาการตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัดและพยายามเปิดกรงออก

เวลา 9.15 น.: SCP-084 เริ่มว่ายวนรอบๆกรงของ D-07581 พลางจ้องมองไปที่กรงและผู้ทดสอบคลาสD อย่างสนใจ

เวลา 9.17 น. : SCP-084 ว่ายน้ำออกไปห่างจากกรงเหล็กจนไม่สามารถมองเห็นตัวมันได้

เวลา 9.20 น. : เมื่อมันว่ายกลับไปได้สักพัก SCP-084 ก็พุ่งมาใส่กรงเหล็กด้วยความเร็วสูงอย่างไม่ทันตั้งตัว จนกรงแตกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนที่ D-07581 จะหลุดออกจากกรงและรีบว่ายขึ้นไป แต่ SCP-084 ก็ว่ายเข้าใส่และฉีกผู้ทดลองคลาสD เป็นสองท่อนและพา D-07581 ที่คาดว่าน่าจะเสียชีวิตแล้วลงไปยังก้นมหาสมุทรก่อนจะหายไป

SCP-XXX ที่ปะทุเป็นครั้งที่ █ ในรอบ 2 ปี

วัตถุ# SCP-XXX-TH

ระดับ: Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: พื้นที่รอบๆบริเวณของSCP-XXXได้อยู่ในความดูแลและควบคุมโดยสถาบันSCP ด้วยความยินยอมจากนายกรัฐมนตรี█████████ █████ ประเทศเลบานอน เพื่อความปลอดภัยและสวัสดิภาพของประชาชนที่อาศัยอยู่ในเมือง██████และเมือง████████████

ด้วยเนื่องจากSCP-XXXมีขนาดที่ใหญ่มาก ในตอนนี้จึงทำได้เพียงการกันบุคคลภายนอกไม่ให้เข้าไปในพื้นที่ของSCP-XXX โดยให้เจ้าหน้าที่ทำการเฝ้าสังเกตความเคลื่อนไหวตัวอย่างจากกล้องส่องทางไกลและภาพที่ได้จากดาวเทียมตลอดการปะทุของSCP-XXXรวมถึงพื้นที่รอบๆเป็นระยะทาง 20 กิโลเมตรจากปล่องภูเขาไฟลงไป ทุก 15 วันเครื่องบินไร้คนขับจะออกบินตรวจตราและสแกนรอบๆเพื่อค้นหามนุษย์ที่บุกรุกขึ้นไปรวมถึงค้นหา SCP-XXX-1และSCP-XXX-2 หากว่าพบผู้บุกรุกจะมีเจ้าหน้าที่นั่งเฮลิคอปเตอร์ขึ้นไปทำการจับกุมและลบความทรงจำ

หากว่าพบSCP-XXX-2ให้เจ้าหน้าที่ใช้อาวุธโจมตีได้ทันทีทั้งทางบกและทางอากาศโดยไม่จำเป็นต้องรอคำสั่งใดๆ

รายละเอียด: SCP-XXXเป็นภูเขาไฟที่มีชื่อว่าภูเขาไฟชาร์ลนอส ตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างสองเมือง ได้แก่ เมือง██████และเมือง████████████ ในประเทศเลบานอน ก่อนนั้นหน้าSCP-XXXเป็นภูเขาไฟที่หยุดการปะทุไปแล้วเมื่อหลายล้านปีก่อนและได้กลับมาปะทุอีกครั้งในปี2013 หลังจากเกิดแผ่นดินไหวระดับ 9 ที่ประเทศ████ การระเบิดนี้ทำให้เกิดฝุ่นขี้เถ้าจำนวนมากเข้าปกคลุมเมืองด้านล่างจนทางการต้องประกาศให้ประชาชนอพยพออกจากเมืองและมีการตรวจสอบความเสียหายจึงได้พบSCP-XXX-3จำนวนมากในเมืองก่อนที่จะเจอSCP-XXX-1และSCP-XXX-2ในภายหลัง แต่ถึงกระนั้นประชาชนของเมืองทั้งสองก็ปฏิเสธที่จะย้ายออกจากเมืองถาวร

ลักษณะของSCP-XXX-1 SCP-XXX-2 SCP-XXX-3 มีดังต่อไปนี้:

• SCP-XXX-1เป็นรูปร่างของสิ่งมีชีวิตจำนวนมากที่เกิดจากเปลวไฟมักเกิดให้เห็นตรงใจกลางของปากปล่องSCP-XXXและจะหายไปใน 60 วินาทีก่อนจะเกิดมาให้เห็นในรูปร่างอื่นซ้ำไปมา SCP-XXX-1จะอยู่แต่ในSCP-XXXเท่านั้นและไม่มีชีวิตแต่เป็นภาพที่SCP-XXXสร้างออกมาให้เห็นเลียนแบบสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ใกล้ๆด้วยวิธีที่ไม่รู้จัก

• SCP-XXX-2มีลักษณะคล้ายสิ่งมีชีวิตที่เป็นมนุษย์เกิดจากลาวาที่พุ่งออกมาจากSCP-XXX หลังจากSCP-XXXปล่อยลาวาไหลลงมา 5 กิโลเมตรแล้วSCP-XXX-2จะเริ่มก่อตัวขึ้นในตำแหน่งสุ่ม 2-3 ตัวด้วยวิธีที่ไม่ปรากฏ พอก่อตัวเสร็จแล้วSCP-XXX-2จะเดินหรือวิ่งลงมาจากSCP-XXXโดนทันทีทันใด SCP-XXX-2เจอมนุษย์หรือสัตว์จะตรงเข้าทำร้ายด้วยการหลอมละลายเหยื่อด้วยอุณหภูมิ 1200 องศาเซลเซียล อุณหภูมินี้จะอยู่คงที่แม้ว่าSCP-XXX-2จะก่อตัวขึ้นมานานหลายชั่วโมงแล้วก็ตาม สามารถหยุดSCP-XXX-2ได้โดยยิงหรือระเบิดด้วยอาวุธที่รุนแรง การใช้น้ำที่เย็นจัดจำนวนมากฉีดใส่SCP-XXX-2ก็สามาถหยุดได้ ทำให้SCP-XXX-2เกิดการแข็งตัวกลายเป็นหิน เพื่อป้อนกันการเกิดไฟป่าที่สืบเนื่องจากSCP-XXX-2เดินย่ำผ่านมีคำสั่งให้ทำลายSCP-XXX-2ทันทีตั่งแต่เริ่มก่อตัว

• SCP-XXX-3เป็นรูปร่างมนุษย์ที่ก่อตัวขึ้นมาจากฝุ่นขี้เถ้าที่ตกลงมาตอนที่SCP-XXXระเบิด SCP-XXX-3จะไม่เคลื่อนไหวและคล้ายรูปปั้นที่อยู่ในท่าทางต่างๆส่วนใหญ่จะเป็นท่าของคนที่กำลังหนีจากการระเบิดของภูเขาไฟอยู่ตามจุดต่างๆของเมือง SCP-XXX-3เปราะบางมากๆเพียงแค่โดนลมแรงๆหรือปลายนิ้วสัมผัสก็จะสลายตัวไฟทันที

ตอนนี้ได้ตรวจสอบSCP-XXXแล้วไม่พบความผิดปรกติทางธรณีวิทยา และก่อนที่จะสร้างเมืองทั้งสองก็ได้ค้นพบกันฟอสซิลไดโนเสาร์ที่เหมอืนกับSCP-XXX-2 วัตถุได้โดนทำลายไปและมีเพียงแค่ภาพถ่ายเท่านั้น

มีความเป็นไปได้ที่ในอนาคตSCP-XXXอาจจะหยุดการเคลื่อนไหวเหมือนกับที่เคยหยุดมาแล้วเมื่อหลายล้านปีก่อน

ภาพอื่นๆค่อยเพิ่ม

วัตถุ# SCP-476-TH

ระดับ: Safe Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-476 ถูกเก็บเอาไว้ในห้องขนาด10x10เมตร โดยจะมีเจ้าหน้าที่ระดับสามคอยดูเเลเเละเฝ้ามองมันตลอดเวลาเพื่อให้เเน่ใจว่าไม่มีใครเข้าไปภายในห้องของมัน โดยจะมีการเฝ้าสังเกตุการณ์ผ่านกล้องวงจรปิดเท่านั้น

รายละเอียด: SCP-476 มีลักษณะเป็นสปอตไลท์สูง 1 เมตร 70 เซนติเมตร ถูกค้นพบที่[ข้อมูลปกปิด]โดยเเสงของมันทำจากพลังงานเเสงที่ไม่มีที่มาเเละไม่สามารถหาค่าทางฟิสิกส์ได้ เเละSCP-476 มีสายไฟที่ระโยงระยางเต็มไปหมดเเต่บนสายไฟของมันมีของเหลวสีเเดงที่จับตัวเป็นก้อนคล้ายก้อนไขมัน

ความผิดปกติจะเกิดขึ้นเมื่อทำการส่องเเสง50000 Wไปที่วัตถุ วัตถุนั้นจะค่อยๆหลอมตัวเองกลายเป็นอีกวัตถุหนึ่ง ซึ่งวัตถุที่ทดลองเมื่อมันหลอมตัวเองเสร็จจะมีไอกัมมันตรังสีเเพร่ออกมาถ้าสัมผัสไอกัมมันตรังสี หัวใจจะวายเฉียบพลัน สมองจะหยุดทำงานเเละเสียชีวิตในเวลาต่อมา เเต่มีข้อบังคับว่าห้ามส่องเเสงไปที่บุคลากรหรือเจ้าหน้าที่คนอื่นๆเด็ดขาด เมื่อทำการส่องเเสงไปที่ตัวเอง
ร่างกายจะหลอมละลายกลายเป็นสายไฟขนาด 800 W

ซึ่งมันสามารถที่จะสื่อสารกับเราได้ด้วยระบบสั่งการเสียงของมัน เเต่มันไม่มีทางที่จะเป็นมิตรเพราะถ้าเราคุยกับมัน มันก็จะสามารถเปิดไฟ50000 W ใส่คุณได้ ตอนที่เราเก็บมันมาครั้งเเรกมันเป็นมิตรมากจนทางDr.[ข้อมูลปกปิด]ได้สั่งให้วางมันที่เวทีที่ศูนย์[ข้อมูลปกปิด]เเต่มันฆ่าบุคลากรจำนวนมากมายทำให้ทางศูนย์ต้องกักตัวมันไว้ในห้องกักขังที่หนาเเน่น

ภาคผนวก:บันทึกการทดสอบ ดร.เอส

 ครั้งที่ 1 เจ้าหน้าที่ได้นำ D-0946 มาทดลองกับ SCP-476 โดยเขาได้สวมเสื้อป้องกันกัมมันตรังสี เพื่อจะได้ป้องกันไอกัมมันตรังสีจากSCP-476 เมื่อD-0946 เปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ดร.เอส:นายรู้สึกอย่างไรเมื่อเข้ามาในห้องนี้ D-0946 :มันมืดนิดหน่อยหน่ะ มีเสียงเเทรกจากSCP-476 SCP-476: มีบุคคลเข้ามาในห้องของฉัน D-0946 :ดร.ครับบ SCP มันพูดเเล้วครับ ดร.เอส :ลองตอบกลับสิ D-0946 :เฮ่ นายหน่ะช่วยส่องเเสงหน่อยได้ไหมฉันมองไม่เห็น ดร.เอส : นายตอบเเบบนี้ผิดไปเเล้ว D-0946: อะไรนะครับ ทันใดนั้น SCP-476 กำลังเตรียมชาร์จไฟ ดร.เอส :หนีเร็วว D-0946:อะไรน่ะครับ ผมไม่ได้ยิน SCP-476: ฉันชาร์จไฟเสร็จเเล้ว ต่อมา SCP-476 ได้ส่องเเสงใส่D-0946 D-0946: อ้ากกกกกก ดร.เอส: มันสายไปเเล้ว ระบบถูกตัดขาด ระบบถูกตัดขาด ระบบถูกตัดขาด 

วัตถุ# SCP-141-TH

ระดับ: Keter

SCP-141 ขณะก่อตัวบริเวณอ่าวเม็กซิโก

มาตรการกักกันพิเศษ: ไม่สามารถกักกัน SCP-141 ได้เนื่องจากเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำ และไอน้ำ จึงยังไม่สามารถกักกันมันได้ในปัจจุบัน สถาบันได้ส่งหน่วยติดตามและเฝ้าระวังเข้าไปในพื้นที่ที่พบ SCP-141 ได้บ่อย โดยประสานงานกับกรมอุตุนิยมวิทยาของประเทศ██████ ให้ปิดเรื่องความผิดปกติของมันเป็นความลับ หากพบพายุหรือหย่อมความกดอากาศต่ำลักษณะคล้ายกับ SCP-141 ให้ติดต่อมาที่ศูนย์และบุคลากรให้เร็วที่สุด

หากมีการพบ SCP-141 จะสั่งอพยพประชาชนพลเรือนที่อยู่ภายในบริเวณรัศมีของ SCP-141 โดยพยายามหลีกเลี่ยงบริเวณตาพายุมากกว่าบริเวณอื่นอย่างที่สุด

