SCP-032-TH ขนมหวานสีชมพู

วัตถุ# SCP-032-TH
ระดับ : Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ: SCP-032 จะอยู่ในการดูแลของ ดร.ลอสต์ อย่างใกล้ชิด ในกรณีที่ SCP-032 ไม่ได้อยู่ในการดูแลของ ดร.ลอสต์ ให้ทำการกักกัน SCP-032 ไว้ในห้องที่ทำจาก████████ ขนาด 20x10x5 ม. โดยมี D-class จำนวนไม่ต่ำกว่า 10 คน พร้อมกับลูกโป่ง เค้ก ขนมหวาน และลูกกวาดจำนวนหนึ่งอยู่ในห้องนี้จนกว่า SCP-032 จะอยู่ในการดูแลของ ดร.ลอสต์

การเข้าถึง SCP-032 จะต้องได้รับการอนุมัติจาก O5 เท่านั้น โดยการเข้าถึง SCP-032 จะต้องมี ดร.ลอสต์คอยสังเกตการณ์อยู่ไม่ห่างจากการปฏิบัติการนั้นมากกว่า 3 เมตร

รายละเอียด: SCP-032 ถูกค้นพบโดยชาวบ้านในชนบทประเทศ█████ โดยพบ SCP-032 ในเศษเสี้ยวของอุกกาบาตที่ตกลงมา โดย SCP-032 มีลักษณะเป็นหญิงคอเคซอย เธอชื่อว่า "พิงก์" ปัจจุบันมีอายุ 18 ปี สูง ███ ซม. มีนิสัยร่าเริง นัยน์ตาสีฟ้า ผิวสีขาวอมชมพู ผมหยุ่งเหยิงสีชมพู จากการตรวจสอบพบว่าเส้นผมของ SCP-032 มีลักษณะทางกายภาพคล้ายกับลูกกวาดบนโลก โดยทุกๆเดือนจะมีขนมหวานร่วงหล่นมาจากผมของ SCP-032 แบบสุ่มๆอย่างไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด SCP-032 จำเป็นต้องได้รับการพูดคุย การเล่น หรือได้เข้าร่วมสังคมเป็นอย่างมาก หากไม่ได้รับสิ่งเหล่านี้เป็นเวลานานๆ SCP-032 จะพยายามทำการหลบหนีและอาจจะทำ 032-K-█████ (ดู ภาคผนวก-1)

SCP-032 มีพลังในการบิดเบี้ยวหรือเปลี่ยนแปลงความเป็นจริง รวมถึงยังสามารถก่อกำเนิดพลังงานสีชมพูไม่ทราบประเภทได้ในระยะที่ไม่ทราบแน่ชัด จากการทดสอบพบว่าพลังงานสีชมพูนี้มีพลังในการสูญสลายสสารที่ไม่มีส่วนประกอบของน้ำตาลได้อย่างสมบูรณ์

ในบางครั้ง SCP-032 จะมีการสนทนากับบางสิ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้โดยสนทนาผ่านทางช่องมิติที่ SCP-032 เปิดขึ้นด้วยการใช้มือแหวกอากาศ โดย ดร.ลอสต์ ได้อ้างว่า SCP-032 มักจะชอบสนทนากับพระเจ้า เทวดา โฮโมเซเปียนในยุดดึกดำบรรพ์ และเพื่อนที่หายไปทั้ง 5 คน

SCP-032 ไม่มีขีดจำกัดอายุขัยที่แน่ชัด และยังอยู่ในลักษณะที่ถูกทำลายได้ยากมาก จนอาจอยู่ในลักษณะที่ไม่สามารถทำลายได้จากการทดสอบด้วยวิธีต่างๆ (ดู ภาคผนวก-2) โดยทุกๆครั้งที่ SCP-032 ถูกทำลาย ชิ้นส่วนสสารสีชมพูมีลักษณะคล้ายหมากฝรั่งบนโลก จะค่อยๆเคลื่อนที่มารวมตัวกันจนกลายเป็น SCP-032 เช่นเดิม