การทดสอบกับ SCP-141 ถูกสั่งห้ามจากบุคลากรระดับ O5-a แต่สามารถติดตามเข้าไปในรัศมีของ SCP-141 เพื่อคอยสังเกตการณ์เพิ่มเติมได้ โดยต้องได้รับคำอนุญาตจากบุคลากรระดับสูง

รายละเอียด: ลักษณะของ SCP-141 มีลักษณะเป็นพายุหมุนเขตร้อนหรือเฮอร์ริเคน ส่วนมาก SCP-141 จะก่อตัวขึ้นบริเวณอ่าวแมกซิโกและบริเวณมหาสมุทรแอตแลนติก ส่วนมากจะพัดผ่านจากมหาสมุทรแอตแลนติก เคลื่อนตัวผ่านประเทศเม็กซิโก ปานามา และทางใต้ของทวีปอเมริกาเหนือ ก่อนจะข้ามไปถึงมหาสมุทรแปรซิฟิกก่อนจะสลายตัวไป ความรุนแรงตามมาตราเฮอร์ริเคนระดับที่ 4 มีความเร็วลมประมาณ 220-242 กิโลเมตร/ชั่วโมง สามารถสร้างความเสียหายให้กับบ้านเรือนและอาคารเป็นอย่างมาก พบการก่อตัวครั้งแรกในวันที่ ██//██/20██ บริเวณตาพายุของ SCP-141 มีลมที่สงบเหมือนตาพายุหมุนเขตร้อนปกติ แต่มีการค้นพบ SCP-141-1 และ SCP-141-2 ที่สร้างความเสียหายให้กับอาณาบริเวณภายในตาพายุ

ภาพถ่ายของ SCP-141-1

SCP-141-1 มีลักษณะเป็นกลุ่มเมฆสีเทา-ขาวที่ก่อตัวรวมกันเป็นลักษณะคล้ายกับดวงตาของมนุษย์ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 800 เมตร บริเวณลูกตาดำเมฆจะมีสีเทา เคลื่อนตัวช้าๆไปตามแรงลม มักจะเกิดขึ้นบริเวณที่อยู่ในตาพายุของ SCP-141 โดย SCP-141-1 สามารถกลอกนัยต์ตาได้อย่างอิสระและสามารถกะพริบตาได้ โดยเมื่อ SCP-141-1 จ้องมองไปที่จุดไหนและกะพริบใส่ ฟ้าจะผ่าลงมาตรง
บริเวณที่ SCP-141-1 จ้องมอง โดยเหยื่อส่วนมากที่ถูกจ้องมองส่วนมากเป็นสิ่งมีชีวิตหรือพาหนะที่กำลังเคลื่อนที่อยู่ ณ ขนาดนั้น

SCP-141-2 มีลักษณะเป็นกลุ่มเมฆสีเทาดำที่รวมตัวกัน มีลักษณะคล้ายๆมือและท่อนแขนขนาดใหญ่ กว้างประมาณ 950-970 เมตร เกิดบริเวณตาพายุของ SCP-141 และส่วนมากจะมาพร้อมกับ SCP-141-1 โดยจะเกิดขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกัน SCP-141-2 สามารถเอื้อมจับจนถึงพื้นดินและสามารถหยิบจับวัตถุได้ โดยเมื่อมันเห็นสิ่งมีชีวิตหรือบางอย่างที่กำลังเคลื่อนที่(ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ หรือยานพาหนะ รถยนต์ เครื่องบิน) มันจะพุ่งลงไปและหยิบสิ่งๆนั้นขึ้นมาจนหายไปในกลุ่มเมฆ และอีกประมาณ 2-3 นาที วัตถุที่โดน SCP-141-2 เอาขึ้นไป จะตกลงมาสู่พื้น

SCP-141-2 สามารถทำลายบ้านเรือนหรืออาคารได้ แต่เป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่มันจะเลือกโจมตีตัวบ้านหรือตัวอาคารสูงๆ SCP-141-2 และ SCP-141-1 ที่พบเห็นส่วนมากจะเลือกไปที่สิ่งที่กำลังเคลื่อนที่มากกว่า

นักอุตุนิยมวิทยา ดร.█████ ตรวจสอบและให้ความเห็นว่า SCP-141-1 มีประจุไฟฟ้าและพลังงานอยู่มาก แต่ไม่สามารถสรุปข้อเท็จจริงของ SCP-141-1 และ SCP-141-2 ได้ โดยคาดการณ์ว่า SCP-141 จะเกิดขึ้นประมาณปีละ 1-2 ครั้ง บริเวณมหาสมุทรแอตแลนติกและอ่าวเม็กซิโก

การค้บพบ: SCP-141 ถูกค้นพบในวันที่ ██/██/██ โดยกรมอุตุนิยมวิทยาพบการก่อตัวของพายุเฮอร์ริเคนบริเวณมหาสมุทรแอตแลนติก และกำลังเคลื่อนตัวมายังเม็กซิโก จึงสั่งอพยพพลเรือนให้ออกจากพื้นที่ ก่อนจะมีการค้นพบ SCP-141-1 และ SCP-141-2 ในเวลาต่อมา

ภาคผนวก: วันที่ ██/██/20██ ทางองค์กรมีการเข้าไปสำรวจพื้นที่ที่โดนผลกระทบจาก SCP-141 ในประเทศ████ โดยได้ค้นพบเสียงความถี่ต่ำดังก้องขึ้นมาจากท้องฟ้า โดยเป็นเสียงคล้ายกับมนุษย์เพศชายกรีดร้องอย่างเจ็บปวดเป็นระยะ บุคลากรจึงออกคำสั่งออกหาต้นตอของเสียงทั้งทางภาคพื้นดินและทางอากาศ แต่กลับไม่พบมัน

ระดับ: Safe

มาตรการจัดเก็บพิเศษ ให้เก็บบรรจุไว้ในกล่องเหล็กสแตนเลสสตีลพร้อมกับตั้งรหัสผ่านสำหรับเปิด โดยที่ตัวกล่องจะติดตั้งตัวระบุตำแหน่งขนาดจิ๋วเอาไว้ จะอนุญาตให้ทดลองวัตถุนี้ก็ต่อเมื่อได้รับอนุญาติจากนักวิจัยระดับสูงคนใดคนหนึ่งเท่านั้น ห้ามให้กล่องเสียหาย(เปียกน้ำ ขาดเป็นรูใหญ่ ฯลฯ)เป็นอันขาด

รายละเอียด:SCP-XXX-TH คือไม้ขีดไฟตรา RedHead ขนาดเล็กกล่องหนึ่ง ภายในบรรจุไม่ขีดไฟจำนวน 45 ก้าน เมื่อมันถูกจุดไปหนึ่งหรือ 45 ก้าน ในวันต่อมามันจะเพิ่มจำนวนให้เท่ากับ 45 ก้านเท่าเดิมด้วยวิธีที่ไม่ปรากฎ การสับเปลี่ยนกล่องนั้นเป็นไปไม่ได้เลย เพราะเมื่อนำไม้ขีดทั้งหมดไปใส่ในกล่องอื่นนั้นมันจะหายไปและจะกลับมาที่กล่องเดิมด้วยวิธีที่ไม่ปรากฎ

เมื่อดูภายนอกโดยรวมแล้ว กล่องไม้ขีดนั้นมันก็ดูธรรมดาๆ ไม่มีความผิดปกติแต่อย่างใด (มีเพียงรูปใบหน้าผู้หญิงและพื้นหลังสีแดงเท่านั้น) และตัวไม้ขีดเองมันก็ทำมาจากไม้สนซีดาร์ธรรมดาๆ แต่ว่าสารที่ผสมในหัวไม้ขีดนั้นไม่ใช่ฟอสฟอรัสแดง แต่กลับกลายเป็นสารที่มีโครงสร้างทางเคมีคล้ายๆกับ"สารกล่อมประสาท"เป็นสารที่มีการเรียงตัวคล้ายกับสารจำพวก "Canabinol" ที่สามารถส่งผลให้เกิดอาการ"หลอนประสาท"อยู่มากถึงร้อยละ 89% แต่สารนี้มีฤทธิ์และประสิทธิภาพรุนแรงกว่าสารกล่อมประสาททั่วไปอยู่ถึง 47 เท่า และยังพบสารที่คล้ายๆสารจำพวก cannabichromenic acid, cannabinol และสารที่ไม่รู้จักอีกสองชนิด แต่กลับพบว่ามันกลับจุดไฟได้ปกติดีเหมือนหัวไม้ขีดที่ใช้ฟอสฟอรัสแดงทั่วไป

เมื่อมันถูกจุดขึ้นโดยมนุษย์ มันจะแสดงผลกับผู้จุดทันทีโดยมันจะทำให้ผู้จุดหมดสติลงไป ชีพจรจะ"เกือบ"หยุดนิ่งไป การปลุกหรือพยายามทำให้ผู้จุดตื่นนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย โดยเมื่อผู้จุดสลบไปแล้วจะตื่นในวันรุ่งขึ้น บางครั้งก็อาจจะหลับไปนานกว่าอาทิตย์ โดยผู้จุดจะมีลักษณะคล้ายกับ"ฝัน"ไป แต่ผู้จุดกลับสามารถรับรส ดมกลิ่ม ได้ยิน รู้สึกเจ็บปวด หนาว ร้อน และประสาทสัมผัสอื่นๆใน"ฝัน"นั้นๆได้เหมือนกับปกติ [ดูรูปแบบเหตุการณ์ได้ใน"บันทึกเหตุการณ์"]

มันถูกค้นพบในวันที่ 16 พฤษภาคม ปี 20█ โดยเป็นของเอเย่นต์███ ขณะที่เขากำลังทำภารกิจในประเทศราชอาณาจักร██████ ได้มีสาวน้อยมาขายไม้ขีดไฟกล่องนี้ให้เขาในราคา 5 ████ หลังจากซื้อมาแล้วเขาก็ให้ลูกน้องของเขายืมจุดบุหรี่ หลังจากนั้นเขาก็สลบไปสาองวัน เขากล่าวว่าเขา"ฝัน"เห็นสิ่งต่างๆมากมายและเป็น"ฝัน"ที่สมจริงมากๆด้วย

บันทึกเหตุการณ์

บันทึกรูปแบบการ"ฝัน"ของการทดลองครั้งต่างๆ

• การทดลองครั้งที่หนึ่ง
• การทดสอบ - ให้ D-1958 จุดไม้ขีดหนึ่งก้าน
• ผลการทดสอบ - D-1958 สลบไปหนึ่งวัน เขาบอกว่าเชาฝันเห็นถึงเชาได้กลับหาคุณยายของเขา และได้ทำกิจกรรมต่างๆเช่นรดน้ำต้นไม้ ปลูกผัก ฯลฯ ร่วมกับคุณยายจนกระทั่งเขาตื่น

D-1958 นั้นมีปมคือเจอคุณยายแค่ครั้งเดียวในชีวิตและเขาก็รักคุณยายของเขามาก

• การทดลองครั้งที่สอง
• การทดสอบ - ให้ลิงชิมแปนซีในศูนย์ชื่อ "อาร์กัส" ลองจุดไม้ขีดหนึ่งก้าน
• ผลการทดสอบ - อาร์กัสไม่สลบไป และพยายามจะจับไม้ขีดทั้งหมดใส่ปาก เจ้าหน้าที่ต้องนำมันออกไป

ใครใช้ให้เอาเจ้าลิงบ้านี่มาทดลองเนี่ยยย !!! : ดร.█████

• การทดลองครั้งที่สาม
• การทดสอบ -ให้นักวิจัยแชมเบอร์ลองจุดไม้ขีด 36 ก้าน ทีละก้าน
• ผลการทดสอบ -นักวิจัยแชมเบอร์สลบไปทันทีเมื่อจุดไม้ขีดไป 5 ก้าน เขาฝันว่าเขาได้กินบุฟเฟต์ชุดใหญ่ตลอดทั้งวันทั้งคืนโดยไม่รู้สึกว่าอิ่ม เขาตื่นในสามวันต่อมา

ทำไมฉันรู้สึกแน่นๆท้องเนี่ย….. : นักวิจัยแชมเบอร์

• การทดลองครั้งที่สี่
• การทดสอบ - ให้ D-3519 จุดไม้ขีด 17 ก้าน โดยใช้ไฟแช็คจุดทีเดียวรวมกัน
• ผลการทดสอบ - D-3519 สลบไปนานกว่าสามอาทิตย์ เขาฝันว่าเขาตกไปในบ่อที่มีแต่มดแดง และมันก็กัด เขาบอกว่ามันกัดเจ็บมาก ฝันดำเนินไปเรื่อยๆแบบนี้จนกระทั่งเขาตื่น

มันเป็นฝันร้ายที่น่ากลัวที่สุดที่ผมเคยเจอมาเลย…. : D-3519

• การทดลองครั้งที่ห้า
• การทดสอบ - ให้ D-9675 จุดไม้ขีดหนึ่งก้าน
• ผลการทดสอบ - D-9675 สลบไปหลังจากจุดไป 7 วินาที เขาฝันว่าเขาถูกมัดไว้ และมีอาหารตั้งอยู่ตรงหน้าและในฝันเขาก็รู้สึกหิวมาก แต่พยายามเท่าไหร่เขาก็ไม่สามารถกินอาหารที่อยู่ตรงหน้าได้ เขาสลบไปหนึ่งวัน

D-9675 มีอุปนิสัยชอบกินอาหารเหลือแม้แต่อาหารที่เขาโปรดปราน โดยเขาให้เหตุผลว่า"มันก็แค่อาหารไม่มีคุณค่าอะไรหรอก"

• การทดลองครั้งที่หก
• การทดสอบ - ให้ดร.เวคเตอร์จุดไม้ขีด 3 ก้าน
• ผลทดสอบ - ดร.เวคเตอร์สลบไปสองวัน เขาฝันว่าเขาได้มีเซ็กส์กับสาวๆ 100 คนโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ทำไมฉันไม่มีโอกาสแบบนี้บ้างว้ะ !! : ดร.██

• การทดลองครั้งที่เจ็ด
• การทดสอบ - ให้อาสาสมัครจากในไซต์-██ จุดไม้ขีด 1 ก้าน
• ผลทดสอบ - อาสามัครคนนั้นสลบไปหนึ่งวัน เขาฝันว่าเขาได้หลงอยู่ในป่าทุนดราแห่งหนึ่ง และเขาพยายามแทบทุกอย่างเช่นพยายามเอาเศษไม้ไปปั่นเพื่อให้เกิดไฟ พยายามที่จะจับปลาด้วยฉมวก ฯลฯ แต่เขาก็ไม่รอดและจากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมา

อาสาสมัครคนนี้เป็นคนที่ใจร้อนมากๆจนงานบางอย่างมักจะสำเร็จแบบลวกๆ รึไม่ก็ไม่สำเร็จไปเสียเลย

วัตถุ# SCP-810-TH

ระดับ: safe

มาตรการกักกันพิเศษ: ยกให้เป็นการดูแลของนาย ████ ███ เจ้าของฟาร์มฟักทอง และห้ามให้ผู้ใดเข้าใกล้ฟาร์มในระยะ 1 กิโลเมตร และห้ามให้นาย ████ ███ ออกห่างจากฟาร์มในระยะ 1 กิโลเมตรเป็นระยะเวลา 3 ชั่วโมง

รายละเอียด: SCP-810-TH เป็นฟาร์มฟักทองขนาด50x50ในหมู่บ้าน████ มีเจ้าของฟาร์มคือ นาย ████ ███ ภายในSCP-810-TH มีบ้าน ของนาย ████ ███ มีแปลงฟักทอง รอบๆบ้าน มีSCP-810-TH-1 อยู่2ตัวท่ามกลางแปลง เป็นหุ่นไล่กาที่มีขาเป็นไม้ 2ข้าง ภายในมือSCP-810-TH-1ถือมีดที่ไม่สามารถนำออกได้ด้วยมือเปล่าคล้ายกับโดนกำไว้และเมื่อมีดถูกนำออก มีดที่ถูกนำออกจะสลายกลายเป็นฟาง และมีดจะปรากฎออกมาใหม่ภายในตอนกลางคืน และ SCP-810-TH-2ซึ่งเป็นฟักทองที่ถูกปลูกไว้ ในระยะเวลากลางวันจะไม่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น เมื่อถึงระยะเวลาประมาณ19นาฬิกา SCP-810-TH-1 จะสามารถขยับร่างกายได้ สามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเหมือนคน ไม่สามารถพูดได้ มันจะทำการเดินสำรวจภายในSCP-810-TH และมันจะโจมตีสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่มันเห็นให้ออกไปจากฟาร์ม ยกเว้น นาย ████ ███ SCP-810-TH-2จะมีหน้าตาเหมือนฟักทองที่แกะสลักในเทศกาลฮาโลวีนและจะมีไฟเกิดขึ้นข้างในSCP-810-TH-2 และดูเหมือนว่าSCP-810-TH-2จะไม่โดนเผาไหม้จากไฟข้างใน เมื่อถึงตอนเช้าประมาณ5นาฬิกา มันก็จะทำการเดินกลับไปที่เดิมแล้วจะกลายเป็นหุ่นไล่กาธรรมดาเหมือนเดิม แต่เมื่อถึงวันฮาโลวีนSCP-810-TH-1จะมีหัวเป็นฟักทองและมีไฟอยู่ข้างในเหมือนกับSCP-810-TH-2 และ SCP-810-TH-2จะทำการงอกรากดันตัวเองขึ้นมาจนมีรูปร่างคล้ายมนุษย์และมีพฤติกรรมเดียวเหมือนกับSCP-810-TH-1

ภาคผนวก:SCP-810-TH-1และSCP-810-TH-2จะไม่โจมตีนาย ████ ███ในช่วงหลังจาก19 นาฬิกา จากการสัมภาษณ์ นาย ████ ███ เล่าว่าที่นี่เคยเป็นฟาร์มของพ่อตน และเคยมีผู้คนอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน แต่เกิดเหตุการณ์[ข้อมูลปกปิด]จึงทำให้ผู้คนย้ายออกจากหมู่บ้านแหลือแต่พ่อของเขา กับตัวเขาที่ยังอยู่ดูแลฟาร์มแห่งนี้

ภาคผนวก2:
บทสัมภาษณ์นาย ████ ███

ดร.เบล:คุณอยู่ที่นี่มากี่ปีแล้ว

นาย ████ ███:ก็ตั้งแต่เกิด

ดร.เบล:แล้วคุณรู้ไหมว่าที่นี่มันมีหุ่นไล่กาเดินได้

นาย ████ ███:รู้สิครับ เพราะพ่อผมเป็นคนทำเองทำเอง

ดร.เบล:พ่อคุณ? ทำไมพ่อคุณต้องทำอย่างงั้น แล้วทำได้ยังไง

นาย ████ ███:พ่อผมเป็นคนที่เชื่อในไสยศาตร์ พ่อเลยทำพิธีกรรมให้พวก
นั้นปกป้องฟาร์มในตอนกลางคืนเวลาที่เราหลับ

ดร.เบล:แล้วทำไมถึงต้องทำอย่างงั้น

นาย ████ ███:ทำไม?

ดร.เบล:ใช่ ทำไม?

นาย ████ ███:เพราะพวกนั้นไง

ดร.เบล:พวกนั้น? ใคร?

นาย ████ ███:ไอพวกที่เอาแต่เล่นไม่รู้กาละเทสะ ไอพวกที่ไม่สนใจว่า
อะไรเป็นอะไรไง เพราะพวกมันทำให้พ่อผมต้องตาย!!

ดร.เบล:แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับพ่อคุณ

นาย ████ ███:การให้ชีวิตมันต้องแลกด้วยชีวิตใช่ไหมละ?(พูดพร้อมกับยิ้ม
แสยะ)

ดร.เบล:โอเค งั้นพอแค่นี้ก่อน ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือกับการสัมภาษณ์

นาย ████ ███:ไม่เป็นไร อีกอย่างถ้าผมอยู่ที่นี่มากกว่านี้ ที่นี่คงโดนพวกมันถล่มอีกครั้ง หึหึ

//จบการสัมภาษณ์

ยังไม่เสร็จ

วัตถุ# SCP-599-TH

ระดับ: Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: ปัจจุบันได้เก็บ SCP-599 ไว้ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาด 5*6*5 เมตร สร้างจากคอนกรีตรับแรงกระแทก โดยได้ติดกล้องวงจรปิดไว้เพื่อคอยสังเกตและดูสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา การเข้าถึง SCP-599 นั้นจะต้องมีบุคลากรเข้าไปอย่างนั้น 3 คน ยกเว้นการทำการทดลองที่ต้องใช้ตัวทดลองเป็นคลาส-D

โดยภายในห้องขัง SCP-599 จะประกอบด้วยเฟอร์นิเจอร์(เป็นเฟอร์นิเจอร์ในยุคขาวดำ ตามที่มันต้องการ) และคัมภีร์ไบเบิล 1 เล่ม ส่วนการให้อาหารเป็นปกติคือให้บุคลากรคนหนึ่งนำอาหารเข้าไปให้และมีอีกสองคนคอยติดอาวุธเพื่อป้องกัน หากมันมีพฤติกรรมแปลกๆจะให้คลาส-D เป็นผู้ให้อาหารแทน และห้ามให้มันออกจากห้องขังโดยเด็ดขาดหากไม่ได้รับอนุญาตจากบุคลากรระดับ O5-x

ภาพของ SCP-599 ที่ถูกถ่ายได้ในปี 19xx

รายละเอียด: SCP-599 ลักษณะเป็นมนุษย์เพศหญิง ผิวขาว ผมหยักศก สวมใส่หน้ากากกันแก๊สที่มีโลหะยื่นออกมาสองด้านคล้ายกับหนวดแมลง ใส่ผ้าคลุมสีเขม่าคลุมตั้งแต่ต้นคอถึงเท้า และถือ SCP-599-2 อยู่ตลอดเวลา โดย SCP-599 สามารถพูดได้ตามปกติ แต่ไม่สามารถค้นหาประวัติได้ว่าจริงๆแล้วคือใครกันแน่ ถูกค้นพบครั้งแรกที่[ข้อมูลถูกปกปิด]

SCP-599-2 มีลักษณะเป็นคทาโลหะ ยาวประมาณ 1.5 เมตร ด้านบนถูกประดับด้วยด้วยจักรที่มีลวดลาย และด้านล่างยื่นออกมา 2 ด้านลักษณะคล้ายกับที่ใส่เทียนไข

โดย SCP-599 เรียกตัวเองว่าผู้มาโปรด และเมื่อมีสิ่งมีชีวิตมาสัมผัสโดน SCP-599 เข้าจะมีอาการคลั่งหรือช็อคอย่างรุนแรงลักษณะคล้ายกับอาการ’ผีเข้า’ โดยจะมีอาการแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่มีทางแก้ไข
โดยส่วนมากมันจะถือ SCP-599-2 อยู่ตลอดเวลา และเมื่อ SCP-599-2 สัมผัสโดนตัวคนอื่นนอกจากมัน น้ำเลือดของคนที่สัมผัสจะเปลี่ยนเป็นของเหลวสีแดงม่วงลักษณะคล้ายไวท์องุ่น(จากการชันสูตรคลาส-D จากการทดลอง 978-A) โดยส่วนมากมันจะจู่โจมคนโดยใช้ SCP-599-2 ไปแตะที่ตัว และคนที่โดนส่วนมากจะเป็นคนที่ทำความผิดร้ายแรง โดยมันเรียกวิธีนี้ว่า’การเชือดบาป’

ภาคผนวก:

การทดลอง 978-A
ผู้ถูกทดลอง คลาส-D-00284 และ คลาส-D-00285
โดยการให้ทั้งคู่ไปสัมผัสโดน SCP-599 และ SCP-599-2

การทดลองครั้งที่ 1
ให้ D-00284 ไปสัมผัสกับตัวของ SCP-599
ผลการทดลอง : เมื่อ D-00284 ไปสัมผัสกับตัว SCP-599 ทันใดนั้นผู้ทดสอบคลาส-D ก็เกิดอาการช็อคอย่างรุนแรงและล้มลงไป โดยมีอาการเหมือนลมบ้าหมูหรืออาการผีเข้าคือ กล้ามเนื้อ เส้นเอ็นเกร็งอย่างรุนแรงและเกิดอาการชัก น้ำลายฟูมปาก และเสียชีวิตในที่สุดเนื่องจากขาดอากาศหายใจอย่างรุนแรง ส่วน SCP-599 ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนประมาณ 3-4 นาทีก่อนจะกลับมาเป็นปกติหลังจากคลาส-D เสียชีวิต

การทดลองที่ 2
ให้ D-00285 ไปสัมผัสกับ SCP-599-2
ผลการทดลอง : ทันทีที่ คลาส-D เดินเข้าไปใกล้กับมัน,SCP-599 ก็ใช้ SCP-599-2 ฟาดผู้ทดสอบคลาส D บริเวณท้อง ก่อนที่ผู้ทดลองคลาส-D จะล้มลงไปนอนและกรีดร้องอย่างทรมาณก่อนจะนิ่งไป และ SCP-599 ก็พูดออกมาเบาๆว่า การเชือดบาปเสร็จสิ้น (มันพูดด้วยเสียงที่เบามาก ถ้อยคำที่ได้มาอาจไม่ถูกต้อง100%) และจากการนำศพของ D-00285 มาชันสูตรพบว่า เลือดของเขาถูกแปรสภาพกลายเป็นสารที่มีลักษณะคล้ายไวท์องุ่น

วัตถุ# SCP-XXX-TH

ระดับ: Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-XXX ถูกจัดเก็บเอาไว้ภายในตู้กระจกใสในโซน A2 วัตถุระดับ Euclid ของโกดัง-29a SCP-XXX จะได้รับการตรวจสภาพและทำความสะอาดทุกๆ 3 เดือนจากเจ้าหน้าที่ระดับ 3 เฉกเช่นเดียวกับวัตถุอื่นๆภายในโซน จะไม่มีการทดสอบใดๆกับวัตถุอีก การทดสอบนั้น ดู ภาคผนวก

รายละเอียด:

ภาคผนวก:

วัตถุ# SCP-810-TH

ระดับ: safe

มาตรการกักกันพิเศษ: ยกให้เป็นการดูแลของนาย ████ ███ เจ้าของฟาร์มฟักทอง และห้ามให้ผู้ใดเข้าใกล้ฟาร์มในระยะ 1 กิโลเมตร และห้ามให้นาย ████ ███ ออกห่างจากฟาร์มในระยะ 1 กิโลเมตรเป็นระยะเวลา 3 ชั่วโมง