ภาคผนวก-1: การกระทำการ 032-K-█████ ของ SCP-032 วันที่ ██/██/20██
SCP-032 ได้ทำการหลบหนีออกมาจากไซต์ ██ ในลักษณะที่ผิดปกติไปจากเดิม โดยผมของเธอที่ควรจะหยุ่งเหยิงอยู่ตลอดเวลากลับเรียบอย่างไม่มีเหตุผล นัยน์ตาเล็กลงไปจากเดิมหลายเท่า ปากฉีกยิ้มเหมือนพวกวิปริต ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด และเศษเนื้อหรืออวัยวะของมนุษย์ SCP-032 ถือมีดเล่มหนึ่งไว้ด้านหนึ่ง พร้อมกับสิ่งที่คล้ายขนมคัพเค้กที่เต็มไปด้วยเลือดและเศษอวัยวะของมนุษย์ ในเหตุการณ์ครั้งนี้ SCP-032 ถูกเลื่อนระดับเป็น Keter ชั่วคราว พร้อมกับการฆ่าพลเรือน D-Class นักวิจัย ผู้คุม และบุคลากรของ SCP รวมกันไปกว่า █████ คน โดยอวัยวะของผู้ถูก SCP-032 ฆ่าจะถูกอัดแน่นอยู่ในขนมคัพเค้กบนมือของ SCP-032

ในขณะเกิดเหตุการณ์ 032-K-█████ SCP-032 ได้ถูกจับกุมโดย ดร.ลอสต์ และ D-Class จำนวนหนึ่ง ในลักษณะผมหยุ่งเหยิงและร่าเริงตามปกติ โดยที่ไม่พบร่องรอยของมีดและขนมคัพเค้กชิ้นนั้นเลย ซึ่ง ดร.ลอสต์ และ D-Class จำนวนนั้นได้พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพอ SCP-032 เริ่มกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม มีดและขนมคัพเค้กบนมือเธอก็จางหายไปพร้อมกับคราบเลือดที่ติดตามร่างกายของเธอ

ภาคผนวก-2:

เอกสารอ้างอิงการทำการปฏิบัติการการทำลาย SCP-032 ที่เกือบจะประสบความสำเร็จที่สุด

เอกสารบันทึกเหตุการณ์การทำการปฏิบัติการการทำลาย SCP-032 ครั้งที่ 1

• การทดสอบ - ใช้อาวุธปืน 9 mm ยิงใส่บริเวณกลางหัวของ SCP-032
• ผลการทดสอบ - หัวของ SCP-032 กระจายออกไปเป็นสสารสีชมพูกับของเหลวสีน้ำตาลเลอะทั่วห้อง แต่ร่างไม่มีหัวของ SCP-032 ยังคงยืนอยู่ได้ แต่ไม่มีปฏิกิริยาอื่นๆปรากฏนานกว่า 30 วินาที ก่อนที่สสารสีชมพูจะกระโจนกลับมาที่ส่วนคอ แล้วรวมกลับมาเป็นหัวเช่นเดิม จากการตรวจสอบพบว่าสสารสีชมพูเป็นสารที่ SCP-032 มีในตัวมากที่สุด และพบว่าของเหลวสีน้ำตาลมีความคล้ายคลึงกับช็อคโกแลตเหลวบนโลก ซึ่งของเหลวชนิดนี้อาจจะเป็นเลือดของ SCP-032

เอกสารบันทึกเหตุการณ์การทำการปฏิบัติการการทำลาย SCP-032 ครั้งที่ 27

• การทดสอบ - นำร่างของ SCP-032 เข้าไปในเครื่องบดเนื้อ
• ผลการทดสอบ - สภาพของ SCP-032 เมื่ออกมาเป็นสสารสีชมพู โดยไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เมื่อจับหรือสัมผัสปรากฏให้เห็นนานกว่า 1 นาที ก่อนทั้งหมดจะกลับมารวมเข้าด้วยกันใหม่เช่นเดิม

เอกสารบันทึกเหตุการณ์การทำการปฏิบัติการการทำลาย SCP-032 ครั้งที่ 61

• การทดสอบ - ให้ SCP-032 ดื่มกรดชนิดกัดกร่อนรุนแรงมาก ที่ถูกเรียกว่า กรด██████
• ผลการทดสอบ - จากการตรวจสอบอวัยวะภายในร่างกายของ SCP-032 หลังจากการดื่มกรด██████ พบว่าตั้งแต่ส่วนของลำคอลงไปทุกอย่างถูกกัดกร่อนจนเหลือแต่ความว่างเปล่า โดย SCP-032 ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างไร พร้อมทั้งยังบอกว่า กรด██████ เหมือนเครื่องดื่มน้ำอัดลมทั่วๆไป และเมื่อผ่านไปราวๆ 3 นาทีอวัยวะภายในที่ถูกกัดกร่อนก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นเช่นเดิม