รายละเอียด: SCP-810-TH เป็นฟาร์มฟักทองขนาด50x50ในหมู่บ้าน████ มีเจ้าของฟาร์มคือ นาย ████ ███ ภายในSCP-810-TH มีบ้าน ของนาย ████ ███ มีแปลงฟักทอง รอบๆบ้าน มีSCP-810-TH-1 อยู่2ตัวท่ามกลางแปลง เป็นหุ่นไล่กาที่มีขาเป็นไม้ 2ข้าง ภายในมือSCP-810-TH-1ถือมีดที่ไม่สามารถนำออกได้ด้วยมือเปล่าคล้ายกับโดนกำไว้และเมื่อมีดถูกนำออก มีดที่ถูกนำออกจะสลายกลายเป็นฟาง และมีดจะปรากฎออกมาใหม่ภายในตอนกลางคืน และ SCP-810-TH-2ซึ่งเป็นฟักทองที่ถูกปลูกไว้ ในระยะเวลากลางวันจะไม่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้น เมื่อถึงระยะเวลาประมาณ19นาฬิกา SCP-810-TH-1 จะสามารถขยับร่างกายได้ สามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเหมือนคน ไม่สามารถพูดได้ มันจะทำการเดินสำรวจภายในSCP-810-TH และมันจะโจมตีสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่มันเห็นให้ออกไปจากฟาร์ม ยกเว้น นาย ████ ███ SCP-810-TH-2จะมีหน้าตาเหมือนฟักทองที่แกะสลักในเทศกาลฮาโลวีนและจะมีไฟเกิดขึ้นข้างในSCP-810-TH-2 และดูเหมือนว่าSCP-810-TH-2จะไม่โดนเผาไหม้จากไฟข้างใน เมื่อถึงตอนเช้าประมาณ5นาฬิกา มันก็จะทำการเดินกลับไปที่เดิมแล้วจะกลายเป็นหุ่นไล่กาธรรมดาเหมือนเดิม แต่เมื่อถึงวันฮาโลวีนSCP-810-TH-1จะมีหัวเป็นฟักทองและมีไฟอยู่ข้างในเหมือนกับSCP-810-TH-2 และ SCP-810-TH-2จะทำการงอกรากดันตัวเองขึ้นมาจนมีรูปร่างคล้ายมนุษย์และมีพฤติกรรมเดียวเหมือนกับSCP-810-TH-1

ภาคผนวก:SCP-810-TH-1และSCP-810-TH-2จะไม่โจมตีนาย ████ ███ในช่วงหลังจาก19 นาฬิกา จากการสัมภาษณ์ นาย ████ ███ เล่าว่าที่นี่เคยเป็นฟาร์มของพ่อตน และเคยมีผู้คนอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน แต่เกิดเหตุการณ์[ข้อมูลปกปิด]จึงทำให้ผู้คนย้ายออกจากหมู่บ้านแหลือแต่พ่อของเขา กับตัวเขาที่ยังอยู่ดูแลฟาร์มแห่งนี้

ภาคผนวก2:
บทสัมภาษณ์นาย ████ ███

ดร.เบล:คุณอยู่ที่นี่มากี่ปีแล้ว

นาย ████ ███:ก็ตั้งแต่เกิด

ดร.เบล:แล้วคุณรู้ไหมว่าที่นี่มันมีหุ่นไล่กาเดินได้

นาย ████ ███:รู้สิครับ เพราะพ่อผมเป็นคนทำเองทำเอง

ดร.เบล:พ่อคุณ? ทำไมพ่อคุณต้องทำอย่างงั้น แล้วทำได้ยังไง

นาย ████ ███:พ่อผมเป็นคนที่เชื่อในไสยศาตร์ พ่อเลยทำพิธีกรรมให้พวก
นั้นปกป้องฟาร์มในตอนกลางคืนเวลาที่เราหลับ

ดร.เบล:แล้วทำไมถึงต้องทำอย่างงั้น

นาย ████ ███:ทำไม?

ดร.เบล:ใช่ ทำไม?

นาย ████ ███:เพราะพวกนั้นไง

ดร.เบล:พวกนั้น? ใคร?

นาย ████ ███:ไอพวกที่เอาแต่เล่นไม่รู้กาละเทสะ ไอพวกที่ไม่สนใจว่า
อะไรเป็นอะไรไง เพราะพวกมันทำให้พ่อผมต้องตาย!!

ดร.เบล:แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับพ่อคุณ

นาย ████ ███:การให้ชีวิตมันต้องแลกด้วยชีวิตใช่ไหมละ?(พูดพร้อมกับยิ้ม
แสยะ)

ดร.เบล:โอเค งั้นพอแค่นี้ก่อน ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือกับการสัมภาษณ์

นาย ████ ███:ไม่เป็นไร อีกอย่างถ้าผมอยู่ที่นี่มากกว่านี้ ที่นี่คงโดนพวกมันถล่มอีกครั้ง หึหึ

//จบการสัมภาษณ์

ยังไม่เสร็จ

วัตถุ# SCP-XXX-TH

ระดับ: Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: ห้ามมิให้พลเรือนหรือเจ้าหน้าที่ระดับ 0 เข้าใกล้ SCP-XXX-TH ในรัศมี 500 เมตรโดยเด็ดขาด และให้เจ้าหน้าที่ระดับ 1 ไม่ต่ำกว่า 25 คน ดูแลแนวรั้วเขตกักกันวัตถุตลอด 24 ชั่วโมง

รายละเอียด: SCP-XXX-TH เป็นหอหล่อเย็นนิวเคลียร์ที่ไม่ได้ใช้งานมาตั้งแต่ปี ค.ศ.████ ตั้งอยู่ในประเทศ███████ ปัจจุบันบริเวณโดยรอบของวัตถุนั้นเป็นป่ารกร้าง โดยลักษณะของวัตถุจะเป็นโดมเปิดสามารถมองเห็นท้องฟ้าได้จากภายใน ภายในมีหลุม(ที่คาดว่าจะเป็นช่องทางหล่อเย็น ซึ่งไม่สามารถทำการตรวจสอบอย่างละเอียดได้) อยู่อีกชั้นหนึ่ง ความผิดปกติของวัตถุนั้นเริ่มสังเกตได้มาจาก มีการส่งรหัสมอร์สมาจากสถานที่ที่ตั้งของวัตถุดังกล่าวว่า

···· · ·–·· ·–·· – – – ··– –··
·– –· –·– – – – – –· ·
···· · ·–·· ·– –· – – ·
แปลได้ว่า: H E L L O ? (สวัสดี?) , A N Y O N E (ใครก็ได้) และ H E L P M E (ช่วยฉันด้วย)
[รหัสมอร์สนี้ส่งสัญญาณยาว 12 วินาทีก่อนจะจบลง]

และผู้ที่ได้รับสัญญาณนี้คือเจ้าหน้าที่ระดับ 2 ชื่อ ███████ ที่ประจำอยู่บริเวณใกล้เคียง และมีการขออณุมัติจาก O5 ให้จัดทีมเจ้าหน้าที่ระดับ 1 ค้นหาสาเหตุของรหัสมอร์สจำนวน 5 คนโดยใช้ฉากหน้าเป็นวิจัยธรรมชาติ หลังทราบพิกัดตัวส่งสัญญาณและเดินทางไปถึงแล้ว ก็พบกับ SCP-XXX-TH

[เริ่มบันทึกแบบเสียง วันศุกร์ที่ ██/██/20██ เวลา 23:45 น.]
███████: ผมขอไม่บอกชื่อของผมนะ ไม่อยากให้เห็นหน้าด้วยแล้วก็ขอไม่บอกด้วยว่าเรามาทำอะไรที่นี่ บอกแค่ว่าผมมากับเพื่อนอีก 4 คน เดินเข้าป่าลึกตอนดึกๆ น่ากลัวใช่มั้ยล่ะ? ตอนนี้ผมเดินมาได้สักพัก น่าจะเกือบ 1 กิโลแล้ว โอ้! นั่นอะไรเนี่ย โรงงานนิวเคลียร์เหรอ ไม่สิเหมือนหอหล่อเย็นมากกว่านะ —- ตอนนี้ผมเข้ามาข้างในแล้ว น่ากลัวเป็นบ้า เอิ่ม…ตอนนี้น่าจะเกือบๆเที่ยงคืนนะ เฮ้ๆ! ดูตรงกลางนั่นสิ รูอะไรละนั่นลึกจังเลย ลองส่องไฟไปแล้วไม่เห็นก้นเลยแฮะแปลกจัง…หวังว่าแกคงแบกเครื่องรับรหัสมานะ เอาออกมาใช้เลยเผื่อเจออะไรเด็ดๆ…อ๊ะ! ได้รหัสชุดใหม่มา…จากที่นี่เหรอ!? ลองแปลซิ….นี่พวก….ข้างล่างนั่นมันแสงอะไรเหรอ….?
[บันทึกถูกตัด]

บันทึกเสียงนี้ถูกพบภายใน SCP-XXX-TH ในจุดที่ทีมวิเคราะห์รหัสชุดใหม่ ไม่พบตัวสมาชิกทั้ง 5 เหลือเพียงแต่อุปกรณ์ที่วางไว้และรหัสที่แปลไว้แล้ว หลังจากที่ไม่ได้รับการติดต่อมา 14 วัน ในกระดาษที่เขียนแปลไว้มีความดังนี้

·– – · ·–·· –·–· – – – – – · W E L C O M E (ยินดีต้อนรับ)
– – –·– – ···· · ·– ···– · –· M Y H E A V E N (สวรรค์ของฉัน)
··· ·– ·–·· ···– ·– – ·· – – – –· S A L V A T I O N (การพ้นทุกข์)

หลังพบบันทึกเสียงและกระดาษแผ่นนี้แล้ว ก็ให้มีการปิดล้อมบริเวณโดยรอบภายใน 7 วัน เนื่องด้วยยังไม่ทราบหลักการทำงานขอวัตถุที่แน่ชัด
หมายเหตุ: ผมว่ามีบางสิ่งอยู่ในหลุมข้างใต้นั้นแน่ๆ มันรู้จักรหัสมอร์ส หลอกล่อให้เราไปหามันจนเจอ ผมว่าต้องมีเหยื่อก่อนหน้าเราอีกแน่นอน จาก จนท.███████ (ผู้เก็บกู้บันทึก)

วัตถุ# SCP-(xxxx)-TH

ระดับ:Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ: ห้ามให้บุคลากรระดับใดก็ตามอยู่ใกล้กับวัตถุที่ติดเชื้อในรัศมี 100 เมตร วัตถุอยู่ในสภาวะที่ติดเชื้อ scp-xxx ให้ทำการกักกันในอาคารปิดตายที่ไซต์█ เเละกำจัดทิ้งหลังจากวัตถุติดเชื้อระยะสุดท้าย

รายละเอียด: scp-xxx เป็นสารชีวภาพคล้ายไวรัสชนิดหนึ่งมีรูปร่างทรงเกลียว สามารถเเเพร่กระจายได้ก็ต่อเมื่อวัตถุที่ติดเชื้ออยู่ในระยะสุดท้ายเท่านั้นเเละบุคคลากรที่อยู่ใกล้วัตถุในรัศมี50เมตรจะติดเชื้อทันทีโดย scp-xxx จะปรากฏในร่างของบุคลากรนั้นๆทันทีอย่างไม่ทราบกระบวนการ เเละ ผู้ติดเชื้อจะเริ่มเเสดงอาการภายในเวลา1-2นาทีหลังการติดเชื้อ

อาการของผู้ที่ติดเชื้อจะเเบ่งเป็น 3 ระยะ

• ระยะเเรก ผู้ติดเชื้อ(ต่อไปนี้จะเรียก scp-xxx-1)sมีการตอบสนองต่อสิ่งเร้าต่างๆดีขึ้นเเละมีเริ่มมีความคิด ที่จะทำอะไรบางอย่างอย่างเเรงกล้า(ส่วนใหญ่เป็นความคิดชั่ววูบซึ่งไม่มีรูปเเบบเเน่นอน) เเละพยายามจะทำมันให้ได้เเม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
• ระยะที่สอง scp-xxx-1จะเริ่มเปลี่ยนเเปลงร่างกายของตนให้สามารถทำตามที่มันต้องการโดยไม่ทราบวิธีการในการเปลี่ยนเเปลงนี้
• ระยะสุดท้าย scp-xxx-1 จะพยายามทำสิ่งที่ตนคิดในตอนเเรกอย่างบ้าคลั่งโดยระยะสุดท้ายนี้ scp-xxx-1จะมีลักษณะทางกายภาพที่พร้อมจะเเหกการกักกันได้ทุกเมื่อ เเละ ในบางกรณีจะมีสติปัญญาในการเจรจาสูงมากจนผิดปกติเเละ scp-xxx-1จะทำทุกอย่างให้บรรลุเป้าหมายให้ได้ หากscp-xxx-1 ทำตามเป้าหมายของมันสำเร็จ scp-xxx-1จะทำการเปลียนเป้าหมายเป็นการเเพร่กระขายเชื้อให้มากที่สุดโดยในระยะนี้ลักษณะทางกายภาพของวัตถุจะไม่คงที่เเละเปลี่ยนเเปลงตามสถานการณ์เเละเป้าหมายที่จะทำ

ภาคผนวก:บันทึกการทดลอง
การทดลองที่ 1
วันที่: ██/██/██[ข้อมูลถูกลบ]
ผู้ทดลอง : D-8854
D-8854 : ผมต้องเดินเข้าไปเหรอ
Dr.██ : [ข้อมูลถูกลบ]
ผู้ทดลองเดินเข้าไปในอาคารกักกัน ผู้ติดเชื้อscp-xxx เป็นระยะทาง[ข้อมูลถูกลบ]
D-8854 : นี่ ผมไม่อยากเดินเข้าไปเเล้วนะ ผมเริ่มรู้สึกเเปลกๆ
Dr.██ : อาการเป็นยังไง?
D-8854 : ไม่รู้สิเหมือนมีอะไร[ข้อมูลถูกลบ]ในหัวผม
อุปกรณ์เเสกนร่างกายเเบบพกพาได้เเสดงถึงสิ่งผิดปกติที่ปรากฏอยู่ในร่างของD-8854
D-8854 : ไอ่พวกเครื่องเวรนี่มันน่ารำคาญชะมัดเลย รวมถึงไอ่กล้องบ้าๆที่บินข้างหลังผมเนี่ย
Dr.██ : เดินต่อไป
D-8854 : ไม่เอาน่านี่ไม่ใช่ที่ตกลงไว้ไม่ใช่เหรอ
Dr.██ : [ข้อมูลถูกลบ]
D-8854 : อ..อ ไอ่เวรเอ้ยกุจะสับหัว**ก่อนจะ[สบถคำหยาบออกมา] ก่อนจะชะงักเเละหยุดนิ่งไป
Dr.██ : ฮัลโหล? ได้ยินไหมของสั่งให้ตอบเดี๋ยวนี้
D-8854ได้ยิ้มเเละเริ่มนั่งลงเเละทำสับพื้นด้วยมือ
Dr.██ :ขอสั่งให้คุณตอบเดี๋ยวนี้ คุณกำลังทำอะไร
D-8854ไม่สนใจเเละเริ่มตะกุยต่อไป มือของD-8854เริ่มเปลี่ยนสภาพไปเป็นวัตถุคล้ายกับมีดเเละเริ่มสับลงไปเเม้ว่าจะไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้กับพื้นอาคารได้ก็ตาม ผ่านไป█ชั่วโมง D-8854 หยุดการเจาะพิ้นเเละขยับไมโครโฟนก่อนจะพูด "นี่ อยากรู้ใช้ไหมว่ากำลังทำอะไร" ร่างของD-8854เปลี่ยนสภาพอย่างรวดเร็วกลายเป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายกับตัวตุ่นสีดำที่มีระยางค์งอกออกมาจากลำคอเเละได้ใช้ระยางค์เหล่านั้นทำลายอุปกรณ์บันทึกภาพทั้งหมดก่อนจะพุ่งไปที่ประตูทางออกอย่างรวดเร็ว
Dr.██ :ปิดตายประตูเร็วสิวะ! ใช้[ข้อมูลถูกลบ]ด้วย
D-8854ได้กระโดดเจาะเข้าที่ประตูเหล็กกล้าเเละพังประตูออกมาก่อนจะถูก██อัตโนมัตยิงจนกระทั่งหยุดเคลื่อนไหว
Dr.██ :เเม่งเอ้ยทำไมรู้สึกเเปลกๆวะเนี่ย
[ข้อมูลถูกลบ]

การทดลองที่2
วันที่: ██/██/██
ผู้ทดลอง D-2585
Dr.██ : [ข้อมูลถูกลบ]
D-2585 : โอเคเข้าไปในนี้ใช่ไหม
ผู้ทดลองเดินเข้าไปในอาคารกักกัน ผู้ติดเชื้อscp-xxx เป็นระยะทาง[ข้อมูลถูกลบ]
Dr.██ : รู้สึกอะไรบ้างไหม
D-2585 : รู้สึกเเปลกๆเเฮะ มันไม่มีอะไรคุณให้ผมมาทำอะไรกันเเน่
D-2585เดินลึกเข้าไปจนเจอกับวัตถุที่ติดเชื้อในสภาพ███
D-2585 : โอ๊ะ อี๊ว นี่มันอะไรเนี่ย
Dr.██ : เดินเข้าไปใกล้ๆมัน
D-2585เดินเข้าไปใกล้วัตถุเเละเเตะที่ลำตัวมัน
D-2585 :น่าขยะเเขยงเป็นบ้า
Dr.██ :รู้สึกอะไรไหม
D-2585 : ขยะเเขยงมากเลย ผมออกไปได้ยัง
Dr.██ : ไม่มีคำอื่นจะพูดเหรอ? อยากทำอะไรเป็นพิเศษไหม?
D-2585 : โอยย เเค่ออกก็พอเเล้ว ไอ่███นี้คงไม่มีอันตรายอะไรใช่ไหม
Dr.██ : กลับออกมาได้
D-2585เดินกลับออกมาตรงทางเดินหน้าประตู พร้อมกับเจ้าหน้าที่2คน
เจ้าหน้าที่ได้พา D-2585 ไปที่[ข้อมูลปกปิด]ขณะที่กำลังจะเริ่มตรวจร่างกาย D-2585 ได้ถามเจ้าหน้าที่2ว่า "ศูนย์นี้กว้างเท่าไหร่เหรอ"
เจ้าหน้า2ที่ไม่ตอบเเละสั่งให้D-2585นอนลงบนเตียง D-2585พูดต่อ "ช่างเหอะยังไงดูจากระยะเวลาที่เดินเเล้วคงกว้างประมาณ████ใช่ไหมละ นอกจากนั้นยังมีกล้องวงจร██ตัว เครื่องติดตาม██เเถมยังมีเร██อัตโนมัตเ้วยไม่เบาเลยนะ คลื่นที่ผมส่งออกไปมันระบุตำเเหน่งชัดเจนมากลยหล่ะ
เจ้าหน้า1ที่ชักปืนออกมาเเต่ ร่างกายของ D-2585ได้เปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายกับ███เเละตัดคอเจ้าหน้าที่ทั้ง2ด้วยก้ามขนาดใหญ่ D-2585ได้พุ่งทะลุเพดานอาคารไปถึงดาดฟ้าก่อนจะเริ่มเปลี่ยนรูปร่างตนเองให้คล้ายกับฐานปล่อยจรวดก่อนที่จะถูก███อนุภาพสูงยิง เเต่ D-2585ได้เเยกตัวออกมาก่อนที่จะถูกยิงเเละเริ่มเปลี่ยนร่างกายตนเป็นทรงสามเหลี่ยมเเละดีดออกไปด้วยความเร็วสูงพร้อมกับกระจายชิ้นส่วนของตนลงทั่วบริเวณระหว่างทางที่พุ่งไป เเต่ก็ถูก[ข้อมูลปกปิด]

วันที่: ██/██/██[ข้อมูลถูกลบ]
[ข้อมูลปกปิด]
ปัจจุบันไม่อนุญาติให้มีการทดลองอีกยกเว้นได้รับอนุญาติจากบุคลากรระดับ4ขึ้นไป

ภาคผนวกที่2 : เก็บกู้ได้ครั้งเเรก ณ ประเทศฟินเเลนด์ ที่เมือง██████ ขณะนั้นชาวเมืองกว่า███เปอร์เซนได้ติดเชื้อระยะเเรกทั้งหมด ณ ตอนนั้นเจ้าหน้าที่███ได้ทำกวาดล้างผู้ติดเชื้อทุกคนหลังจากผู้ติดเชื้อทุกคนตายหมด ประชาชนที่อยู่ในหมู่บ้านบริเวณใกล้เคียงในระยะปลอดภัยได้เกินการติดเชื้อระยะ2ทันที จึงห้ามมิให้กำจัดวัตถุที่ติดเชื้อทั้งหมดเเต่ทำให้อยู่ในสภาพ███เเทน

ตัวที่ 3 ครับ ไม่ได้มานานเลย 55555

SCP-592-TH สัญญาณ SOS

ระดับ Euclid

มาตรการพิเศษ:

พื้นที่รอบๆที่ห่างจาก SCP-592-TH ประมาณ 2 กม. ได้จัดเป็นที่หวงห้าม และเตือนไม่ให้ประชาชนเข้ามาใกล้ เรือของ SCP 3 ลำ จะลอยลำและตรวจตราอยู่ห่างๆจาก SCP-592-TH เพื่อป้องกันเรืออื่นๆหลงเข้ามา เรือที่หลงเข้ามาจะโดนจับและลบความทรงจำ

บน SCP-592-TH จะไม่มีเจ้าหน้าที่ SCP อยู่บนนั้น หากมีเรืออื่นๆได้เข้าไปโดยไม่สนใจคำเตือน ก็จะไม่มีการช่วยเหลือ การสำรวจให้ยกเลิกทั้งหมด ดูภาคผนวก

รายละเอียด:

SCP-592-TH คือเกาะขนาดเล็กๆที่มีต้นไม้ปกคลุม ไม่มีที่มาที่ไป อยู่ๆก็โพล่ขึ้นมาห่างจากเกาะฮาวายไป 15 กม. SCP-592-TH จะส่งสัญญาณ SOS ในลักษณะของควันไฟและข้อความบนพื้นทรายที่มองเห็นได้จากอากาศ ไม่พบมนุษย์อยู่แถวนั้น เมื่อมีเรือเข้ามาใกล้ 2 กม. จะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เรืออัปปางและมาติดบนเกาะ อุปกรณ์สื่อสารทุกอย่างจะใช้งานไม่ได้ ความพยายามออกจากเกาะทำไม่ได้

นี่คือเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเมื่อมีเรือเข้าไปใกล้

• เรือจะถูกคลื่นที่มีความสูงมากกว่า 10 ม. ซัดอย่างบ้าคลั่งไปทางเกาะ
• เกิดพายุกระหน่ำอย่างแรงในเวลาอันรวจเร็ว เฉพาะแถวๆเกาะ
• ควบคุมเรือไม่ได้ เรือหันหน้าและมุงไปที่เกาะด้วยตัวเอง
• เรือจะถูกโขดหินที่อยู่ๆก็โพล่ขึ้นมากลางมหาสมุทร จนทำให้เรือรั่ว
• ทุกคนที่พยายามจะว่ายออกห่างเกาะจะถูกทำให้จมหายไป

ภายหลังจากนั้นทุกคนที่อยู่บนเกาะก็จะค่อยๆหายไปทีละคนรวมทั้งซากการอัปปางของเรือด้วย

ภาพวาดของSCP-707-TH วาดโดยหนึ่งในเจ้าหน้าที่ทีมเก็บกู้

วัตถุ# SCP-707-TH

ระดับ : Keter

มาตรการกักกันพิเศษ
การคุมขังวัตถุจะใช้แสงสว่างจากสปอร์ตไลท์ที่มีค่าความสว่าง1300Luxและอุณหภูมิจะถูกกำหนดไว้ที่0°Cซึ่งเหมาะสมในการทำวัตถุอยู่ในสภาวะที่สงบ

ห้องกักกันจะถูกสร้างด้วยโลหะแข็งแรงพิเศษขนาด4×4×3เมตรอยู่ภายใต้ดินลึกลงไป100เมตรของเขตพื้นที่กักกัน ทุกส่วนในพื้นที่จะถูกทำให้เป็นสีขาวทั้งหมดเพื่อป้องกันผลกระทบจากตัววัตถุจนถูกเรียกว่าหอคอยขาวซึ่งได้รับการระบุให้อยู่ในพื้นที่ที่ห่างไกลจากผู้คนและถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่ลับทางการทหาร

ในกรณีที่วัตถุหลุดการกักกันไฟสปอร์ตไลท์ทั้งหมดที่เปิดใช้ได้ในพื้นที่โดยรอบจะถูกเปิดใช้และเล็งไปยังตัววัตถุทันที เจ้าหน้าที่ติดอาวุธจะต้องดำเนินการกู้คืนโดยรัดกุมและรวดเร็วที่สุด การตรวจสอบความปลอดภัยในการกักกันและความพร้อมของระบบต่างๆจะต้องได้รับการยืนยันว่าอยู่ในสภาพ100%ตลอดเวลา