เอกสารบันทึกเหตุการณ์การทำการปฏิบัติการการทำลาย SCP-032 ครั้งที่ 97

• การทดสอบ - นำ SCP-032 เข้าไปในเตาไฟที่ทำมาจากโลหะจุดหลอมเหลวสูง โดยเปิดทำงานในอุณหภูมิ ████ องศาเซลเซียส
• ผลการทดสอบ - SCP-032 ค่อยๆละลายและสลายกลายเป็นผงในที่สุด และเมื่อนำผงนั้นออกมาจากเตาไฟ ภายในเวลาไม่มากกว่า 10 นาที ผงเหล่านั้นค่อยๆเพิ่มขนาดและเปลี่ยนโครงสร้างจนกลายเป็นสสารสีชมพู แล้วกลับมารวมตัวกลับมาเป็น SCP-032 เช่นเดิม

เอกสารบันทึกเหตุการณ์การทำการปฏิบัติการการทำลาย SCP-032 ครั้งที่ 150 (ครั้งสุดท้าย)

• การทดสอบ - ยิง SCP-032 ด้วยปืนสลายมวลสารระดับอะตอม
• ผลการทดสอบ - ไม่มีร่องรอยของสสารสีชมพูหรือเศษผงใดๆในบริเวณ 100 เมตรจากที่ถูกยิง แต่กลับพบว่า SCP-032 ได้ปรากฏตัวออกมาจากลูกอมในกระเป๋าเสื้อของ ดร.██████ ในสภาพที่สมบูรณ์เช่นเดิม โดยใช้เวลาในการปรากฏตัวหลังจากที่ถูกยิงเป็นเวลาเพียงแค่ 10 วินาที

ภาคผนวก-3: บันทึกสัมภาษณ์กับ SCP-032 เมื่อ ██-██-20██

ดร.ลอสต์ : สวัสดีพิงก์ วันนี้ชั้นขอมาสัมภาษณ์เรื่องของเธอหน่อยละกัน
SCP-032 : ได้ค่ะ ลอสต์ แล้ววันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องอะไรดีล่ะค่ะ ใช่เกี่ยวกับยานอวกาศรึเปล่าหรือเรื่องซอมบี้…[SCP-032 พูดไม่หยุด พร้อมทั้งกระโดดไปมาอย่างสนุกสนาน]
ดร.ลอสต์ : งั้นเอางี้ เธอตอบคำถามชั้นมาละกัน แต่ไม่ต้องพูดยาวมากนะ เวลาชั้นมีจำกัด เอาล่ะข้อหนึ่งเธอมาจากที่ไหน
SCP-032 : ชั้นมาจากดินแดนที่ห่างไกลจากที่นี่เอามากๆ เป็นดินแดนที่ทุกๆสิ่งสนุกไปหมด เป็นดาวที่สงบสุขมากเลยล่ะ
ดร.ลอสต์ : แล้วทำไมเธอกับเพื่อนของเธอถึงมาอยู่บนโลกได้ล่ะ
SCP-032 : เพราะดาวฤกษ์ของจักรวาลที่ชั้นอยู่เกิดตายลง ทำให้มีวงแหวนสีสวย แต่อันตรายเกิดขึ้น พวกเราทั้ง 6 คนพากันหนีออกจากดาวดวงนั้น
ดร.ลอสต์ : ถ้าที่เธอบอกว่าเป็นวงแหวนสีสวย แต่อันตราย คือ ซุปเปอร์โนว่า แล้วเธอหนีรอดมาได้ยังไงล่ะ
SCP-032 : เพราะเรนนี่พาพวกเราบินหนีทะยานหนีจากรังสีของวงแหวนได้ทัน แต่กลับเร็วเกินไปพวกเราเลยถูกส่งมาอีกมิตินึง ดีไวน์เรียกว่าอะไรนะ อ่อ การเคลื่อนที่แบบเอฟทีแอล
ดร.ลอสต์ : ฮ่ะ เพื่อนของเธอคนนั้นสามารถเคลื่อนได้เร็วกว่าแสงงั้นเหรอ ชั้นนึกว่ามีแค่เธอที่มีพลังมากที่สุดในกลุ่ม
SCP-032 : ตามจริงแล้ว ชั้นก็มีพลังมากที่สุดในกลุ่มนะค่ะ แต่ก็มีคนที่เก่งเท่าชั้นหรืออาจจะมากกว่า เธอชื่อว่า เอเจ เธอมีพลังของพระเจ้าอยู่
ดร.ลอสต์ : [ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินออกจากห้อง] จบการสัมภาษณ์ไว้แค่นี้ เฮ้ย พวกนายเตรียมบุคลากรให้พร้อม เพราะพวกนายจะต้องไปตามหาเพื่อนของพิงก์ให้เร็วที่สุด หาครบให้เร็วที่สุดยิ่งดี จะได้มีพาวเวอร์เรนเจอร์ประจำสถาบัน
จบบทการสัมภาษณ์¹²³⁴