รายละเอียด
SCP-707เป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างประหลาดผิวซีดไร้ขนสูงประมาณ8ฟุตส่วนหัวที่ผิดรูปร่างของมันมีขนาดใหญ่ไม่สมดุลกับลำตัวที่มีลักษณะคล้ายกระดูกมนุษย์ที่ถูกเคลือบด้วยเมือกเหลวสีดำ บริเวณที่ดูคล้ายกับเบ้าดวงตามี1เบ้าอยู่ตรงกลางของส่วนหัวซึ่งมีขนาดใหญ่ลึกลงไปเป็นหลุมลึกมีควันสีดำสลับกับเมือกเหลวเหมือนเมือกที่ห่อหุ้มตัวของมันพุ่งออกมาทุกๆ20นาทีพบว่าเมือกนี้มีคุณสมบัติเป็นกรดอ่อนๆ บริเวณปากของวัถุสามารถอ้าได้ถึง90องศามีฟันแหลมคมและแข็งแรง44ซี่ไม่มีลิ้นมันสามารถส่งเสียงร้องที่มีลักษณะเป็นคลื่นความถี่ต่ำได้ ไม่พบส่วนที่เป็นอวัยวะอื่นๆบนส่วนหัวของวัตถุ บริเวณลำตัวมีรยางค์ลักษณะแหลมยาวจำนวน4เส้นทำหน้าที่คล้ายกับแขนและขาที่ใช้ในการทรงตัวและยึดเกาะเป็นหลักซึ่งมีความแข็งแรงเทียบเท่าไทเทเนียมและมีรยางค์เล็กๆอีก6เส้นบริเวณแผ่นหลังซึ่งสามารถยืดหดและเปลี่ยนรูปร่างได้[พบว่ามันสามารถใช้รัดเหยื่อจนกระดูกแหลกและสามารถงอกกลับมาได้หลังจากถูกตัดออกไป]

จากการตรวจสอบพบว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึกนึกคิดเป็นของตัวเองและค่อนข้างฉลาดมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ค่อนข้างก้าวร้าวและฉุนเฉียวพบว่าสีสันต่างๆมีผลต่ออารมณ์ของมันเป็นอย่างมากเว้นแต่สีขาวสีเดียวที่ช่วยระงับความก้าวร้าวของมันได้ในระดับหนึ่ง พบว่ามันไม่ต้องการอาหารใดๆในการดำรงชีวิตรวมถึงออกซิเจนและการขับถ่าย วัตถุสามารถตรวจจับสิ่งมีชีวิตได้จากรังสีความร้อนในร่างกาย พบว่าอุณหภูมิที่สูงมากและน้อยเกินไปกว่า0°Cรวมถึงความสว่างที่ไม่เพียงพอทำให้มันเกิดการคลุ้มคลั่ง การพยายามสื่อสารกับวัตถุไร้ผลทุกทางมันไม่เป็นมิตรกับสิ่งมีชีวิตใดๆก็ตาม[พบว่ามันมีแนวโน้วที่จะโจมตีสิ่งที่ชีวิตที่กำลังเคลื่อนไหวก่อนเสมอ]

การพยายามตรวจหาจุดตายและระบบภายในของSCP-707ปัจจุบันยังไม่สามารถตรวจพบได้ พบว่าวิธีเดียวที่จะทำให้มันสงบได้ในตอนนี้คือการฉายแสงสว่างที่มากเกินพอ[กำหนดไว้ที่1300Lux]ไปยังตัววัตถุทำให้มันขดตัวกลมและอยู่ในสภาวะสงบนิ่งพบว่าเมือกสีดำเหล่านั้นจะเปลี่ยนเป็นของแข็งสีดำและห่อหุ้มตัวมันไว้

ภาคผนวก: บางส่วนของบันทึก707-1 วันที่ ██/██/1997
ได้มีการทดลองนำD-1220และD-1221เข้าไปในห้องกักกันของSCP-707 ได้มีการปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้นเรื่อยๆและค่อยๆลดความสว่างของสปอร์ตไลท์ลง พบว่าSCP-707เริ่มคลายตัวจากการขดตัวเป็นวงกลมเมือกสีดำค่อยๆละลายเป็นของเหลว มันมีท่าทางฉุนเฉียวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มันเลือกที่จะจัดการD-1221ที่ถูกสั่งให้วิ่งไปรอบห้องกักกันด้วยการใช้รยางค์เล็กๆบีบรัดD-1221และฉีกออกจนร่างแหลกละเอียดแล้วจึงค่อยใช้รยางค์ฝาดD-1220ที่ถูกสั่งให้ยืนนิ่งๆจนกระเด็นไปกระแทกผนังห้องก่อนที่D-1220จะถูกนำตัวออกมาตรวจสอบ พบว่ากระดูกซี่โครงทั้งหมดและกระดูกขาขวามีอาการร้าวบริเวณลำตัวที่ถูกเมือกสีดำของSCP-707มีรอยไหม้เล็กน้อย

วัตถุ# SCP-XXX-TH

ระดับ: Safe

มาตรการกักกันพิเศษ: ไม่มีมาตรการพิเศษสำหรับ SCP-XXX, SCP-XXX นั้นอาศัยอยู่ในลิ้นชักโต๊ะของดร.ชัชช์ ภายในนั้นมีกระเป๋าสะพายหลังสีเขียวและสมุดบันทึกขนาดจิ๋วกับไส้ดินสอกดที่ SCP-XXX ได้เอาซ่อนไว้ในมุมหนึ่งของลิ้นชัก SCP-XXX จะถูกเตือนให้ระวังตัวเวลาไปไหนมาไหน

รายละเอียด: SCP-XXX เป็นแมงมุมกระโดด เพศเมีย ชื่อของเธอคือ "มาเรีย" ที่รู้กันว่ามักอยู่ตามออฟฟิชและโรงอาหารของไซต์-29 เพื่อหาเศษอาหารและแมลง จากการสอบสวนพบว่าเธอมาที่สถานนี่ได้โดยการกระโดดเกาะเจ้าหน้าที่คนหนึ่งตอนที่เขามาสำรวจ SCP-202-TH และดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ที่นี่

SCP-XXX นั้นไม่ได้มีความผิดปกติทางชีววิทยาหรืออะไรก็ตามที่ทำให้เธอแตกต่างจากแมงมุมทั่วไป นอกจากเสียงอันแหลมเล็กของเธอ SCP-XXX สามารถเข้าใจและพูดภาษาของมนุษย์ได้ด้วยวิธีการที่ไม่รู้จัก แม้ว่าเสียงที่แปล่งออกมาเป็นคำพูดนั้นจะแหลมเล็กเหมือนกับตัวในการ์ตูนก็ตามแต่ก็สามารถได้ยินในระดับปกติของมนุษย์ และดูเหมือนว่า SCP-XXX จะมีความคิดและสติปัญญาเท่ากับมนุษย์ผู้ใหญ่

นอกจากนั้น SCP-XXX มักจะจดบันทึกเรื่องราวต่างๆที่เธอได้พบเจอในแต่ละวันลงในสมุดบันทึกขนาดจิ๋วที่แผ่นแรกของสมุดนั้นเขียนไว้ว่า "การผจญภัยในโลกกว้างของยัยตัวจิ๋ว" และ SCP-XXX มักจะสะพายกระเป๋าสีเขียวที่ทำมาอย่างดีจากใบไม้ไปด้วยเวลาที่เธอต้องการจะออกไปนอกสถาบัน¹

ภาคผนวก-1: ดร.ชัชช์เป็นคนแรกที่ได้พบเจอและพูดคุยกับ SCP-XXX ภายในห้องทำงานของเขา เมื่อวันที่ ██/██/20██

การสนทนานี้เป็นเทปบันทึกที่ได้มาจากห้องรักษาความปลอดภัยขณะที่ดร.ชัชช์กำลังวุ่นอยู่กับงานของตัวเอง

SCP-XXX: สวัสดี!

(ดร.ชัชช์แสดงอาการตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด แล้วลุกขึ้นยืนอย่างรวจเร็ว)

ดร.ชัชช์: นะ…นั่นใคร?

SCP-XXX: ชั้นเอง ชั้นอยู่ตรงนี้

ดร.ชัชช์: ไหนวะ

SCP-XXX: ตรงนี้ บนแฟ้ม

(ดร.ชัชช์ได้ก้มตัวลงไปมองบางอย่างที่อยู่บนแฟ้มข้างโต๊ะ)

SCP-XXX: ไง

ดร.ชัชช์: อ๊ากกก!

(ดร.ชัชช์ได้หยิบสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วไล่ฟาดบางอย่างบนโต๊ะ จนข้าวของบนนั้นกระจุยกระจาย)

SCP-XXX: หยุดนะ หยุด

ดร.ชัชช์: แกเป็นตัวอะไรวะ?

SCP-XXX: ชั้นก็เป็นแมงมุมนะสิย่ะ

ดร.ชัชช์: รู้แล้ว แต่แกพูดได้

SCP-XXX: อ่อใช่ ชั้นพูดได้ ประหลาดดีไหมล่ะ

ดร.ชัชช์: ต้องการอะไร?

SCP-XXX: ชั้นอยากอยู่ที่นี่

ดร.ชัชช์: ว่าไงนะ? แกจะเข้ามาแล้วก็มาพูดว่า จะอยู่ที่นี่ เฉยๆไม่ได้นะ

SCP-XXX: ชั้นต้องทำยังไงล่ะ ชั้นไม่มีเงินหรอกนะ

ดร.ชัชช์: … เฮ้อ เอางี้ บางทีแกน่าจะเข้าไปตรวจนู้นนี่นั่นที่ห้องใกล้ๆนี้หน่อย แล้วค่อยว่ากัน

SCP-XXX: ก็ได้ๆ แล้วชั้นจะได้อยู่เลยใช่ไหม?

ภาคผนวก-2: บันทึกบางส่วนที่ได้มาจากไดอารี่ของ SCP-XXX ที่คาดว่าเกี่ยวข้องกับ SCP-202-TH

ชั้นไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนแล้วในตอนนี้ ชั้นออกจากป่ามาไกลมากๆจนหาทางกลับไม่เจอ ไม่คิดว่าการเดินทางของชั้นจะออกมานอกเขตได้ไกลถึงเพียงนี้ ชั้นไม่กล้าคุยกับใครที่ผ่านมาเลย ชั้นรู้ว่าพวกเขาต้องสติแตกแน่ๆถ้าเจอชั้น แล้วชั้นก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งเขาใจดีมาก เขาให้ชั้นพักในบ้านหลังใหญ่ของเขา มันทำให้ชั้นรู้สึกปลอดภัยจากพวกนกกับตัวต่อนั่น ที่นี่มีแมงมุมเยอะแล้วพวกเขาไม่คุยกับชั้นเลยด้วยซ้ำ ถึงชั้นจะปลอดภัยแล้วแต่ผู้ชายคนนั้นเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาทิ้งมันเอาไว้ และชั้นก็ต้องอยู่คนเดียวอีกครั้ง

ชั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่ชั้นไม่อยู่ มีคนบุกรุกเข้ามาในบ้านของชายใจดีคนนั้น พวกเขาพยายามจะเอาสิ่งของออกจากบ้านแต่ทำไม่ได้ ของพวกนั้นดีดกลับไปที่เดิมตลอดเลย ชั้นไม่เคยเจออะไรแบบนี้ มันประหลาด นึกแล้วเชียวว่าบ้านนี้ต้องมีผี

ชั้นเฝ้ามองดูพวกเขาทำอะไรต่ออะไรกับบ้านหลังนี้ พวกเขาพูดถึงเรื่องน่ากลัวที่อยู่บนชั้นสอง ชั้นไม่เคยขึ้นไปบนนั้นหรอกนะเพราะรู้สึกแปลกๆ พวกเขากำลังจะเปลี่ยนบ้านให้กลายเป็นคุก และไม่นานก็จะมีคนมาทำความสะอาด ชั้นอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว คงต้องหนีไปอยู่ที่อื่น แต่ชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพวกเขามาจากไหน ชั้นจะตามเขาไป

ภาคผนวก-3: บันทึกการสัมภาษณ์ SCP-XXX

ดร.██████: นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน ชั้นชื่อ ██████

SCP-XXX: ชั้น มาเรีย

ดร.██████: มาเรีย เธอมาจากไหน?

SCP-XXX: ในป่า ป่าลึกมากๆ

ดร.██████: ที่นั่นมีตัวที่เป็นเหมือนเธอไหม?

SCP-XXX: มี ครอบครัวของชั้นเอง ชั้นมีพี่ 21 ตัว และน้องอีก 33 ตัว

ดร.██████: ทำไมถึงออกมาจากป่าละ?

SCP-XXX: ชั้นชอบเดินทาง ปรกติแล้วชั้นจะไม่ออกไปไหนไกล

ดร.██████: แต่ครั้งนี้ไม่สินะ

SCP-XXX: ใช่ ชั้นหลงทาง

ดร.██████: บางทีชั้นอาจพาเธอกลับบ้านได้ แค่ต้องรู้ว่าป่าไหน

SCP-XXX: ชั้น…อ่อ ชั้นไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นป่าลึกลับ เป็นชุมชน มีคนอื่นอยู่ที่นั่น

ดร.██████: คนอื่นเหรอ?

SCP-XXX: ใช่ๆ คนอื่น ที่เป็นมนุษย์แบบคุณกับพวกคนประหลาดๆ พวกเขาอยู่ที่นั่น ถ้าคุณรู้จักพวกเขาอาจช่วยชั้นกลับบ้านได้

ดร.██████: แล้วชั้นจะไปรู้ได้ไงว่าคนไหนประหลาดไม่ประหลาด?

SCP-XXX: ก็คนที่ดูประหลาดๆไง คนที่คุณจับมาขังนั่นนะ พวกเขารู้ว่าอยู่ที่ไหน

ดร.██████: เธอหมายความว่าไง? ที่ๆเธออยู่มันเป็นยังไงเหรอ บอกชั้นหน่อย

SCP-XXX: ก็แบบว่า…เป็นที่ๆพวกตัวประหลาดๆอาศัยอยู่รวมกัน ชั้นก็รู้เท่านี้แหละ ชั้นก็ตัวประหลาด ครอบครัวชั้นถึงได้อยู่ที่นั่น

ภาคผนวก-4: ถึงแม้ไดอารี่ของ SCP-XXX นั้นจะมีบันทึกมากมาย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีการบอกถึงแหล่งที่อยู่ของสมาคมกลายพันธุ์ที่ตอนนี้เป็นที่ต้องการตัวของสถาบัน SCP ส่วนใหญ่แล้ว SCP-XXX จะเขียนเฉพาะเรื่องของตัวเอง

วัตถุ#SCP-683-TH

ระดับ:keter

มาตรการกักกันพิเศษ:
การควบคุม SCP-683-TH ต้องอยู่ในห้องเก็บเสียงที่มีเหล็กหนา 35 เซนติเมตร ปิดไว้ 5 ชั้น และข้างในต้องมีสปอร์ตไลท์ ที่กันด้วย ที่สะท้อนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า และจะต้องฉายไฟตลอดเวลาและห้ามให้นํ้าหรือความชื้นแก่ SCP-683-TH เพราะจะทําให้มันมีพละกำลัง

ในกรณีที่ SCP-683-TH หลุดจากกักกันให้เริ่มกักเก็บมันในตอน กลางวันเท่านั้น เพราะในตอนกลางคืน SCP-683-TH จะสามารถพลางตัวได้

รายละเอียด
SCP-683-TH นั้นมีลักษณะหน้าตาเหมืยนสัตว์เลื้อยคลานยุคโบราณ และมีเกล็ดเหมือนจระเข้ มีหางที่ยาวมากและฟันกับเขียวที่แหลมคม ในการค้นพบ SCP-683-TH ได้พบกับมันที่[ข้อมูลถูกปกปิด] ในทะเลสาบ ตอนที่จนท. ไปถึง ชาวบ้านและนักท้องเที่ยวในเขตกว่า 100 คนถูกสังหาร หลังจากทรายข่าว ไม่ถึง 10 นาที
และจนท.ระดับ1 กว่า 40 ถูกสังหารไป [ข้อมูลถูกปกปิด] และใช้เวลาถึง 8 ชั่วโมงในการจับกุม

ภาคผนวก1:
ในการทดลองเมื่อเราลองสองไฟใส่ SCP-683-TH เหมือนมันมีอาการตาบอดและมองไม่เห็น แต่ พอลองปิดไฟมันก็ส่งเสียงคำรามออกมาและทำให้อุปกรณ์ไฟฟ้ารอบข้างนั้นดับลงและมันก็หายตัวไป และพอไฟกลับมา เราก็ไม่เห็นมันอยู่ในห้องคุมขังเราจึง
คลาส-D เข้าไป 3 คน พอคลาส-D เข้าไปมันก็จู่โจมทันที ภายในเวลาไม่ถึง 5 วินาที ก็ถูงสังหารจนหมด

ภาคผนวก2:
เราจะลองทดลองการมีปฎิสัมพันธ์ของมัน จึงได้นำเสียงของ SCP-682 ซึ่งเป็นสัตว์จำพวกเดียวกันให้มันฟัง พอมันฟังไปได้ประมาณ 20 นาที มันก็เกิดอาการคลั่งและอาละวาด จึงส่ง จนท.ระดับ 1 เข้าไป 10 คน จนท.ทั้งหมดถูกสังหารและSCP-683-TH ก็ได้หลุดจากการกักเก็บ เราใช้เวลาในการ กักเก็บ
SCP-683-TH ทั้งหมด 5 ชั่วโมง และมี จนท.กับบุคลากร
เสียชีวิตรวม [ข้อมูลถูกปกปิด]

เหล่านักวิจัยจึงมีการตกลงกันและทุกคนยินยอมว่า

"เราจะไม่ทดลองหรือยุ่งเกียวกับ SCP-683-TH อีกแล้ว"

วัตถุ#SCP-680-TH

ระดับ:safe

มาตรการกักกันพิเศษ:
อยู่ในห้องขังเหล็กขนาด 4x4x4x4 ข้างในมีอุปกรณ นันทนาการต่างๆ และสิ่งของให้ใช้ มี จนท. 2 คน ค่อยดูแลตลอดเวลา ให้อาหาร ครบ 3 มื้อ

และอนุญาตให้ออกมาเดินข้างนอกได้ ก่อนจะถึงเวลา 18:00 น. และต้องมี จนท. 1 คน คอยคุมด้วย เพื่อไม่ให้หลบหนี.

รายละเอียด
SCP-680-TH ภายนอกเหมือนกับมังกรขนาดเล็กตัวเท่าแมว แต่มีลักษณะ พิเศษที่ลูกตาของ SCP-680-TH นั้น จะเป็นสีฟ้าและเป็นรูปตาข่าย มีขาหลังที่ยาวและไม่มีเล็บแต่เป็นปลายนิ้วที่แหลมแทน และความสามารถของ SCP-680-TH นั้นคือการที่เขาจะสามารถกลายร่างเป็นสิ่งที่เห็นได้ ในขณะเดียวกัน เขาจะสามารถเอาหน้าตาของคนที่แปลงร่าง นั้นไปทำอะไรก็ได้ ทำให้คนที่พบเจอกับ SCP-680-TH นั้นสับสน
สิ่งที่ SCP-680-TH ชอบนั้นคืดเสียงดนตรีคลาสสิคและของที่มีรสชาติเค็ม อาหารของ SCP-680-TH จึงเป็นพวกของดองเค็ม SCP-680-TH นั้นไม่มีอันตรายต่อสิ่งมีชิวิตอื่น

ภาคผนวก#1
เราได้ให้ SCP-680-TH นั้นมองรูปของ สุนัข และวาง กล่องปริศนา สอง ใบและในนั้นมีปลาดองเค็มที่ใส่อยู่ในกล่องใบใดใบหนึ่ง และตอนที่ SCP-680-TH นั้นได้กลายร่างเป็นสุนัข มันได้ทำท่าดมก็จะพรุ่งไปเปิดกล่องที่มีของอยู่ จึงทำให้รู้ว่านอกจากแปรงร่างเหมือนแล้วยังสามารถใช้ความสามารถของสิ่งแปลงด้วย

ภาคผนวก#2
เราได้ลองทดสอบว่า SCP-680-TH นั้นจะมีความอันตรายไหม ท่าได้แปรงร่างเป็นสัตว์ที่มีความอันตราย เราได้ให้ คลาส-D นำรูปของไดโนเสาร์พันธุ์ กินเนื้อดุร้าย ไปให้ SCP-680-TH ดูพอมันเห็นรูปมันก็กลายร่างทันที แต่ พอมันกลายร่างมันไม่มีท่าทีที่ดุร้าย แถมมันยังเข้าไปคลอเคลีย คลาส-D อีกด้วย จึงทำให้เรารู้ว่า ต่อให้เปลี่ยนเป็นสัตว์ดุร้ายแค่ไหน แต่นิสัยจะไม่เปลื่ยน

นักวิจัยหลายคนชื่นชอบมากกลับ SCP-680-TH เพราะมันมีนิสัยที่ไม่ดุร้ายและชอบอยู่กับผู้อื่น และมันสามารถช่วยในการวิจัยได้แน่

วัตถุ# SCP-624-TH

ระดับ: Safe

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-624-TH ถูกทำเป็นสำเนาและส่งไปยังเซคเตอร์ใหญ่ต่าง ๆ หรือเซคเตอร์ใดก็ตามที่มีสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา (ปัจจุบันมีบันทึกว่าสำเนามีทั้งหมด 61 ชุดทั่วโลก-บันทึกเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม ค.ศ.████) โดยสำเนาของ SCP-624-TH ทุกแผ่นจะถูกนำไปเข้ากรอบตามปรกติเพื่อป้องกันไม่ให้อุณหภูมิหรือฝุ่นทำให้หมึกจางลง ส่วน SCP-624-TH ฉบับจริงนั้นถูกเก็บไว้ในศูนย์บัญชาการ███████เพื่อป้องกันการทำสำเนาเพิ่ม เว้นแต่จะได้รับอณุญาตจากเจ้าหน้าที่ระดับ 4 ขึ้นไป แต่การ SCP-624-TH นำมาใช้งาน ไม่ว่าจะเป็นต้นฉบับหรือสำเนาสามารถขออณุญาตจากเจ้าหน้าที่ระดับ 3 ขึ้นไปได้โดยตรง SCP-624-TH ถูกเก็บไว้ที่ศูนย์บัญชาการ███████ โดยไม่อณุญาตให้ทำสำเนาเพิ่มเติม และสำเนาของ SCP-624-TH ทั้งหมดต้องถูกทำลายทิ้ง การท่องบทสวดใน ๆ ที่เป็นท่อนใดท่อนหนึ่งของ SCP-624-TH นั้นจะต้องอยู่ในใต้การรับทราบของเจ้าหน้าที่ระดับ 3 ขึ้นไปเท่านั้น หากมีเจ้าหน้าที่คนใดฝ่าฝืนจะถูกเรียกมารับบทลงโทษขั้นต้น

รายละเอียด: SCP-624-TH เป็นกระดาษม้วนหนึ่งมีขนาด 24.2 x 40 cm ทำจากผ้าลินิน จากการตรวจสอบอายุคาร์บอน-14 ทำให้ทราบว่ามีการเขียนขึ้นเมื่อประมาณ ค.ศ.1600 เนื้อหาด้านในถูกเขียนด้วยน้ำหมึกธรรมดาที่คาดว่ามีการเขียนทับเป็นจำนวนหลายรอบแล้ว ผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาศาสตร์ของไซต์ที่ 11 ได้ให้ข้อมูลไว้ว่าเนื้อหาทั้งหมดน่าจะถูกเขียนด้วยภาษาโมซราบิกที่ถูกดัดแปลงไปประมาณหนึ่งและมีรูปแบบการประพันธ์ที่ซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ จนสามารถยืนยันได้ว่าตั้งแต่ท่อนกลางของบทสวดที่เขียนในนี้นั้นไม่ตรงกับรูปแบบประโยคของภาษาใดที่เคยมีขึ้นมาบนโลกใบนี้

ช่วยบอกพวก D class นั่นที หยุดคิดว่ามันเป็นของที่มาจากต่างดาวเสียที เพียงแค่ฉันบอกว่ามันไม่ตรงกับภาษาปัจจุบันบนโลก ไม่ได้หมายความว่ามันมาจากนอกโลก ถึงแม้เวลาพูดออกเสียงจะชวนให้นึกถึงหนังต่างดาวเกรด B ก็ตามเถอะ… - ดร.คริสท์ที เทียร

โดยเนื้อหาที่สามารถแปลได้จะมีหัวข้อที่เขียนว่า "บทภาวนาแห่งความสุข" กับบทสวนอีก 12 ท่อน ในท่อนแรกกล่าวถึงการให้กำลังใจซึ่งกันและกันของชาวคริสท์(กลุ่มที่แปลกแยกไปจากนิกายปัจจุบัน อ้างอิงจากชื่อของพระเจ้าที่ไม่ไม่ตรงกับชื่อใดในศาสนาคริสท์คาทอลิกและโปรแทสเทนส์)ในช่วงที่ถูกชาวมัวร์ปกครองอย่างทารุณ ในท่อนมี่สองเป็นการพูดถึงสภาพแวดล้อมของค่ายกักกันและการถือกำเนิดขึ้นของ SCP-???-TH ซึ่งในท่อนหลังจากนี้เริ่มไม่สามารถตีความได้ แต่มีสัญลักษณ์ตัวอักษรที่กล่าวถึงเทพเจ้าของศาสนาคริสท์นิกายนี้อยู่บ่อยครั้ง

ความผิดปรกติของ SCP-624-TH จะแบ่งได้เป็นสองอย่าง หนึ่งคือมันสามารถสร้างความรับรู้ต่อผู้ที่อ่านมันแม้จะไม่รูู้จักภาษานี้มาก่อนเลยก็ตาม ไม่ว่าใครที่มองบทสวดนี้อยู่จะสามารถรับรู้และเปล่งเสียงออกมาได้ถูกต้อง และจังหวะการสวดเหมือนกันทุกคน (ผลกระทบนี้มีผลถึงสำเนาของ SCP-624-TH ทุกแผ่น ขอให้มองเห็นบทสวดนั้นก็สามรถท่องได้) แต่ถ้าหากละสายตาออกจากบทสวดนี้ก็จะไม่สามารถท่องต่อได้ ต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้น และหากให้ท่องบทสวดนี้ในภายหลังโดยที่ไม่มองม้วนกระดาษทุกคนจะสามารถจำได้มากที่สุดถึงแค่ประมาณบทที่สองเท่านั้น ความผิดปรกติอย่างที่สองคือไม่ว่าใครก็ตามที่ได้ยินบทภาวนานี้จะมีความรู้สึกอิ่มเอม พึงพอใจ และคลายวิตกกังวล ซึ่งผลกระทบเหล่านี้เกิดขึ้นกับทุกคนไม่ว่าจะนับถือศาสนาใดมาก่อนหรือเป็นคนที่ไม่นับถือเพราะเจ้าก็ตาม โดยผู้ที่ได้รับผลกระทบได้บอกเล่าให้ฟังเกี่ยวกับความรู้สึกนี้ว่าเป็นความสงบนิ่งแบบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน โดยจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อยิ่งฟังนานขึ้นเรื่อย ๆ และเมื่อจบบทสวดความรู้สึกนี้จะยังคงอยู่ไปอีกประมาณ 5-30 นาทีก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

มันอาจจะไม่ได้ส่งผลอย่างถาวร แต่มันก็ช่วยทำให้ผมรู้สึกดีมาก ๆ หลังจากที่ต้องเข้าไปสัมถาษณ์ SCP-███ ในวันเดียวกับที่ภรรยาผมขอหย่าล่ะนะ - ดร.อีธาน แมคโดนาลด์

SCP-624-TH นั้นถูกเก็บกู้ได้จากโบสท์ของศาสนาคริสท์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งในราชอาณาจักรโมร็อกโก จากรายงานที่ว่าผู้คนในเมืองนั้นหรือแม้แต่เมืองข้างเคียงจะมีการรวมตัวกันทุกเช้าเพื่อฟังเสียงสวดภาวนาที่ออกมาจากวิทยุกระจายเสียงของโบสถ์แห่งนี้ ในช่วงแรกสุดเจ้าหน้าที่ที่แฝงตัวไปนั้นคิดว่าเป็นเพียงลัทธิสะกดจิตบ้าบอแห่งหนึ่งเท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่งที่เขาตื่นสายเกินไปทำให้ไม่ได้ใส่ที่ปิดหูในตอนเช้า จึงทำให้สามารถยืนยันได้ว่าเกิดจากสิ่งเหนือธรรมชาติอย่างแน่นอน ในขณะที่เราส่งคนไปเก็บกู้ SCP-624-TH เราได้ข้อมูลจานักบวชหญิงคนหนึ่งของโบสถ์แห่งนั้นมาว่าที่จริงแล้วบทภาวนานี้มีทั้งหมด 18 บทแต่ว่าเจ้าวิหารผู้ดูแลบทภาวนาแห่งความสุขเมื่อสองรุ่นที่แล้วเป็นคนฉีกมันทิ้งและไม่อณุญาตให้ใครถามถึงมันอีก ซึ่งเมื่อพวกเราได้ทำการเก็บกู้เรียบร้อยก็ได้ให้ยาลบความทรงจำระดับ B แก่ผู้คนในเมืองและทุกคนที่มีประวัติการได้ยินบทสวดนี้ทุกคน

ในปัจจุบันได้มีการอณุญาตให้นำ SCP-624-TH มาใช้กับพนักงาน D class และคนอื่น ๆ ตามไซต์ต่าง ๆ เพื่อลดความเครียดจากการทำงาน โดยมันได้ถูกทำการทดลองแล้วว่ามันไม่มีคุณสมบัติของการเสพติด (ดูภาคผนวกที่ 1)

เรื่อง:สมมุตติฐานการควบคุมSCP-76 (เอเบิ้ล)เกี่ยวกับส่วนล็อค
วันที่[ข้อมูลปกปิด]
ถึง:ผู้ดูแลศูนย์ 25b
ผมดร.[ข้อมูลปกปิด]จากศูนย์ TH แผนกฝ่ายสำรวจและวิจัยSCP ระดับ SAFE
ผมพอจะทราบเรื่อง SCP-076 มาบ้างโดยเฉพาะตัวล็อคของมันดังนั้น
ผมจึงอยากทราปว่าคุณได้ไปตรวจ ตัวแม่กุญแจมันดูหรือยังว่าเป็นชนิดใด
และถ้าเราทราปแล้วจะไปงมหากุญแจมันทำไมหละเราก็ให้ไอ้พวก D Class ที่เก่งเรื่อง
Picklock สิไปpicklock SCP-076 แล้วlock หีบนั่นซะ

วัตถุ# SCP-166-TH

ระดับ: Safe Euclid

SCP-166-TH-A และ SCP-166-TH-B ก่อนติดชื่อ

มาตรการกักกันพิเศษ: อยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงานของ ดร.████ และต้องขออนุญาตก่อนใช้ทุกครั้ง อยู่ในตู้นิรภัยที่เข้ารหัสไว้ ของไซต์-██ วางไว้ในห้องขนาด 3x3x3 เมตร อีกชั้นหนึ่ง(ต้องได้รับอนุญาตจาก ดร.████ อย่างเป็นลายลักษณ์อักษรก่อนเปิดตู้) - บนตัววัตถุได้ติดชื่อของวัตถุไว้เพื่อป้องกันการสูญหาย

รายละเอียด: ประกอบด้วย SCP-166-TH-A และ SCP-166-TH-B โดย SCP-166-TH-A เป็นปากกาลูกลื่นหมึกแดงไม่ทราบแหล่งที่ผลิต ตัวน้ำหมึกของมันมาสามารถทำให้วัตถุหรือสิ่งของใดๆติดไฟได้ผ่านการขีดเขียนลงบนผิววัตถุนั้นๆ ในส่วนของ SCP-166-TH-B เป็นปากกาลูกลื่นหมึกน้ำเงิน ที่ถูกค้นพบพร้อมกับ SCP-166-TH-A ที่ไม่ทราบแหล่งผลิตเช่นเดียวกัน โดยตัวน้ำหมึกของมันสามารถทำให้วัตถุหรือสิ่งของใดๆอยู่ในสภาพถูกแช่แข็งได้ผ่านการขีดเขียนลงวัตถุนั้นๆ - วัตถุทั้งสองได้มาจากร้าน "เครื่องเขียนมหัศจรรย์" (อยู่ในเมือง██████ , เปิดกิจการตั้งแต่ปี ค.ศ.189█ , ปัจจุบันร้านนี้ปิดกิจการแล้ว) โดย ดร.████ - ในส่วนของตัว ดร.████ เองก็ไม่ทราบความสามารถของวัตถุทั้งสองจนกระทั่งนำมาเขียนงานเอกสารของตน ต่อมาให้มีการเก็บกู้วัตถุให้ไปอยู่ในห้องกักกันอย่างเป็นทางการ ไม่มีการนำน้ำหมึกของวัตถุทั้งสองมาตรวจสอบเนื่องจากพิจารณาแล้วว่ามีอันตรายต่อนักวิจัยและอุปกรณ์ทดลอง

ภาคผนวก: เจ้าของร้านเครื่องเขียนมหัศจรรย์คนสุดท้ายคือ นาง██████ อายุ 72 ปี(เสียชีวิตแล้วเมื่อวันที่ 11/26/201█)และไม่มีผู้สืบทอดกิจการต่อ โดย นาง██████ มอบ SCP-166-TH-A และ SCP-166-TH-B ให้แก่ ดร.████ โดยไม่คิดราคาก่อนเธอเสียชีวิต 1 วัน

การทดลอง: ได้มีการทดลองใช้ SCP-166-TH-A และ SCP-166-TH-B กับวัตถุ สิ่งของต่างๆ(รวมถึงบุคลากรระดับ D) โดยการทดลองดังกล่าวมีวัตถุ สิ่งของดังนี้
-ลูกบาศก์ไม้ขนาด 10x10x10 เซนติเมตร 1 ลูก
-แก้วใส่น้ำ 200 มิลลิลิตร 2 ใบ
-แผ่นเหล็กขนาด 15x15 เซนติเมตร 1 แผ่น
-บุคลากร D-3215 , D-3216

สิ่งของในการทดลอง: ลูกบาศก์ไม้ขนาด 10x10x10 เซนติเมตร
จำนวน: 1
ใช้วัตถุ: SCP-166-TH-A
บันทึกการทดลอง: ผ่านไป 5 วินาที เกิดเพลิงไหม้ตามรอยที่ขีดไว้
ผลลัพธ์: ลูกบาศก์ไม้ถูกเผา

สิ่งของในการทดลอง: แก้วใส่น้ำ 200 มิลลิลิตร
จำนวน: 2
ใช้วัตถุ: SCP-166-TH-A กับน้ำในแก้วใบที่ 1 , SCP-166-TH-B กับน้ำในแก้วใบที่ 2
บันทึกการทดลอง: เมื่อจุ่มหมึกลงน้ำในแก้วแต่ละใบ - ผ่านไป 5 วินาที น้ำในแก้วใบที่ 1 มีอุณหภูมิที่สูงขึ้น , ผ่านไป 5 วินาที น้ำในแก้วใบที่ 2 มีอุณหภูมิที่ต่ำลง
ผลลัพธ์: น้ำในแก้วใบที่ 1 เกิดการระเหย , น้ำในแก้วใบที่ 2 เกิดการเยือกแข็ง

สิ่งของในการทดลอง: แผ่นเหล็กขนาด 15x15 เซนติเมตร
จำนวน: 1
ใช้วัตถุ: SCP-166-TH-A
บันทึกการทดลอง: ผ่านไป 5 วินาที เกิดเพลิงไหม้ตามรอยที่ขีดไว้
ผลลัพธ์: หลังไฟมอด แผ่นเหล็กยังคงอยู่ในสภาพเดิม มีเพียงแค่รอยไหม้

สิ่งของในการทดลอง: D-3215
จำนวน: 1
ใช้วัตถุ: SCP-166-TH-A
บันทึกการทดลอง: ผ่านไป 5 วินาที เกิดเพลิงไหม้ตามรอยที่ขีดไว้(บนแขนขวา) ไฟลุกลามไปบนตัว D-3215 อย่างรวดเร็ว
ผลลัพธ์: เสียชีวิตเนื่องจากเกิดแผลไฟไหม้ระดับ 3

สิ่งของในการทดลอง: D-3216
จำนวน: 1
ใช้วัตถุ: SCP-166-TH-B
บันทึกการทดลอง: ผ่านไป 5 วินาที เกิดรอยน้ำแข็งกัดตามรอยที่ขีดไว้(บนแขนขวา)และน้ำแข็งจากรอยขีดลุกลามไปบนตัวของ D-3216 อย่างรวดเร็ว
ผลลัพธ์: เสียชีวิตเนื่องจากอุณหภูมิในร่างกายต่ำและน้ำแข็งกัด

หมายเหตุ: ผมไม่อยากจะคิดเลยถ้าผมเอามันมาขีดบนตัวผมตั้งแต่ตอนแรก จาก ดร.████

พยายามจัดให้สวดสุดๆ ก๊อปมาจากคู่มือ

ภาพของ SCP-XXX-TH

วัตถุ# SCP-XXX-TH

ระดับ: safe

มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-XXX ถูกเก็บไว้ในสภาพที่ แขวนเอาไว้ เหนือพื้น 30 ซม. มีสติ๊กเกอร์ติดเอาไว้ว่า ห้ามนั่งเด็กขาด จำกัดการเข้าถึงของบุคลากรระดับ 3 ขึ้นไปเท่านั้น งดการทดลองหรือวิจัยใดๆกับ SCP-XXX อีก

รายละเอียด: SCP-XXX เป็นเก้าอี้โยกไม้สีน้ำตาลทำจากไม้สักมีสภาพเก่าคาดว่าเป็นสิ่งของของผู้มีอันจะกินเพราะที่ตัววัตถุมีการฝังเพรชไว้และเพรชบางส่วนหายไป ก่อนหน้านี้ SCP-XXX เคยมีนาย████████เป็นเจ้าของก่อนที่เขาจะฆ่าตัวตายอยู่บนเก้าอี้ตัวนี้ ความผิดปรกติจะเกิดขึ้นเมื่อมีคนมานั่ง คนเหล่านั้นจะมองเห็นทุกอย่างเป็นสีขาวกับดำ หรือ ฟ้ากับดำ แต่จะมองไม่เห็นผู้คนที่อยู่ตรงนั้น คนที่นั่งจะเห็น ได้ยิน และสัมผัสได้ถึงดวงวิญญาณของคนที่เสียชีวิตไปแล้วที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นโดยที่คนนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นผู้มีสัมผัสที่หก นอกเสียจากว่าบริเวณนั้นจะไม่มีดวงวิญญาณเลยจริงๆ และการนั่งบน SCP-XXX ก็ทำให้ดวงวิญญาณสื่อสารกับคนนั่งได้เหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ วิธีเหล่านี้ไม่เป็นที่รู้จัก การยุติสิ่งที่เกิดเพียงแค่ลุกออกมาจาก SCP-XXX

ในธรรมชาติได้แยกโลกของคนเป็นและคนตายออกจากกัน ทำให้การใช้ SCP-XXX มีความเสี่ยงและอันตรายต่อคนนั่ง เพราะคนนั่งมีโอกาสที่จะโดนดวงวิญญาณทำร้ายจนเสียชีวิตเอาได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใดก็ตาม และบางครั้งอาจถึงขั้นจะคิดฆ่าตัวตายเพื่อให้ได้ไปอยู่กับคนรักที่เสียชีวิตไป

ภาคผนวก: สถาบันได้รู้เกี่ยวกับ SCP-XXX จากพวก GOC ที่มีแผนการจะบุกทำลายโกดังลับของพวก MC&D ที่มีสิ่งของที่ผิดปรกติหลายอย่างในนั้น SCP-XXX ก็เป็นหนึ่งในสิ่งของที่เจ้าหน้าที่สถาบันที่แฝงตัวไปนำออกมาได้และดูเหมือนว่า SCP-XXX จะโดนขโมยมาจากบ้านของนาย████████อีกทีหนึ่ง